| Ειδήσεις - Αναλύσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | +/- | Fundamentalist | Marx - Soros | Start Trading |

 

 
 

Η νέα εποχή προστατευτισμού

 

Πέμπτη, 00:01 - 08/04/2021

 

   Share

 

Περίληψη: 

 

Το πρόσφατο κύμα της ΕΕ προς τον αντίστροφο προστατευτισμό έφερε στο φως μια κρυφή πάλη εξουσίας. Αυτός ο αγώνας υπερβαίνει κατά πολύ τον αγώνα για τα εμβόλια: έχει εκθέσει θεμελιώδη προβλήματα με την παγκοσμιοποίηση που θα είναι δύσκολο να επιλυθούν.

 

 

-------------------------------

 

Την περασμένη εβδομάδα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον προειδοποίησε [1] για τον επικείμενο «πόλεμο εμβολίων του κορωνοϊού» που βάζει το Ηνωμένο Βασίλειο ενάντια στην Ευρώπη. Μέρες νωρίτερα, η ΕΕ είχε θεσπίσει μέτρα που θα σταματούσαν τις αποστολές εμβολίων AstraZeneca σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο που αρνούνται να εξάγουν τα ίδια τα εμβόλια. «Μηδέν» δόσεις θα μετακινηθούν μέσω του αγγλικού καναλιού έως ότου αυξηθούν οι προμήθειες ή το Ηνωμένο Βασίλειο αλλάξει την στάση του σχετικά με τις εξαγωγές εμβολίων, δήλωσε ο Ευρωπαίος Επίτροπος, Thierry Breton, προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει «τίποτα προς διαπραγμάτευση».

 

 

Ένα κέντρο εμβολιασμού για την COVID-19 στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, τον Μάρτιο του 2021. Clodagh Kilcoyne / Reuters
 

---------------------------------------------------

 

Οι προτεινόμενοι περιορισμοί στις εξαγωγές της ΕΕ αντιπροσωπεύουν μια ξαφνική αναστροφή για την Ένωση. Μέχρι πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το εκτελεστικό σκέλος της ΕΕ, ήταν μια από τις ισχυρότερες διεθνείς φωνές που υποστήριζαν το ανοιχτό εμπορικό σύστημα. Πέρασε χρόνια πολεμώντας τους δεξιούς λαϊκιστές, όπως ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, που ήταν σκεπτικοί για το εμπόριο, και πολλοί από την αριστερά θεωρούσαν την Διεύθυνση Εμπορίου [της ΕΕ] ως ένα από τα κέντρα διοίκησης του λεγόμενου νεοφιλελευθερισμού. Τώρα, η επιτροπή υποστηρίζει ένα είδος αντίστροφου προστατευτισμού στον οποίο οι χώρες δεν εμποδίζουν την είσοδο των εισαγωγών, αλλά αντίθετα σταματούν κρίσιμες προμήθειες από το να εξαχθούν.

 

Η ξαφνική υποχώρηση της Ευρώπης από τις διεθνείς αγορές ακολουθεί μια ευρύτερη παγκόσμια μετατόπιση που προκαλείται από την πανδημία. Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν οι πρώτοι που υιοθέτησαν μια νέα και αδίστακτη εμπορική πολιτική: οι πολίτες ήθελαν εμβόλια και οι κυβερνήσεις τους ξεκίνησαν να τους παρέχουν ό, τι χρειάζονται. Το Λονδίνο και η Ουάσινγκτον βασίστηκαν σε εμπιστευτικά συμβόλαια με κατασκευαστές εμβολίων και, στην περίπτωση της Ουάσινγκτον, εξουσίες που παραχωρήθηκαν από τον Νόμο περί Αμυντικής Παραγωγής (Defense Production Act) για την επιβολή de facto απαγορεύσεων [2] σε εξαγωγές εμβολίων. Αλλού, η Κίνα και η Ρωσία πήγαν σε διαφορετική αλλά εξίσου θεληματική κατεύθυνση -χρησιμοποιώντας τα εμβόλια ως εργαλείο διεθνούς επιρροής.

