| Ειδήσεις - Αναλύσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | +/- | Fundamentalist | Marx - Soros | Start Trading |

 

 
 

Για να φιμώσει τον Ναβάλνι, ο Πούτιν θα προσπαθήσει να στρατολογήσει την Δύση

 

Παρασκευή, 00:01 - 29/01/2021

 

   Share

 

Περίληψη: 

 

Για να ξεφουσκώσει την εγχώρια υποστήριξη και το διεθνές κύρος του Ναβάλνι, ο Πούτιν μπορεί να ξεκινήσει παρατεταμένες συνομιλίες με Δυτικές κυβερνήσεις σχετικά με έναν αριθμό προβλημάτων που κακοφορμίζουν, υπογραμμίζοντας στον συνομιλητή του την αποδοχή του σημερινού Κρεμλίνου ως τη μόνη νόμιμη πηγή εξουσίας στην Ρωσία.

 

 

----------------------

 

Ο Ρώσος ηγέτης της αντιπολίτευσης, Alexei Navalny, θα εμφανιστεί σύντομα στο δικαστήριο για μια ακρόαση που θα καθορίσει τη μοίρα του. Στο διάστημα πριν από αυτήν την ζωτική απόφαση, οι Δυτικές πρωτεύουσες προσπάθησαν να δείξουν [1] υποστήριξη προς τον Ναβάλνι και για την -κατά της διαφθοράς, υπέρ της δημοκρατίας- αιτία του. Αλλά πρέπει να προσέχουν μια παγίδα που είναι πιθανό να στήσει το Κρεμλίνο. Όπως ο Σοβιετικός ηγέτης Λεονίντ Μπρέζνιεφ πριν από αυτόν, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, θα προσπαθήσει να πείσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να τον βοηθήσουν να εξουδετερώσει τον πιο προβληματικό επικριτή του.

 

 

Διαδηλωτές της αντιπολίτευσης στη Μόσχα, τον Ιανουάριο του 2021. Anton Vaganov / Reuters
 

---------------------------------------------------------------

 

Αναμφίβολα ο Πούτιν γνωρίζει τους παραλληλισμούς μεταξύ των τρεχουσών συνθηκών του και εκείνων του Κρεμλίνου κατά την πρώτη δεκαετία υπό τον Μπρέζνιεφ. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960, η πτώση του βιοτικού επιπέδου και της οικονομικής ανάπτυξης είχαν πλήξει τους ισχυρισμούς του σοβιετικού καθεστώτος περί αλάθητου. Η Άνοιξη της Πράγας το 1968 έδειξε ότι το Σύμφωνο της Βαρσοβίας εξαρτάτο από την βίαιη καταστολή για την επιβίωσή του. Οι πιο ενοχλητικοί από όλους, λαμπροί και παγκοσμίου φήμης αντιφρονούντες, όπως ο συγγραφέας Aleksandr Solzhenitsyn και ο πυρηνικός επιστήμονας Andrei Sakharov, ενέπνευσαν εκατομμύρια ανθρώπους με την βασισμένη σε αρχές αντίθεσή τους στην σοβιετική διακυβέρνηση. Η ισχύς του Μπρέζνιεφ φάνηκε να μειώνεται, αλλά φοβόταν ότι αν μετριάσει τις αξιώσεις του καθεστώτος στην απόλυτη εξουσία -ή θεσπίσει μια εσωτερική μεταρρύθμιση- θα ρίσκαρε να την χάσει εντελώς.

