Δευτέρα, 26/04/2021

  Tweet

Εάν σας εκπλήσει το γεγονός ότι ένα μέλος του υπουργικού συμβουλίου συνέστησε μια τέτοιου είδους εταιρεία ενώ ακόμη ασκούσε τα καθήκοντά του -η θητεία του Ρος ολοκληρώθηκε την επόμενη μέρα, στις 20 Ιανουαρίου- τότε ίσως πρέπει να μάθετε περισσότερα για τον πρώην υπουργό Εμπορίου. Τρεις πρώην συνάδελφοί του, κατηγόρησαν τον Γουίλμπουρ Ρος ότι πήρε ή έκλεψε τα προσωπικά τους συμμετοχικά δικαιώματα. Το 2016, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) των ΗΠΑ επέβαλε πρόστιμο στην εταιρεία του, WL Ross & Co., για φερόμενη παραβίαση της νομοθεσίας περί παραπλάνησης επενδυτών και εξαπάτησης πελατών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Εμπορίου, εξέδωσε ψευδείς ανακοινώσεις, πραγματοποίησε ηθικά αμφίβολες συναντήσεις και συμμετείχε σε συναλλαγές που το χρονικό διάστημα που υλοποιήθηκαν εγείρει ερωτήματα.

Αλλά ο Ρος έχει την ικανότητα να ξεγλιστρά από τα σκάνδαλα. Διευθέτησε τις υποθέσεις με τους πρώην συναδέλφους του, υπογράφοντας μάλιστα ρήτρες εμπιστευτικότητας για να κρατήσει τα προβλήματα στη σκιά. Έξι μήνες αφότου η εταιρεία του διευθέτησε το μπλέξιμο με τη SEC, ο Ρος την εγκατέλειψε για να μετακομίσει στην Ουάσινγκτον. Κατάφερε να παραμείνει στην κυβέρνηση για αρκετά χρόνια, ακόμη και όταν το γραφείο του στο υπουργείο Εμπορίου είπε καταφανώς ψέματα σχετικά με τη διενέργεια έρευνας της υπηρεσίας εμπορίου σε βάρος του, ενώ έφτασε στο σημείο να αποσιωπήσει τα ευρήματα που προέκυψαν από την έρευνα όταν αυτή τελικά ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2020.

Σήμερα, ο Ρος έχει επιστρέψει στην επιχειρηματική δράση και έχει βρει μια καινούρια ομάδα ανθρώπων που είναι πρόθυμοι να τον εμπιστευθούν - όπως πάντα. "Ο Γουίλμπουρ, για μένα, ήταν ο βασικός διαπραγματευτής”, είχε δηλώσει ο Ντέιβιντ Στόρπερ, πρώην δεξί χέρι του Ρος, σε συνέντευξή του το 2019. "Επειδή μπορούσε να κλέψει από την τσέπη κάποιου και αυτός να τον ευχαριστεί κι από πάνω”, όπως είχε εξηγήσει.

Όπως και ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Ρος δεν είναι απλώς ένας αδίστακτος διαπραγματευτής, αλλά και απίστευτα αλαζόνας. Για χρόνια, ο Ρος προφανώς υπερέβαλε για το μέγεθος της περιουσίας του, ξεγελώντας τον κόσμο -και μερικούς από τους ίδιους τους επενδυτές του- που τον θεωρούσαν πλουσιότερο από ό,τι πραγματικά ήταν. Η πανουργία του αποκαλύφθηκε το 2017, αφότου εντάχθηκε στην κυβέρνηση Τραμπ και υπέβαλε δήλωση περιουσιακών στοιχείων, η οποία έδειξε ότι κατείχε λιγότερα από όσα ισχυριζόταν. 

Η έρευνα

Αντί να ομολογήσει, όμως, ότι απλώς η περιουσία του ανερχόταν σε κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια, ο Ρος καλλιέργησε τον μύθο ότι ήταν δισεκατομμυριούχος, επικαλούμενος τη μεταφορά σημαντικών περιουσιακών στοιχείων σε μέλη της οικογένειας, κάτι όμως που δεν συνέβη. Τα σχόλιά του αυτά ήγειραν πρόσθετες ανησυχίες για τον αν ο Ρος είχε αποκαλύψει το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων του στις ομοσπονδιακές αρχές. Έτσι, στις 13 Νοεμβρίου 2017, μισή ντουζίνα Γερουσιαστές των Δημοκρατικών με επιστολή τους προς τον γενικό επιθεωρητή του υπουργείου Εμπορίου ζήτησαν τη διεξαγωγή έρευνας.

Η έρευνα ξεκίνησε μια εβδομάδα αργότερα. Σύμφωνα με εσωτερικά υπομνήματα της ομάδας του γενικού επιθεωρητή, που ελήφθησαν στο πλαίσιο του νόμου περί ελεύθερης πληροφόρησης, "ο υπουργός” έλαβε προφορική "ευγενική ειδοποίηση” μερικές ημέρες αργότερα. Δημοσίως, η ομάδα του Ρος εμφανιζόταν ψύχραιμη, δηλώνοντας άγνοια για την έρευνα. "Δεν έχουμε ενημερωθεί, ούτε γνωρίζουμε, για τη διενέργεια επίσημης έρευνας από τον γενικό επιθεωρητή”, είχε δηλώσει ο εκπρόσωπος του υπουργού Εμπορίου στο Forbes, τον Δεκέμβριο του 2017, σχεδόν έναν μήνα αφότου ξεκίνησε η έρευνα. Το γραφείο του γενικού επιθεωρητή δεν αντέκρουσε αυτήν την ανακοίνωση, εμμένοντας στην καθιερωμένη τακτική του να μην επιβεβαιώνει ούτε να διαψεύδει τη διενέργεια εξελισσόμενης έρευνας.

Ωστόσο, οι τυπικές διαδικασίες που ακολουθεί το γραφείο του γενικού επιθεωρητή σταμάτησαν. Μια πρακτική που συνήθως ακολουθούν οι γενικοί επιθεωρητές είναι να μην εμπλέκονται οι ίδιοι στην έρευνα, αναθέτοντας την εποπτεία των ερευνητών και της διαδικασίας σε επαγγελματίες γραφειοκράτες που υπηρετούν στο γραφείο τους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ είχε πρόσφατα διορίσει τον επικεφαλής του τμήματος έρευνας Μαρκ Γκρίνμπλατ, ως γενικό επιθεωρητή άλλης υπηρεσίας. Σε μια ασυνήθιστη κίνηση, ο Greenblatt, του οποίου ο διορισμός ήταν ακόμη σε εκκρεμότητα, αποχώρησε από την πολιτικά υποκινούμενη έρευνα σε βάρος του Ρος. Σε μια ακόμη ασυνήθιστη κίνηση, η γενική επιθεωρήτρια Πέγκι Γκούσταφσον ανέλαβε αυτόν τον ρόλο. "Αυτό ήταν, για μένα, τρομακτικό”, λέει πρόσωπο που υπηρετούσε στο γραφείο της Γκούσταφσον εκείνη την εποχή. "Νομίζω ότι ήθελε να καθυστερήσει τη διαδικασία. Νομίζω ότι ήθελε να έχει τον έλεγχο ανά πάσα στιγμή, ώστε να μπορεί να χειραγωγήσει το αποτέλεσμα”, προσθέτει.

Αλλά οι κατηγορίες σε βάρος του Ρος συνέχιζαν να αυξάνονται. Οι αναφορές των ερευνητών αποκάλυψαν ότι ο Ρος είχε συναντήσεις με τους διευθύνοντες συμβούλους της Chevron, της Boeing και της εταιρείας κατασκευής τρένων Greenbrier την ίδια περίοδο που ο ίδιος ή η σύζυγός του διατηρούσαν συμμετοχές στις εν λόγω εταιρείες. Ο ίδιος δήλωσε δε στους ομοσπονδιακούς αξιωματούχους ότι εκχώρησε τις συμμετοχές του στην Air Lease, την Invesco και την BankUnited, παρ’ όλο που κατείχε ακόμα ποσοστά στις εν λόγω εταιρείες. 

Επιπλέον, συμμετείχε στη σύναψη εμπορικών συμφωνιών με την Κίνα, ενώ διατηρούσε επιχειρηματικές σχέσεις με την κινεζική κυβέρνηση. Έφτασε ακόμη και να σορτάρει μια εταιρεία φυσικού αερίου που είχε δεσμούς με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αφότου ένας δημοσιογράφος των New York Times επικοινώνησε μαζί του για ένα επικείμενο άρθρο σχετικά με τις σχέσεις του Ρος με την επιχείρηση του Ρώσου προέδρου.