 

Αυτές οι αποφάσεις έχουν ήδη αρχίσει να μεταβάλλουν την κάποτε φαινομενικά αμείλικτη πορεία της παγκοσμιοποίησης. Με την πρόσβαση στο εμβόλιο και την εθνική ασφάλεια να διακυβεύονται, οι πλούσιες δημοκρατικές κυβερνήσεις απέκλιναν από τις φιλελεύθερες αρχές της αγοράς υπέρ των επιθετικών περιορισμών που στοχεύουν στην ικανοποίηση νέων εσωτερικών πολιτικών απαιτήσεων. Η ιδιοτελής συμπεριφορά τους ξεφτίζει τις συμμαχίες και κανονικοποιεί την ανοιχτή κρατική παρέμβαση στις παγκόσμιες αγορές σε βαθμό που δεν έχει εμφανιστεί στην πρόσφατη μνήμη. Στο μέλλον, άλλες χώρες ενδέχεται να προσπαθήσουν να προστατευθούν με παρόμοιους τρόπους –αποστατώντας από τους παγκόσμιους κανόνες που πιστεύουν ότι είναι στημένοι ενάντια σε αυτούς.

 

ΑΚΟΥΣΙΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

 

Τα αποτελεσματικά εμβόλια για την [ασθένεια] COVID-19 αποτελούν ένα επιστημονικό θαύμα, αλλά ένα [θαύμα] που έρχεται μαζί με δυσάρεστες πολιτικές παρενέργειες. Το πρόβλημα είναι απλό: για τα επόμενα δύο χρόνια, θα υπάρχουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να γυρίσουν τα μανίκια τους για να εμβολιαστούν από όσο θα υπάρχουν εμβόλια για να λάβουν. Ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο θα εξελίσσεται ο ιός, η προσφορά μπορεί να μην ικανοποιεί την ζήτηση μέχρι κάποια στιγμή το 2022 ή το 2023. Αυτό είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να περιμένουν οι άνθρωποι όταν διακυβεύονται οι ζωές και τα προς το ζην τους.

 

Η έλλειψη εμβολίων έχει ήδη οδηγήσει σε άσχημη συμπεριφορά. Οι πρώτες προσπάθειες συντονισμού της παγκόσμιας παραγωγής παράδερναν επειδή οι πλούσιες χώρες δεν δεσμεύονταν σε κανένα σύστημα συνεργασίας που θα περιόριζε την ικανότητά τους να εξασφαλίζουν εμβόλια για τους πολίτες τους. Κοντά στην αρχή της πανδημίας, χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες πέρασαν μπροστά στην ουρά των εμβολίων, κάνοντας μεγάλες προπαραγγελίες σε υψηλές τιμές και πιέζοντας για συμφωνίες με φαρμακευτικές εταιρείες που θα τους έδιναν πρώτα δικαιώματα επί της παραγωγής και της προσφοράς. Τώρα, μήνες αργότερα, οι ανεπτυγμένες χώρες υπόσχονται επιτέλους μακροπρόθεσμη συνεργασία και βοήθεια μέσω της COVID-19 Vaccine Global Access Facility (COVAX), μιας πρωτοβουλίας που συγχρηματοδοτείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Αλλά αυτές οι υψηλόφρονες δεσμεύσεις έχουν συμβαδίσει με ένα αδίστακτο βραχυπρόθεσμο «ελεύθερα για όλους».

 

Αντιθέτως, η ΕΕ κινήθηκε πιο αργά -κυρίως λόγω της περίπλοκης εσωτερικής πολιτικής. Στην αρχή της πανδημίας, τα κράτη-μέλη συγκρούστηκαν για έλλειψη σε ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό, και ο οργανισμός επέβαλε τελικά αρκετές προσωρινές απαγορεύσεις εξαγωγής. Μετά από αυτήν την καταστροφική εμπειρία, η Ένωση συμφώνησε σε μια κοινή στρατηγική εμβολίων και ανέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διαπραγματευτεί με εταιρείες φαρμάκων εξ ονόματος όλων των μελών της. Ωστόσο, πολλές κυβερνήσεις παρέμειναν διχασμένες σε σημαντικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του κόστους των εμβολίων. Μερικές ήταν απρόθυμες να πληρώσουν για ακριβές δόσεις που παράγονται σε πλούσιες χώρες όπως η Γερμανία, και πολλές μεμονωμένες εθνικές υπηρεσίες υγείας αρνήθηκαν να παραχωρήσουν την εξουσία τους στον έλεγχο ποιότητας.

