Λίγοι αξιωματούχοι στην αμερικανική ιστορία
έπαιξαν τόσο σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της
εξωτερικής και εθνικής πολιτικής ασφάλειας των
ΗΠΑ όσο ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας,
Brent Scowcroft, ο οποίος πέθανε στις 6
Αυγούστου.
------------------
Λίγοι αξιωματούχοι στην
αμερικανική ιστορία
έπαιξαν τόσο σημαντικό
ρόλο στην διαμόρφωση της
εξωτερικής και εθνικής
πολιτικής ασφάλειας των
ΗΠΑ όσο ο πρώην
σύμβουλος εθνικής
ασφάλειας, Brent
Scowcroft, ο οποίος
πέθανε στις 6 Αυγούστου.
Ίσως κανένας δεν
καθοδήγησε τόσους νέους
ανθρώπους (συμπεριλαμβανομένου
εμού) που θα πήγαιναν σε
ανώτερες θέσεις στην
κυβέρνηση -μια συχνά
παραβλεφθείσα διάσταση
της πλούσιας κληρονομιάς
του Scowcroft.
Ο πρώην Σύμβουλος
Εθνικής Ασφάλειας των
ΗΠΑ, Brent Scowcroft,
στο γραφείο του στην
Ουάσιγκτον, τον
Ιανουάριο του 2001.
Stuart Conway / Camera
Press / Redux
Η εποχή του Scowcroft ως
συμβούλου εθνικής
ασφάλειας υπό τον
πρόεδρο George H. W.
Bush, κατά την ιστορική
περίοδο 1989-1993, είναι
δικαίως ξακουστή. Αλλά
για να εκτιμήσουμε
πλήρως ό,τι εκείνος
έφερε σε αυτό που ήταν η
δεύτερη θητεία του στην
δουλειά, είναι σημαντικό
να θυμηθούμε την πρώτη
του, υπό τους προέδρους
Richard Nixon και Gerald
Ford. Ο Scowcroft έγινε
αναπληρωτής του
συμβούλου εθνικής
ασφάλειας Henry
Kissinger τον Ιανουάριο
του 1973 και στην
συνέχεια διαδέχθηκε τον
Kissinger τον Νοέμβριο
του 1975. