Στις
σύγχρονες δημοκρατίες η
διαδήλωση προστατεύεται
συνταγματικά μέσα σε
συγκεκριμένα όρια. Και
έτσι πρέπει. Τι
συμβαίνει όμως στην
περίπτωση όπου μια
χούφτα ή μερικές
χιλιάδες κάνουν τον βίο...
αβίωτο για πολλαπλάσιο
αριθμό πολιτών; Εδώ
υπάρχει μία και μόνη
οπτική: η αριστερή. Η
οπτική αυτή υιοθετήθηκε
και από την κεντροδεξιά,
καθώς κατά το παρελθόν
κάποιες... μη αριστερές
κυβερνήσεις, σκέφτηκαν
ότι "δεν είναι ώρα για
να ανοίγουμε
λογαριασμούς και να
ξύνουμε πληγές με τους
ηττημένους του
Συμμοριτοπόλεμου για να
μην αναζωπυρωθεί ο
εθνικός διχασμός". Ας
τους αφήσουμε ελεύθερους
να καταλαμβάνουν, να
καίνε, να σπάνε και ας
περιορίσουμε τη... φωτιά
σε ένα πολύ μικρό εύρος
ελαχίστων τετραγωνικών
χιλιομέτρων. Δηλαδή
υιοθέτησαν de facto την
πρακτική του "ελεγχόμενου
μπάχαλου"!
Ο σημερινός
40άρης (και οι ηλικίες
προς τα κάτω)
γαλουχήθηκαν με την...
εύκολη και ατιμώρητη
κατάληψη του σχολείου,
του πανεπιστημίου, του
δρόμου κλπ. Αβάδιστα και
αβασάνιστα! Μάλιστα,
όταν μιλάμε για νεαρούς
που προκαλούν ζημιές
έχουμε τη μόνιμη επωδό:
έλα μωρέ, παιδιά είναι!
Άραγε αν έμπαινε κάποιος
στο σπίτι τους για να
κάνει μια "πρωτότυπη"
διαμαρτυρία, σπάζοντας
και καίγοντας, πώς θα
αισθάνονταν; Αυτό που
δεν θέλεις να σου κάνουν,
δεν πρέπει να το κάνεις.
Υπάρχει όμως σε όλα αυτά
και μια πικρή αλήθεια.
Όταν πρώην πρωθυπουργός
νομιμοποιεί τη μολότοφ
και τις πράξεις βίας
κατά αντιπάλων του, τι
περιμένεις να κάνουν οι
διάφοροι "δημοκράτες",
τραμπούκοι και
ψευτόμαγκες που
κυκλοφορούν ανάμεσα μας,
γύρω μας και δίπλα μας...
Όσο για τα...
παιδιά που μεταβάλλονται
από διαδηλωτές σε
κοινούς κακοποιούς, καλό
είναι να σταλεί κάποια
στιγμή ο λογαριασμός
στους ιδίους. Αν δεν
πονέσουν στην τσέπη, δεν
πρόκειται να
συνειδητοποιήσουν τη
ζημιά που έχουν
προκαλέσει. Και αν δεν
υπάρχουν λεφτά, τότε
υπάρχουν και άλλοι
τρόποι, όπως η παροχή
κοινωνικής εργασίας ή η
διαπαδαγώγηση μέσα από
μηχανισμούς της
Πολιτείας, ώστε να
επανενταχθούν ομαλά και
να μην ξανακάνουν το
ίδιο λάθος. Στις
προηγμένες και
δημοκρατικές χώρες του
πλανήτη, όποιος προκαλεί
κόστος στη δημόσια και
ιδιωτική περιουσία,
πληρώνει, αν και στις
περισσότερες περιπτώσεις
πληρώνουν οι αγρίως
φορολογούμενοι πολίτες.
Ο... ζημιάρης πρέπει να
πληρώνει! Τελεία και
παύλα.
Σύμφωνα με
τα τελευταία στοιχεία
της Ελληνικής Αστυνομίας,
τα τελευταία 10 χρόνια
έχουν πραγματοποιηθεί
περί τις 60.000 πορείες
και κινητοποιήσεις, από
τις οποίες οι 20.000
είχαν μέχρι... 200 άτομα!
Μόνο κατά τους 5 μήνες
διακυβέρνησης της χώρας
από τη ΝΔ έχουν
πραγματοποιηθεί 1.070
διαδηλώσεις, δηλαδή, 7
κατά μέσο όρο την ημέρα.
Ένα στοιχείο που έχει
ιδιαίτερη σημασία είναι
ότι επί των ημερών του
ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιήθηκε
μόλις το 1/3 των
κινητοποιήσεων σε σχέση
με την περίοδο
2010-2014. Η υπογραφή
του τρίτου και
αχρείαστου μνημονίου από
αυτούς που υποδαύλιζαν
τις κινητοποιήσεις κατά
την περίοδο 2010-2014
φαίνεται ότι κατέβασε
θεαματικά τον αριθμό των
κινητοποιήσεων. Κατά μία
άλλη εκδοχή, πολλοί από
τους πρωτεργάτες των
κινητοποιήσεων της
περιόδου 2010-2014
αφοσιώθηκαν σε... άλλα
καθήκοντα καθώς ανέλαβαν
θέσεις στον κρατικό
μηχανισμό και απόλαυσαν
τα οφέλη της εξουσίας.
Βέβαια, τους
περισσότερους από αυτούς
τους τύπους θα τους
ξαναβρούμε στους δρόμους
με την ιδιότητα του "αγωνιστή".
Δικαίωμα τους.