 

Το αποτέλεσμα ήταν ένα οργανωτικό χάος στο οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέληξε με πολύ λιγότερα εμβόλια για διανομή από όσα αναμενόταν. Αυτό ήταν εν μέρει το προϊόν της κακής τύχης -οι Βρυξέλλες έκαναν ένα μεγάλο στοίχημα στον γαλλικό φαρμακευτικό γίγαντα Sanofi, του οποίου το πρόγραμμα εμβολίων απέτυχε. Αλλά και οι πολιτικές διαμάχες δεν βοήθησαν, επίσης. Η ΕΕ ήλπιζε ότι το εμβόλιο AstraZeneca, που αναπτύχθηκε από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, θα ήταν φθηνό και αποτελεσματικό. Οι ελπίδες της λίγο-πολύ πραγματοποιήθηκαν, αλλά η εταιρεία ανακοίνωσε τον Φεβρουάριο ότι θα χάσει την προθεσμία για την παροχή εμβολίων στην ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνέχισε να καταγγέλλει την εταιρεία και υπαινίχθηκε έντονα ότι η AstraZeneca παρείχε στο Ηνωμένο Βασίλειο εμβόλια που προορίζονταν για την Ευρώπη.

 

Αυτές οι αποτυχίες επιδείνωσαν το πραγματικό πρόβλημα της ΕΕ: την απόφασή της να παραμείνει αφοσιωμένη στις παγκόσμιες αγορές την στιγμή που το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον ξέφυγαν από αυτές. Ούτε το Ηνωμένο Βασίλειο ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες απαγορεύουν επίσημα τις εξαγωγές, αλλά και οι δύο τους τις εμπόδισαν ησύχως μέσω συμβολαίων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν επίσης τον Νόμο περί Αμυντικής Παραγωγής, ο οποίος επιτρέπει στην κυβέρνηση να αναγκάσει τις ιδιωτικές εταιρείες να δώσουν προτεραιότητα στις εγχώριες ανάγκες. Αντίθετα, τα ευρωπαϊκά εργοστάσια παραμένουν εκτεθειμένα στις παγκόσμιες αγορές, παράγοντας δεκάδες εκατομμύρια εμβόλια με συμβόλαια για τον υπόλοιπο κόσμο. Μέχρι να αναλάβει δράση η ΕΕ στα τέλη Μαρτίου, οι ευρωπαϊκές εταιρείες ήταν ελεύθερες να πωλούν εμβόλια σε όλο τον κόσμο, ενώ οι αντίστοιχές τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν. Ωστόσο, η άνοδος της λαϊκής πίεσης ωθεί τώρα την Ευρώπη προς τον προστατευτισμό.

 

Η ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ

 

Οι δημοκρατικοί πολιτικοί στις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, την Ουάσιγκτον και αλλού ανταποκρίνονται σε μια ριζική αλλαγή των πολιτικών κινήτρων. Για δεκαετίες, πίστευαν ότι μπορούσαν με ασφάλεια να μεταβιβάσουν κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις σχετικά με την προσφορά και την ζήτηση σε παγκόσμιες αγορές και διεθνείς τεχνοκράτες. Αν και οι κυβερνήσεις θέτουν πρότυπα ασφάλειας για τα φαρμακευτικά προϊόντα και μερικές φορές επιδιώκουν να διαπραγματευτούν τις τιμές για τα εθνικά τους προγράμματα υγειονομικής περίθαλψης, άφησαν κεντρικές πτυχές της διαχείρισης της αλυσίδας εφοδιασμού στον ιδιωτικό τομέα.