Η δε γενική επιθεωρήτρια εξέδωσε την πρώτη κλήτευση μόλις τον Μάρτιο του 2019, σχεδόν 16 μήνες μετά την έναρξη της έρευνας. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, η ομάδα της πήρε τελικά κατάθεση από τον Ρος. Ήδη τον Δεκέμβριο του 2019, οι ερευνητές είχαν διαμορφώσει ένα προσχέδιο της τελικής τους έκθεσης και εκτιμούσαν ότι είναι έτοιμη ώστε να αξιολογηθεί από τη γενική επιθεωρήτρια μέχρι τον Φεβρουάριο του 2020.

Ωστόσο, η έκθεση παρέμεινε στα "συρτάρια” του γραφείου του γενικού επιθεωρητή μέχρι τον Δεκέμβριο του 2020. Όταν τελικά δημοσιοποιήθηκε, τρία χρόνια μετά την έναρξη της έρευνας και έναν μήνα μετά τις προεδρικές εκλογές, λίγοι ήταν αυτοί που της έδωσαν σημασία. Μέχρι τότε, ο Τζο Μπάιντεν είχε εκλεγεί νέος πρόεδρος των ΗΠΑ και ο Ρος σύντομα θα εγκατέλειπε τον υπουργικό θώκο - την ίδια ώρα, η χώρα είχε επικεντρωθεί κυρίως στο ενδεχόμενο "προσκώλησης” του προέδρου Τραμπ στην εξουσία και δεν ασχολείτο ιδιαίτερα με τα θέματα δεοντολογίας που ήγειρε η μέχρι τότε δράση του Ρος.

"Τα τρία χρόνια είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ειδικά εφόσον οι ανακρίσεις των ερευνητών ολοκληρώθηκαν ουσιαστικά μέσα σε δύο χρόνια”, λέει ο Γουόλτερ Σάουμπ, ο οποίος τότε υπηρετούσε ως επικεφαλής του τμήματος δεοντολογίας της αμερικανικής κυβέρνησης. "Ασφαλώς δημιουργεί την εικόνα ενός γενικού επιθεωρητή που καθυστερεί την έρευνα λόγω φόβου αντιποίνων, και δη σε μία χρονιά που ο πρόεδρος κυνήγησε άλλους γενικούς επιθεωρητές”.

Στην πρώτη επικοινωνία του Forbes με το γραφείο της Γκούσταφσον με αφορμή τις εν λόγω ανησυχίες, τον Ιανουάριο, η απάντηση ήταν ότι θα επιτραπεί σε ένα μέλος της ερευνητικής ομάδας να παραχωρήσει συνέντευξη. Όταν, ωστόσο, ήρθε η ώρα της συνέντευξης, το γραφείο της γενικής επιθεωρήτριας ακύρωσε τη συνάντηση, λέγοντας ότι είχε αλλάξει γνώμη. Αντ’ αυτής, η Γκούσταφσον απάντησε γραπτώς, επιβεβαιώνοντας ότι είχε την επίβλεψη της έρευνας που αφορούσε τον Ρος, αλλά τόνισε ότι δεν κωλυσιεργούσε. Η έρευνα για τον Ρος απεφάνθη τελικά ότι ο υπουργός Εμπορίου παραβίασε την ομοσπονδιακή νομοθεσία υποπίπτοντας σε δεοντολογικές και νομικές παραβάσεις, αλλά τον απάλλαξε από πιο σοβαρές κατηγορίες.

Ο Ρος "πανηγύρισε” τη νίκη του. "Είμαι ικανοποιημένος που η έκθεση της γενικής επιθεωρήτριας διέλυσε οποιαδήποτε υποψία ότι παραβίασα το νόμο περί σύγκρουσης συμφερόντων”, ανέφερε σε ανακοίνωσή του, προσθέτοντας αργότερα: "Ήμουν πάντοτε και παραμένω δεσμευμένος στην απόλυτη τήρηση των κανόνων δεοντολογίας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων μου”.