Ο νέος
ποινικός κώδικας και η
αποκατάσταση της
ισορροπίας σχετικά με
την έννοια του ασύλου
στα πανεπιστήμια,
συμβάλλουν προς την
κατεύθυνση ενίσχυσης του
αισθήματος ασφαλείας,
αλλά σε κάθε περίπτωση
πρέπει να μαζευτούν όλοι
αυτοί οι "δημοκράτες"
που έχουν στο μυαλό τους
κάτι... διαφορετικό. Η
κυβέρνηση έχει με το
μέρος της τη συντριπτική
πλειονότητα των Ελλήνων
πολιτών. Όσοι διάκεινται
θετικά στις καταστάσεις
ανομίας δεν ξεπερνούν το
10%. Δηλαδή, ακόμη και
στα αριστερά κόμματα οι
περισσότεροι
ψηφοφόροι-υποστηρικτές,
ξέρουν να σκέφτονται
στοιχειωδώς με την κοινή
λογική! Στις οργανωμένες
κοινωνίες, οι πολίτες...
αποδέχονται την ύπαρξη
αντικοινωνικών στοιχείων,
αλλά απαιτούν από τη
συντεταγμένη πολιτεία
την περιθωριοποίηση τους
μέσω της ανάπτυξης
μηχανισμών προστασίας.
Η κυβέρνηση
θα φέρει σύντομα ένα νέο
πλαίσιο σχετικά με τις
κινητοποιήσεις.
Ταυτόχρονα έχει ψηφίσει
τον νέο ποινικό κώδικα,
ο οποίος συνιστά "απαιτητό
δίκαιο" από την κοινωνία
για τις πράξεις
κακουργηματικού
χαρακτήρα. Οι λίγοι,
πρέπει να καταλάβουν ότι
το δικό τους "επάγγελμα"
δεν μπορούν να το
χρησιμοποιούν για να
κάνουν δύσκολη την
επαγγελματική και
κοινωνική ζωή των πολλών.
Όσο για τη "δημοκρατία"
τους, ας αναρωτηθούν εάν
υπήρχαν οι λέξεις "συλλογικότητα",
"κατάληψη", "παρέμβαση"
κλπ. σε πρώην
κομμουνιστικές χώρες ή
ας πάρουν μαθήματα για
το τι ισχύει στις
προηγμένες χώρες του
πλανήτη...
Σ΄ αυτήν τη
χώρα πρέπει να
ξαναγνωριστούμε. Η
ταλαιπωρία των πολλών
από τους λίγους, η φθορά
και η πρόκληση κόστους
στη δημόσια και ιδιωτική
περιουσία πρέπει να
διώκονται παραδειγματικά.
Ταυτόχρονα, πρέπει να
μπουν κανόνες στις
πορείες και κάθε
κατάληψη που είναι
παράνομη, να τιμωρείται
παραδειγματικά. Στα
ζητήματα τάξεως, η
κυβέρνηση, πρέπει να
ακολουθήσει την ίδια
τακτική με το κάπνισμα!
Η συντριπτική
πλειονότητα των
επιχειρήσεων και των
καπνιστών έχουν πλέον
πειθαρχήσει στο νόμο. ΄Οσοι
τον παραβαίνουν
υφίστανται και τις
σχετικές κυρώσεις. Το
ίδιο πρέπει να συμβαίνει
και με όσους
καταλαμβάνουν δημόσια
κτήρια ή προκαλούν
φθορές στην ιδιωτική
περιουσία ή δεν σέβονται
τους άλλους,
εμποδίζοντας τους να
πάνε στη δουλειά, στο
σχολείο και γενικά στον
προορισμό τους. Θα...
πονέσουν λίγοι και ίσως
βάλουν μυαλό, αλλά το
κέρδος είναι ότι θα
πάρουν ανάσα οι πολλοί.
Η ελευθερία
έκφρασης και μετακίνησης
εντός των ορίων της
επικράτειας και της
συντεταγμένης πολιτείας,
ο σεβασμός στους
συμπολίτες μας, η τήρηση
των νόμων, η ομαλή
οικονομική και κοινωνική
ζωή, αποτελούν
κατακτήσεις των
σύγχρονων δημοκρατιών.
Χωρίς νόμο και τάξη,
υπονομεύεται η
δημοκρατία. Όσοι δεν
σέβονται πρέπει να
υφίστανται τις συνέπειες.
Οι λίγοι που δεν
σέβονται και παρανομούν
πρέπει να
συνειδητοποιήσουν ότι η
παρτίδα είναι τελειωμένη.
Τη δική τους "δημοκρατία"
ας τολμήσουν να την
εξάγουν αλλού. Εμείς τη...
χορτάσαμε. Η δημοκρατία
είναι θέμα παιδείας
πολιτισμού, αξιών και
νομιμότητας. Οι υβριστές
της έχουν τίποτα απ΄
αυτά. Οι ελευθερίες του
ατόμου σταματούν στο
σημείο εκείνο όπου
αρχίζει η ελευθερία του
άλλου ή σταματούν στο
σημείο εκείνο όπου
προκαλείται κόστος-ζημία
στον άλλον. Τα αυτονόητα
δεν είναι
διαπραγματεύσιμα. Τα
δεδομένα, δεν μπορούν να
είναι ζητούμενα στην
ταλαιπωρημένη Ελλάδα του
2019...
ΛΟΥΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ-ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
e-mail: loukas1972@gmail.com
Facebook: Λουκάς
Γεωργιάδης, Loukas
Georgiadis
Twitter: LoukGeorgiadis,
loukas geo
LinkedIn: LOUKAS
GEORGIADIS
|