 

Για να σφίξει την λαβή του στην εξουσία, ο Μπρέζνιεφ στράφηκε στην διεθνή σκηνή. Υπολόγισε ότι εάν μπορούσε να κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους του να αναγνωρίσουν δημόσια τη νομιμότητα της σοβιετικής κυβέρνησης, θα μπορούσε να μειώσει την επιρροή των εύγλωττων αντιφρονούντων της. Ο Μπρέζνιεφ ήταν πρόθυμος να κάνει εξαιρετικές παραχωρήσεις για να εξασφαλίσει αυτή την διεθνή ενίσχυση. Μετά από διαπραγματεύσεις με την Ουάσινγκτον και άλλα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ για αρκετά χρόνια, ο Μπρέζνιεφ δέχτηκε [2] τη μονιμότητα των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, συνήψε [3] δύο συμφωνίες ελέγχου όπλων και υπέγραψε [4] τις Συμφωνίες του Ελσίνκι το 1975, αναγνωρίζοντας «την καθολική σημασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών». Ως αντάλλαγμα για αυτή την χαλάρωση στις σχέσεις, γνωστή ως détente, το Δυτικό μπλοκ ελάφρυνε τις απαιτήσεις για το είδος του εσωτερικού σοβιετικού μετασχηματισμού που επεδίωκαν πρόσωπα όπως ο Σολζενίτσιν και ο Ζαχάρωφ.

 

Ο Πούτιν κρατά επί του παρόντος πολλά από τα ίδια χαρτιά που είχε ο Μπρέζνιεφ στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και υπάρχουν ήδη σημάδια [5] ότι θα ακολουθήσει μια παρόμοια στρατηγική. Για να ξεφουσκώσει την εγχώρια υποστήριξη και το διεθνές κύρος του Ναβάλνι, ο Πούτιν μπορεί να ξεκινήσει παρατεταμένες συνομιλίες με Δυτικές κυβερνήσεις σχετικά με έναν αριθμό προβλημάτων που κακοφορμίζουν, υπογραμμίζοντας στον συνομιλητή του την αποδοχή του σημερινού Κρεμλίνου ως τη μόνη νόμιμη πηγή εξουσίας στην Ρωσία.

 

Όπως οι πρόεδροι των ΗΠΑ, Richard Nixon, Gerald Ford και Jimmy Carter, ο πρόεδρος Joe Biden εισέρχεται στην προεδρία του ανυπόμονος να διευθετήσει ορισμένες προτεραιότητες ασφάλειας με τη Μόσχα, κι έτσι η διοίκησή του μπορεί να είναι δεκτική στις προσκλήσεις συνεργασίας. Υπάρχει η Συνθήκη για τους Ανοιχτούς Ουρανούς (Treaty on Open Skies), η οποία επέτρεψε [6] στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ρωσία να στέλνουν στρατιωτικές αναγνωριστικές πτήσεις η μια πάνω από το έδαφος της άλλης, έως ότου αποσύρθηκαν πρόσφατα και οι δύο χώρες˙ η New START, μια συνθήκη για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων για την οποία ο Μπάιντεν και ο Πούτιν έχουν ήδη συμφωνήσει σε πενταετή παράταση˙ η Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα (Chemical Weapons Convention), την οποία η ρωσική κυβέρνηση έχει παραβιάσει [7] χρησιμοποιώντας στρατιωτικού επιπέδου νευρικούς παράγοντες εναντίον πολιτικών αντιπάλων στο εξωτερικό˙ και, κυρίως, το ρωσικό χάκινγκ [8] των αμερικανικών ομοσπονδιακών οργανισμών στα τέλη του 2020. Μια πιο εκτεταμένη άποψη της πιθανής συνεργασίας θα μπορούσε επίσης [9] να περιλαμβάνει συνομιλίες των P5+1 με το Ιράν, εξαμερείς συνομιλίες για το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας, και ακόμη και πολυμερείς συνομιλίες για το περιβάλλον, τις οποίες ο τσάρος του κλίματος, John Kerry, ο οποίος έχει θέση στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, ίσως να καλωσορίσει με ενθουσιασμό [10]. Με τις κρίσιμες ενδιάμεσες εκλογές μόνο δύο χρόνια μακριά, ο Πούτιν μπορεί να αναρωτιέται πόσες νίκες εξωτερικής πολιτικής θα είναι διατεθειμένοι ο νέος Λευκός Οίκος και το Κογκρέσο να θυσιάσουν στον βωμό της αιτίας του Ναβάλνι.