Η επιστροφή

Οι πράξεις του, όμως, έδειχναν το αντίθετο. Έναν μήνα αργότερα, ο Ρος ίδρυσε τη SPAC ενόσω παρέμενε ακόμη στο υπουργείο Εμπορίου - ως τελευταίο δείγμα της άποψής του περί δεοντολογίας λίγο πριν ολοκληρώσει την υπουργική του θητεία. Σε έτερη ανακοίνωση, το γραφείο του επίσης υποβάθμισε το θέμα: "Ο κ. Ρος ξόδεψε 20 λεπτά για να ιδρύση αυτήν τη SPAC, μία ημέρα πριν την παραίτησή του”.

Το αναπόφευκτο συμπέρασμα ήταν ότι ο Ρος θα επέστρεφε και πάλι στη δράση μετά την αποχώρησή του από την κυβέρνηση. Στην ηλικία των 83 ετών, και με εκτιμώμενη περιουσία της τάξης των 600 εκατ. δολαρίων, κάποιος άλλος στη θέση του θα έκλεινε με αυτόν τον τρόπο την καριέρα του και θα απολάμβανε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Όμως, ο πρώην υπουργός Εμπορίου ήθελε να ξαναμπεί στο "παιχνίδι”.

Είχε "μυηθεί” στις εταιρείες ειδικού σκοπού εξαγοράς, που αποτελούν την τελευταία μόδα στους διαδρόμους της Wall Street, ήδη από το 2014, όταν ίδρυσε μια SPAC πολλά χρόνια πριν κατακλύσουν τον χρηματοοικονομικό κλάδο. Οι SPACs λειτουργούν ως εξής: Οι διαχειριστές της εισάγουν στο χρηματιστήριο μια εταιρεία-"κέλυφος” μέσω αρχικής δημόσιας προσφοράς (IPO), αντλώντας σημαντικά κεφάλαια έναντι μεριδίων τα οποία διαπραγματεύονται εν είδει μετοχής. Συνήθως, οι διαχειριστές λαμβάνουν ποσοσό 20% στην επιχειρηματική οντότητα άμα τη σύστασή της, και στη συνέχεια έχουν δύο χρόνια περιθώριο προκειμένου να εντοπίσουν κάποια ιδιωτική εταιρεία-στόχο για να συγχωνευτούν. Μόλις εντοπίσουν τον "στόχο”, ενημερώνουν τους αρχικούς επενδυτές. Αυτοί με τη σειρά τους είτε μπορούν να ζητήσουν πίσω τα χρήματα που έχουν επενδύσει είτε να παραμείνουν και να αποκτήσουν ποσοστό συμμετοχής στην εταιρεία-στόχο. Οι δύο επιχειρηματικές οντότητες συγχωνεύσονται, επιτρέποντας στην εταιρεία-στόχο να εισέλθει στο χρηματιστήριο, με τη μετοχή της να διαπραγματεύεται ανάλογα με την απόδοσή της.

Η προηγούμενη SPAC που ίδρυσε ο Ρος, το 2014, συγκέντρωσε περίπου 500 εκατ. δολάρια, αλλά παραλίγο να μην καταφέρει να ολοκληρώσει τον σκοπό της, ήτοι τη συγχώνευση με μια εταιρεία-στόχο, γεγονός που θα ανάγκαζε τον Ρος και τους εταίρου του να επωμιστούν το κόστος της αναζήτησης μιας εταιρείας προς εξαγορά. Μερικές ημέρες, όμως, πριν από τη λήξη της διετούς προθεσμίας, ο Ρος έβαλε στο στόχαστρο την εταιρεία διανομής χημικών προϊόντων Nexeo Solutions Holdings. Πολλοί από τους επενδυτές της SPAC δεν ενδιαφέρονταν για την εταιρεία κι έτσι επέλεξαν να εξαργυρώσουν τα μερίδια της αρχικής τους επένδυσης. Η εξέλιξη αυτή στέρησε από την SPAC του Ρος περίπου 300 εκατ. δολάρια, ήτοι το μεγαλύτερο μέρος των 500 εκατ. δολαρίων που είχε συγκεντρώσει σε πρώτη φάση. 