 

Αλλά τώρα, εν μέσω της πανδημίας, οι πολίτες θεωρούν τους ηγέτες τους άμεσα υπεύθυνους για αποτυχίες σε αυτό το σύστημα. Οι πολιτικοί πρέπει να σκύψουν πάνω στις συμβάσεις προμηθειών και στις περιπλοκές των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού εμβολίων -καθήκοντα που κάποτε ήταν σε θέση να αναθέτουν σε τρίτους. Εάν θέλουν να επαναδιοριστούν ή να επανεκλεγούν, πρέπει να αποδώσουν, πράγμα που σημαίνει τώρα την παρακολούθηση της απίστευτα περίπλοκης διαδικασίας αγοράς εμβολίων, της αποθήκευσης και μεταφοράς τους, και της διασφάλιση της ένεσής τους στα μπράτσα των ανθρώπων. Τα λάθη, όπως η υπογραφή εκ των προτέρων συμβάσεων με κατασκευαστές εμβολίων που δεν παραδίδουν εγκαίρως, μπορεί να κοστίσουν στους εκλεγμένους αξιωματούχους την δουλειά τους.

 

Αυτό το νέο πολιτικό κλίμα βοηθά να εξηγηθεί γιατί οι δημοκρατικοί ηγέτες είναι τόσο απρόθυμοι να στείλουν εμβόλια στο εξωτερικό. Η ΕΕ, για παράδειγμα, δίστασε [3] προτού αποκαλύψει ότι εξήγαγε δεκάδες εκατομμύρια δόσεις, ανησυχώντας ότι η είδηση θα πυροδοτούσε οργή μεταξύ των απελπισμένων για εμβόλια Ευρωπαίων. Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δεκάδες εκατομμύρια δόσεις [4] του εμβολίου AstraZeneca, το οποίο πιθανότατα δεν θα χρειαστούν ποτέ και το οποίο οι ρυθμιστικές Αρχές τους δεν έχουν ακόμη εγκρίνει. Ωστόσο, χρειάστηκαν παραχωρήσεις [5] από την κυβέρνηση του Μεξικού και μια αυξανόμενη ανθρωπιστική κρίση στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να συμφωνήσουν να μοιραστούν μερικές από τις δόσεις με τον νότιο γείτονά τους. Η Ουάσιγκτον δεν έχει ακόμη δώσει δόσεις στους Ευρωπαίους συμμάχους της, παρά τα επανειλημμένα αιτήματά τους.

 

Οι αυταρχικοί κυβερνήτες, αντίθετα, είναι πιο προστατευμένοι από τις λαϊκές απαιτήσεις. Ήταν πολύ πιο πρόθυμοι από όσο οι δημοκρατίες να χρησιμοποιήσουν τα εμβόλια ως εργαλείο επιρροής. Παρά τα ομιχλώδη δεδομένα σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολίου Sputnik V, η Ρωσία πέτυχε να κάνει την Ουγγαρία και την Σλοβακία να το εγκρίνουν (προκαλώντας πολιτική κρίση [6] στην Σλοβακία). Η Κίνα, με την σειρά της, εξήγαγε το εμβόλιο Sinovac σε χώρες της Αφρικής, της Ασίας, της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής, και το Πεκίνο μόλις ανακοίνωσε μια νέα πολιτική βίζας [7] για τους επισκέπτες που το έχουν λάβει. Παρόλο που οι δημοκρατίες έχουν αντιδράσει, ήταν απρόθυμες [8] να προσφέρουν τα δικά τους έτοιμα προς χρήση εμβόλια ως εναλλακτική λύση.

 

ΟΙ ΜΕΣΙΤΕΣ ΙΣΧΥΟΣ

 

Οι συγκρούσεις μεταξύ δημοκρατικών χωρών πιθανότατα θα υποχωρήσουν σύντομα. Εκτός από μια απροσδόκητη καταστροφή, η ΕΕ θα πρέπει να έχει μεταξύ 300 και 350 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου έως το τέλος Ιουνίου [9]. Αυτό το απόθεμα θα αποδυναμώσει την αποφασιστικότητα της επιτροπής να επεκτείνει τους περιορισμούς στις εξαγωγές, γεγονός που θα έβλαπτε τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις της ΕΕ [10] και θα διατάρασσε τις αλυσίδες εφοδιασμού [11] για μελλοντικά εμβόλια.