 

Οι προσπάθειες του Πούτιν είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν ακόμη λιγότερη αντίσταση στην Ευρώπη. Ο Γάλλος πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, και το γαλλικό διπλωματικό κατεστημένο φαίνονται [11] ασυγκράτητοι [12] στην επιθυμία τους για επαναπροσέγγιση με τη Μόσχα και, με πολλά σχέδια της εξωτερικής πολιτικής του Μακρόν να καταποντίζονται, ο Πούτιν θα μπορούσε να του ρίξει ένα σωσίβιο. Η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, -η οποία έχει εργαστεί ακούραστα για να σώσει τον Nord Stream 2, τον αγωγό της Γερμανίας με την Gazprom- δεν είναι πιθανό να περάσει τους τελευταίους οκτώ μήνες της στην εξουσία δημιουργώντας νέα προβλήματα με το Κρεμλίνο. Ο Armin Laschet, ο πρόσφατα εκλεγμένος επικεφαλής του κόμματος της Μέρκελ και πιθανός επόμενος καγκελάριος, είναι πιο φιλειρηνικός έναντι της Ρωσίας από όσο ήταν η Μέρκελ. Ο Josep Borrell, ο κορυφαίος διπλωμάτης της ΕΕ, είναι αποφασισμένος [13] να μην αφήσει τον Navalny να συννεφιάσει το επερχόμενο ταξίδι του στη Μόσχα. Εάν ο Πούτιν ξεκινήσει εποικοδομητικές συνομιλίες για οτιδήποτε, από τον ενεργειακό εφοδιασμό έως την Λιβύη και μέχρι το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, τότε το Παρίσι, το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες θα πιεστούν σκληρά ώστε ταυτόχρονα να υποστηρίξουν τον άνθρωπο τον οποίον θέλουν (ειρηνικά) να ανατρέψουν.

 

Δημοσίως, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ευρώπη σχεδόν σίγουρα θα αρνηθούν να αποδεχθούν μια «επιλογή» μεταξύ της υπεράσπισης του Navalny και της εποικοδομητικής συνεργασίας με τον Πούτιν. Στην πράξη, όμως, το Κρεμλίνο δεν θα τους αφήσει πρόθυμα να κάνουν και τα δυο. Η απόλυτη υποστήριξη για την ελευθερία και το κίνημα του Ναβάλνι, ενώ θα επιτιμάται η ρωσική συμπεριφορά στην διεθνή σκηνή, θα ήταν ένα σχεδόν αδιανόητο επίτευγμα της Δυτικής διπλωματίας.

 

Για πολλούς από αυτούς που πολέμησαν στον Ψυχρό Πόλεμο και εκείνους πριν από τον Τραμπ που τάσσονταν «υπέρ της αποκατάστασης [των σχέσεων]» (“restorationists”) [14], οι οποίοι θα κυριαρχήσουν στην χάραξη της εξωτερικής πολιτικής στην Ουάσινγκτον στο ορατό μέλλον, αυτή η πραγματικότητα μπορεί να αποδειχθεί πολύ σκληρή για να την αποδεχτούν. Μερικοί από αυτούς πήραν το μάθημα από τον Ψυχρό Πόλεμο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να έχουν και όλα -ότι η μείωση της απειλής μιας σύγκρουσης με ένα αυταρχικό καθεστώς, η υπεράσπιση της αιτίας των δημοκρατικών αντιφρονούντων του, και η απαίτηση ορισμένων τύπων εσωτερικής μεταρρύθμισης, συμβαδίζουν όλα χέρι-χέρι. Η αποτυχία της détente, κατά την άποψή τους, ήταν ότι με το να διαχωρίσουν την ηθική από την ασφάλεια, οι Ηνωμένες Πολιτείες παραχώρησαν αδικαιολόγητη νομιμοποίηση στο σοβιετικό καθεστώς και βοήθησαν να καθυστερήσει η αναπόφευκτη κατάρρευσή του.