Για να καλύψουν την "τρύπα”, ο Ρος και οι εταίροι του αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν μέρος του ποσοστού 20% που κατείχαν σε άλλους επενδυτές, οι οποίοι σε αντάλλαγμα υποσχέθηκαν να διατηρήσουν τις μετοχές τους αλλά και να αγοράσουν επιπρόσθετες.

Όταν κατακάθισε η "σκόνη”, ο Ρος και η ομάδα του αποχώρησε με περίπου 7,1 εκατομμύρια μετοχές της συγχωνευθείσας εταιρείας, τις οποίες είχαν πληρώσει κατά μέσο όρο 3,01 δολάρια έκαστη. Καθόλου άσχημα αν σκεφτεί κανείς ότι αυτοί που επένδυσαν αρχικά στη SPAC του Ρος είχαν καταβάλει 10 δολάρια για μία μετοχή και ένα δικαίωμα αγοράς για μία επιπλέον μετοχή.

Όταν καθαρίστηκε η σκόνη, ο Ross και η ομάδα του απομακρύνθηκαν με περίπου 7,1 εκατομμύρια μετοχές της συγχωνευθείσας εταιρείας, για τις οποίες είχαν πληρώσει κατά μέσο όρο 3,01 $ ανά τεμάχιο. Δεν είναι κακό, δεδομένου ότι οι αρχικοί επενδυτές της Ross είχαν πληρώσει 10 $ για να πάρουν μία μετοχή και ένα ένταλμα.

Τον Φεβρουάριο του 2017, ο Ρος παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου της Nexeo για να αναλάβει το υπουργείο Εμπορίου. Εκείνοι, όμως, που επένδυσαν αρχικά στη SPAC, πληρώνοντας 10 δολάρια, σίγουρα δεν χάρηκαν όταν ενάμιση μήνα αργότερα -και ενώ η μετοχή της Nexeo διαπραγματευόταν στα 8,84 δολάρια και το δικαίωμα στα 69 σεντς- ο Ρος πούλησε το ποσοστό του στην εταιρεία έναντι τιμήματος περίπου 44 εκατ. δολαρίων. Καλή "μπάζα”, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι αρχικοί επενδυτές της SPAC είχαν χάσει το 5% των χρημάτων τους μέσα σε τρία χρόνια (την ώρα που ο δείκτης S&P 500 είχε "σκαρφαλώσει” κατά 20% το ίδιο διάστημα).

Ο Ρος ετοιμάζεται τώρα να επαναλάβει το επιτυχημένο αυτό κόλπο, ακολουθώντας την ίδια τακτική που είχε χρησιμοποιήσει -όπως και πολλοί άλλοι όμοιοί του στη Wall Street- για να "φουσκώσει” το πορτοφόλι του. Η ομάδα του Ρος έχει ήδη ποσοστό συμμετοχής 20% στη νέα SPAC, χωρίς να καταβάλει σεντς. Στο ενημερωτικό δελτίο της εταιρείας που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο αναφέρεται ότι η SPAC θα πληρώνει σε "συνεργάτη” του χορηγού (σ.μ. ήτοι του διαχειριστή) 10.000 δολάρια τον μήνα για χώρους γραφείου, γραμματειακές και διοικητικές υπηρεσίες. Το έγγραφο αναφέρει συγκεκριμένα ότι οι πληρωμές περιλαμβάνουν το κόστος συντήρησης των κεντρικών γραφείων της που βρίσκονται στο νούμερο 1 της οδού Pelican Way στο Palm Beach, όπου φαίνεται ότι είναι η προσωπική κατοικία του Ρος. Ο ίδιος, όταν ρωτήθηκε επ’ αυτού, δήλωσε ότι η SPAC δεν θα καταβάλει ενοίκιο απλώς θα καλύψει τα πρόσθετα κόστη.

Δεδομένου ότι η SPAC δεν έχει ακόμα ουσιαστικό αντικείμενο δραστηριότητας, η επένδυση σε αυτήν αποτελεί απλώς "ψήφο εμπιστοσύνης” στην ομάδα που τη διαχειρίζεται, στην οποία περιλαμβάνεται ο Ρος, δύο πρώην συνεργάτες του στην εταιρεία private equity, δύο υφιστάμενοί του στο υπουργείο Εμπορίου, ένας Βρετανός λόρδος που συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο της πρώτης SPAC του Ρος, και ο Λάρι Κούντλοου, ο τηλεπαρουσιαστής οικονομικών εκπομπών που ο Τραμπ είχε διορίσει διευθυντή του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου. Ο Ρος κατέχει τη θέση του προέδρου και για να μην υπάρχει αμφιβολία για το ποιος κάνει κουμάντο, το σύμβολο της SPAC στο ταμπλό είναι "ROSS".

