Πέμπτη, 11/03/2021

  Tweet

Ως προς αυτό υπάρχουν, βέβαια, σθεναρές δεύτερες σκέψεις, καθώς κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι ένας εργαζόμενος μπορεί να επιλέξει το εισόδημά του να μην περνά καθόλου από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα.

Αυτό που ισχύει σήμερα είναι ότι οι εργοδότες αποστέλλουν τις συγκεντρωτικές καταστάσεις πληρωμών στη ΔΙΑΣ, το σύστημα διατραπεζικών πληρωμών στο οποίο συμμετέχουν οι εγχώριες τράπεζες, και οι πληρωμές διεκπεραιώνονται στις διάφορες τράπεζες που έχουν δηλώσει οι μισθωτοί.

Το ίδιο σύστημα εφαρμόζεται και για τις συντάξεις αλλά και για τις πληρωμές στο Δημόσιο και αποτελεί την κύρια πηγή εσόδων της ΔΙΑΣ. Όλες αυτές οι πληρωμές διεκπεραιώνονται από τη ΔΙΑΣ μέσω του SWIFT, τον παγκόσμιο φορέα διατραπεζικών συστημάτων, τον γνωστό κωδικό που χρησιμοποιούμε για τις διατραπεζικές πληρωμές προς το εξωτερικό. 

Η αλλαγή που έρχεται, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, είναι ότι πλέον δεν θα είναι υποχρεωτική η καταβολή της μισθοδοσίας μέσω του SWIFT, αλλά θα αρκεί να δηλώνεται ο κωδικός IBAN. Αυτό σημαίνει, αυτομάτως, ότι θα μπορεί ο εργαζόμενος να δηλώσει τον λογαριασμό του σε ένα ίδρυμα πληρωμών, όπως είναι η η Tora Payments του ΟΠΑΠΑ ή η Viva (που πλέον διαθέτει βέβαια τραπεζική άδεια), ένα Fintech όπως είναι η Revolut ή η Ν26 ή οποιαδήποτε τράπεζα του εξωτερικού, δηλώνοντας το αντίστοιχο IBAN. 

Η οδηγία μάλιστα, προβλέπει, ότι ο εργοδότης δεν θα μπορεί να αρνηθεί στον εργαζόμενο την καταβολή της μισθοδοσίας στον λογαριασμό της επιλογής του, γεγονός που γεννά μια σειρά από προβληματισμούς. 

Καταρχάς, τίθεται το ζήτημα της κατάσχεσης λογαριασμών έναντι οφειλών στο Δημόσιο. Αυτό δεν θα μπορεί να συμβεί όταν ο λογαριασμός της μισθοδοσίας τηρείται σε τράπεζα του εξωτερικού. Επιπλέον, η ρευστότητα των μισθών -η οποία αντιπροσωπεύει πολύ μεγάλο μέρος της συνολικής ρευστότητας στην οικονομία- μπορεί δυνητικά να μην περνάει από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, γεγονός που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τις εγχώριες τράπεζες και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του Κράτους κατά της φοροδιαφυγής κ.λπ.

Το ερώτημα που τίθεται, πάντως, στην πράξη είναι κατά πόσο οι εργοδότες θα επιλέγουν -ή θα ενθαρρύνουν- τους εργαζομένους τους να δηλώνουν τράπεζες του εξωτερικού για την καταβολή των μισθών. Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς μια ελληνική επιχείρηση που διατηρεί ήδη σχέση με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα -μέσω δανεισμού, κεφαλαίου κίνησης κ.α.- να προτιμήσει για την καταβολή της μισθοδοσίας μια ξένη τράπεζα ή -ακόμη περισσότερο- ένα ίδρυμα ηλεκτρικού χρήματος του εξωτερικού.