Τρίτη, 00:01 - 14/01/2020

  Tweet

Σύμφωνα με την άποψη του Bloomberg. Η ιταλική είναι η μόνη ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων της οποίας τα spread αποδόσεων έχουν διευρυνθεί σε σύγκριση με εκείνη της Γερμανίας - σημείο αναφοράς για όλη την Ευρωζώνη - τους τελευταίους τρεις μήνες. Αντίθετα, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η Ιταλία βρισκόταν στην πρωτοπορία της μείωσης αποδόσεων, στο άλλο άκρο του φάσματος.  Τι πήγε λοιπόν στραβά;

Η "αέναη" πολιτική κρίση

Όπως έγραψε το Bloomberg. Η απλούστερη απάντηση - όπως πάντα - είναι o "πυρετός" που συνεχίζει να ταλανίζει την πολιτική κατάσταση στην Ιταλία. Αυτή τη φορά δεν υπάρχει πραγματική πολιτική κρίση. Πρόκειται περισσότερο για προσδοκία ότι ο αφύσικος και δύσκολος κυβερνητικός συνασπισμός μεταξύ του "αντισυστημικού", λαϊκιστικού Κινήματος Πέντε Αστέρων και του πιο θεσμικού, κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος ενδέχεται να καταρρεύσει. Με τις περιφερειακές εκλογές προγραμματισμένες για τις 26 Ιανουαρίου, θα είναι ένας δύσκολος μήνας για τους δύο "επιφυλακτικούς" εταίρους.

Υπάρχουν και άλλοι αντίρροποι άνεμοι που εξηγούν γιατί οι επενδυτές δεν δείχνουν ιδιαίτερα πρόθυμοι να επωφεληθούν από τη μεγαλύτερη απόδοση που προσφέρεται από τα ιταλικά κρατικά ομόλογα. Αφ΄ ενός, άφθονα τέτοια αναμένεται να εκδοθούν σε λίγες εβδομάδες. Τα δύο τρίτα της ετήσιας καθαρής έκδοσης χρέους από πλευράς Ρώμης είναι προγραμματισμένα για τον Ιανουάριο, με προσδοκία συγκέντρωσης 36 δισ. ευρώ (40 δισ. δολ.) νέων κεφαλαίων.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει επανεκκινήσει τα προγράμματα αγοράς κρατικών ομολόγων μέσω ποσοτικής χαλάρωσης και το να έχει κανείς τον μεγαλύτερο αγοραστή πίσω στην αγορά θα έπρεπε, υπό κανονικές συνθήκες, να κάνει τα πράγματα ευκολότερα για τους Ιταλούς. Δυστυχώς γι' αυτούς, η ΕΚΤ είχε σε προηγούμενη φάση υπερτιμήσει τα ιταλικά περιουσιακά στοιχεία κατά τις μαζικές αγορές της, οπότε αγοράζει πλέον λιγότερα ομόλογα της χώρας για να προσαρμόσει τις συμμετοχές της προς τους καθορισμένους στόχους της.

Αναλυτές της NatWest Markets εκτιμούν ότι ότι αυτό πρακτικά σημαίνει πως 20 δισ. ευρώ θα καταλήξουν αλλού και όχι σε ιταλικές κρατικές εκδόσεις το τρέχον έτος. Επιπλέον, σημειώνουν ότι οι ιταλικές τράπεζες ήταν καθαροί πωλητές χρέους της χώρας τους τους τελευταίους 12 μήνες, ενώ είχαν σταθεί επιθετικοί αγοραστές το 2018.

Δέλεαρ για τους "κυνηγούς αποδόσεων"

Ακόμη κι έτσι, ωστόσο, οι συγκεκριμένοι  παράγοντες έχουν σε μεγάλο βαθμό ενσωματωθεί πλέον στις τιμές. Ως εκ τούτου, οι διψασμένοι για αποδόσεις επενδυτές ομολόγων θα ψάχνουν για μια ευκαιρία, ειδικά δεδομένου του πειρασμού του σημαντικού spread σε σχέση με τα γερμανικά ομόλογα.

Ενώ η Ιταλία εκδίδει μεγάλο όγκο νέων ομολόγων, θα υπάρξουν επίσης και σημαντικές επαναγορές - περιορίζοντας την προσφορά. Εντός του 2020, θα κυκλοφορούν ιταλικά ομόλογα συνολικής αξίας περί τα 250 δισεκατομμύρια ευρώ, ωστόσο μόνο περίπου 50 δισ. από αυτά θα αντιστοιχούν σε νέο χρήμα. Στην πραγματικότητα, θα είναι μόνον το ήμισυ του τελευταίου αυτού ποσού, μετά το factoring στις προγραμματισμένες αγορές - στο πλαίσιο του QE - από πλευράς της ΕΚΤ.

Εάν μπορεί κανείς να κοιτάξει πέρα ​​από την εμπροσθοβαρή προσφορά κατά το πρώτο τρίμηνο του έτους, υπάρχουν λόγοι να ελπίζει. Όπως πάντα, όμως, η πολιτική θα αποτελέσει τον οδηγό για την αγορά και οι ιταλικοί τίτλοι δεν ενδείκνυνται για όσους έχουν προβλήματα με την καρδιά τους. Οι ξένοι αγοραστές πιθανότατα θα επιστρέψουν εάν η πολιτική θερμοκρασία υποχωρήσει - ειδικά οι Ιάπωνες επενδυτές αγόρασαν πολύ περισσότερο ιταλικό χρέος πέρυσι σε σχέση με το παρελθόν.

Αφήνοντας στην άκρη τις πολιτικές εξελίξεις, πρόκειται για τη φθηνότερη αγορά ομολόγων στην Ευρώπη και θα είναι δύσκολο για τους επενδυτές να παραβλέπουν αυτό το στοιχείο για πολύ καιρό.