Το "όνομα” ίσως να βοηθήσει στην προσέλκυση ορισμένων εκ των οπαδών του Τραμπ, αλλά πιθανότατα δεν θα δελεάσει όσους γνωρίζουν την πρόσφατη ιστορία του Ρος. Μετά από μια επιτυχημένη επένδυση στη βιομηχανία χάλυβα στις αρχές του 2000, που απέφερε στα δύο πρώτα επενδυτικά ταμεία του Ρος εξαιρετικές αποδόσεις, η μετέπειτα πορεία του δεν ήταν και τόσο καλή. Το τρίτο μεγάλο επενδυτικό ταμείο που δημιούργησε, το οποίο χρονολογείται από το 2005, προκάλεσε απώλειες κατά μέσο όρο 5,3% ετησίως στους επενδυτές του. Το τέταρτο σημαντικό επενδυτικό ταμείο της εταιρείας του, που ξεκίνησε το 2007, είχε αξιοπρεπή απόδοση, 7,3%. Το δε πέμπτο, που δημιουργήθηκε το 2011, είχε απόδοση μόλις 1,6% παρότι συνέπεσε με τη μακροβιότερη ανοδικά αγορά στην αμερικανική χρηματιστηριακή ιστορία. 

"Όταν σκεφτείς ότι αυτός ο τύπος ανθρώπου έρχεται στην αγορά και εξακολουθεί να ποντράρει στο όνομά του για να κάνει συναλλαγές, δεν το χωράει το μυαλό σου”, λέει ένας πρώην επενδυτής στην εταιρεία WL Ross. "Πρόκειται για ξεκάθαρο αστείο. Δεν εμπιστεύτηκα ποτέ αυτόν τον άνθρωπο. Δεν πιστεύω επ’ ουδενί ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί εξασφαλίσει κάποια εξαιρετική απόδοση”, προσθέτει.

Η πρόσφατη δημοφιλία των SPAC, άλλωστε, θα μπορούσε να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τον στόχο του Ρος να εξασφαλίσει υψηλές αποδόσεις, δεδομένου ότι πλέον θα ανταγωνίζεται ένα πλήθος άλλων που αναζητούν παρόμοιες δομημένες επιχειρηματικές συμφωνίες.

Οι δε επενδυτές που συμμετέχουν στις αρχικές δημόσιες προσφορές ενδεχομένως να έχουν δεύτερες σκέψεις στο να εμπιστευτούν τα χρήματά τους σε έναν διαχειριστή που εμπλέκεται σε αντιδεοντολογικές πρακτικές. Αλλά έχουν διέξοδο. Οι αρχικοί επενδυτές στην εταιρεία του Ρος μπορούν να εξαργυρώσουν τις μετοχές τους όταν έρθει η ώρα της συγχώνευσης, όπως έκαναν πολλοί στην περίπτωση της προηγούμενης SPAC του. Όσο περισσότεροι, μάλιστα, απαιτήσουν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους αυτήν τη φορά, τόσο μεγαλύτερη "τρύπα” θα κληθεί να καλύψει ο Ρος προκειμένου να ολοκληρώσει τη συγχώνευση. Και όσο περισσότερα χρήματα θα χρειαστεί, τόσο περισσότερες υποχωρήσεις θα χρειαστεί πιθανότατα να κάνει προκειμένου να προσελκύσει νέους επενδυτές. Αυτός και οι συνεργάτες του θα μπορούσαν θεωρητικά να καταλήξουν τελικά με ένα μικρό ποσοστό στην εταιρεία από το 20% που έλαβαν αρχικά.

Ή για να το θέσω διαφορετικά, εάν λακίσουν όλοι, τότε η αλεπού -που πάντοτε φαινόταν να βρίσκεται περισσότερη λεία- θα μείνει τελικά μπουκάλα.

Πηγή: Forbes – πρώτη μετάφραση capital.gr