 

Ωστόσο, οι έλεγχοι επί των εξαγωγών θα έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες. Οι πολιτικοί καταλαβαίνουν τώρα ότι η πρόσβαση στα εμβόλια είναι ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια και ότι οι διεθνείς προμήθειες είναι αναξιόπιστες σε περιόδους κρίσης. Αυτή η συνειδητοποίηση θα αναμορφώσει τις σχέσεις μεταξύ ισχυρών κρατών. Σύμφωνα με τον Adar Poonawalla [12], τον διευθύνοντα σύμβουλο της ινδικής μονάδας παραγωγής εμβολίων, Serum Institute, «σχεδόν κάθε χώρα θέλει τώρα να δημιουργήσει τοπική παραγωγή, ώστε να μην χρειαστεί να μάχεται για το εμβόλιο ξανά». Επιπλέον, οι ερευνητές έχουν αναγνωρίσει [13] μια «λέσχη εμβολίων» 13 χωρών που διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στα δίκτυα παραγωγής. Καθένα από αυτά τα κράτη θα θέλει αναμφίβολα να οικοδομήσει τις εγκαταστάσεις παραγωγής του έτσι ώστε άλλα μέλη να μην μπορούν να τις απειλήσουν. Ξένοι με επαρκή οικονομική επιρροή, εν τω μεταξύ, πιθανότατα θα προσπαθήσουν να συμμετάσχουν.

 

Ωστόσο, τα πιο σημαντικά ερωτήματα αφορούν εκείνους που βρίσκονται εκτός του κλαμπ και δεν έχουν καμία πιθανότητα να γίνουν μέλη. Οι μάχες μεταξύ ισχυρών κρατών έχουν επισκιάσει τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ανίσχυροι στην λήψη έστω κάποιου εμβολίου. Η COVAX ξεπεράστηκε γρήγορα [14] στον αγώνα για εμβόλια από πλούσιες χώρες που πραγματοποίησαν ειδικές συμφωνίες με κατασκευαστές φαρμάκων και ο οργανισμός αγωνίζεται τώρα [15] να παρέχει εμβόλια στον αναπτυσσόμενο κόσμο σε οποιαδήποτε κλίμακα πριν από το 2022. Σε μια θετική εξέλιξη, η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε πρόσφατα [16] ότι συνεργάζεται με την Αυστραλία, την Ινδία και την Ιαπωνία για την αύξηση της παραγωγής εμβολίων (και ίσως για την αντιμετώπιση της κινεζικής επιρροής). Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες απέκλεισαν σε μεγάλο βαθμό την χορήγηση δόσεων έως ότου εμβολιάσουν τους πολίτες τους. Η Ινδία άλλαξε επίσης την στάση της και εμποδίζει προσωρινά [17] την εξαγωγή εμβολίων του Serum Institute που προορίζονται για την COVAX και το Ηνωμένο Βασίλειο.

 

Ακόμα και αν οι Ηνωμένες Πολιτείες χαλαρώσουν την στάση τους σχετικά με την κοινή χρήση εμβολίων, η γενναιοδωρία τους έχει σαφή όρια. Το ίδιο ισχύει και για το Ηνωμένο Βασίλειο και την ΕΕ. Ισχυρά κράτη μπορεί να αμφισβητήσουν την βραχυπρόθεσμη κατανομή εμβολίων, αλλά συμφωνούν για τη μακροπρόθεσμη κατανομή της πολιτικής και οικονομικής ισχύος. Τον Μάρτιο, ένας μεγάλος συνασπισμός αναπτυσσόμενων χωρών κάλεσε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου να παραιτηθεί [18] από τις διεθνείς απαιτήσεις πνευματικής ιδιοκτησίας για τα εμβόλια, κάτι που κατ' αρχήν θα τους επέτρεπε να παράγουν τις δικές τους προμήθειες. Το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιτάχθηκαν, καθυστερώντας κάθε πιθανή συμφωνία. Οι Δυτικές δυνάμεις είναι επίσης απίθανο να συμφωνήσουν να περιορίσουν τα είδη ωμής πολιτικής και οικονομικής ισχύος που τους επιτρέπουν να συσσωρεύουν ή να ανακατευθύνουν ζωτικής σημασίας εφοδιασμούς για εγχώρια χρήση, ακόμη κι αν αυτό θέτει σε κίνδυνο [19] την παραγωγή εμβολίων για τον αναπτυσσόμενο κόσμο.