 

Όμως, ο Ψυχρός Πόλεμος δεν θα είχε τελειώσει με τον τρόπο που τελείωσε αν τον Μπρέζνιεφ δεν διαδεχόταν τελικά ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, του οποίου η αποφασιστικότητα ότι οι Σοβιετικοί «δεν μπορούν να συνεχίσουν να ζουν έτσι» επέτρεψε στην Ουάσινγκτον να επανευθυγραμμίσει την στρατηγική ασφαλείας της με τις ηθικές αρχές της. Και ενώ ο Navalny μοιάζει σίγουρα με την έκδοση της γενιάς του Solzhenitsyn ή του Sakharov, ο Γκορμπατσόφ αυτής της γενιάς δεν υπάρχει πουθενά. Πριν από την glasnost, υπήρχε το δόγμα Brezhnev: περισσότερο από μια δεκαετία εντατικής καταστολής και ελέγχου.

 

Επιστρέφοντας από την Κρακοβία το 1979, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' προέτρεψε [15] εκατομμύρια Πολωνούς να «μη φοβούνται» να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους ως ελεύθεροι άνθρωποι, ακόμη και υπό κομμουνιστική διακυβέρνηση. Όταν ο Ναβάλνι έκανε την ατρόμητη επιστροφή του [16] στη Μόσχα στις 17 Ιανουαρίου, πέντε μήνες αφότου οι Αρχές προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν, η στιγμή υπενθύμισε την εμβληματική ομιλία του Πάπα. «Δεν φοβάμαι τίποτα», είπε σε [17] δημοσιογράφους, λίγα λεπτά πριν συλληφθεί ξανά. «Και σας ενθαρρύνω όλους να μην φοβάστε τίποτα».

 

Ήταν μια ιστορική και συγκινητική στιγμή, και εκείνοι που ισχυρίστηκαν ότι αποκάλυψε τις βαθύτερες ανησυχίες του Πούτιν είναι σίγουρα σωστοί. Αλλά τα ανασφαλή καθεστώτα είναι συχνά και τα πιο αδίστακτα, και εάν ο Ναβάλνι γίνει υποκατάστατο για μια επιστροφή της αμερικανικής προώθησης της δημοκρατίας, το Κρεμλίνο δεν είναι πιθανό να επιδείξει αυτοσυγκράτηση. Για την διοίκηση του Μπάιντεν, η σταθεροποίηση των σχέσεων με τη Μόσχα ενώ θα υποστηρίζει την αιτία του Ναβάλνι μπορεί να φαίνεται σαν μια στρατηγική που δεν θυσιάζει ούτε τα συμφέροντα ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών ούτε τις βασικές αξίες τους. Αλλά μια τέτοια επιλογή μπορεί να μην υπάρχει. Όταν οι Αμερικανοί αρνούνται να αποδεχθούν οδυνηρές ανταλλαγές μεταξύ των συμφερόντων και των αξιών τους, συνήθως καταλήγουν να θυσιάζουν και τα δύο.

 

Ο JEREMY STERN είναι εξωτερικός ανώτερος συνεργάτης στην Πρωτοβουλία Future Europe του Atlantic Council και στο παρελθόν ήταν ανώτερος σύμβουλος στην Πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών στο Βερολίνο.

 

Foreign Affairs

 

http://www.foreignaffairs.gr/articles/73075/jeremy-stern/gia-na-fimosei-ton-nabalni-o-poytin-tha-prospathisei-na-stratolo?page=show 

 

https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-01-27/silence-navalny-putin-will-try-enlist-west

 

Greek Finance Forum

 

 

Σχόλια Χρηστών

 
 
 

 

 

 

 

 
 
   

   

   

Trading σε ελληνικές μετοχές μέσω της Πλατφόρμας Συναλλαγών Plus 500 (Κάντε Click και Κατεβάστε την μοναδική πλατφόρμα συναλλαγών, χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, περιλαμβάνει και λογαριασμό "επίδειξης" - Demo). 

Λήψη τώρα!

 © 2016-2017 Greek Finance Forum

Αποποίηση Ευθύνης....