 

ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΧΕΡΙ

 

Το πρόσφατο κύμα της ΕΕ προς τον αντίστροφο προστατευτισμό έφερε στο φως μια κρυφή πάλη εξουσίας. Αυτός ο αγώνας υπερβαίνει κατά πολύ τον αγώνα για τα εμβόλια˙ έχει εκθέσει θεμελιώδη προβλήματα με την παγκοσμιοποίηση που θα είναι δύσκολο να επιλυθούν. Τα κράτη βλέπουν τώρα την παγκόσμια οικονομία ως μια πηγή ευπάθειας καθώς και ανάπτυξης -έναν τόπο στον οποίο θα περιορίσουν τις δικές τους εξαρτήσεις ενώ θα εκμεταλλευτούν εκείνες των αντιπάλων τους. Η γεωπολιτική σπρώχνει αργά τις σχέσεις ελεύθερης αγοράς παράμερα. Παρόλο που οι απολυταρχίες και οι πλούσιες δημοκρατίες μπορούν να επιβιώσουν και ακόμη και να ευδοκιμήσουν σε αυτόν τον νέο κόσμο, τα πιο αδύναμα και τα φτωχότερα κράτη πρέπει να αποφασίσουν πώς θα προστατεύσουν καλύτερα τα συμφέροντά τους.

 

Φυσικά, η εξουσία και το συμφέρον πάντα κρύβονταν κάτω από την επιφάνεια της παγκόσμιας οικονομίας. Το ελεύθερο εμπόριο συνδυάστηκε με κανόνες σχετικά με τις διαφορές [μεταξύ] επενδυτών και την πνευματική ιδιοκτησία, που σπάνια ήταν προς όφελος των λιγότερο ισχυρών κρατών. Αλλά καθώς η εξουσία και το ιδιοτελές συμφέρον ανεβαίνουν πιο κοντά στην επιφάνεια, τα πλεονεκτήματα του υπάρχοντος συστήματος υποχωρούν. Τα φτωχά κράτη θα προσπαθήσουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους με οποιονδήποτε τρόπο μπορούν και ίσως να αρχίσουν να αποσύρονται από τους παγκόσμιους κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας που τα εμποδίζουν να ανταποκριθούν σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης παράγοντας τις δικές τους προμήθειες. Τα ισχυρά κράτη ίσως να το αποδεχθούν ή θα στραφούν στον εξαναγκασμό για να πάρουν αυτό που θέλουν. Οι λεγόμενοι πόλεμοι των εμβολίων για τους οποίους προειδοποίησε ο Τζόνσον είναι στην πραγματικότητα βραχυπρόθεσμες διαμάχες μέσα σε μια μικρή ομάδα ισχυρών κρατών. Το ερώτημα είναι αν αυτές οι μάχες αντιπροσωπεύουν τον εναρκτήριο κανονιοβολισμό σε μια ευρύτερη ανάφλεξη που θα απλώνεται σε ολόκληρη την παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

 

Ο HENRY FARRELL είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Agora του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στην Σχολή Προηγμένων Διεθνών Σπουδών Johns Hopkins.
 

Ο ABRAHAM NEWMAN είναι καθηγητής στην Σχολή Εξωτερικής Υπηρεσίας Edmund A. Walsh και στο Τμήμα Διακυβέρνησης του Πανεπιστημίου Georgetown.

 

Foreign Affairs

 

http://www.foreignaffairs.gr/articles/73200/henry-farrell-kai-abraham-newman/i-nea-epoxi-prostateytismoy?page=show

 

https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2021-04-05/new-age-protectionism

 

Greek Finance Forum

 

 

Σχόλια Χρηστών

 
 
 

 

 

 

 

 

 

 

 
   

   

   

Trading σε ελληνικές μετοχές μέσω της Πλατφόρμας Συναλλαγών Plus 500 (Κάντε Click και Κατεβάστε την μοναδική πλατφόρμα συναλλαγών, χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, περιλαμβάνει και λογαριασμό "επίδειξης" - Demo). 

Λήψη τώρα!

 © 2016-2017 Greek Finance Forum

Αποποίηση Ευθύνης....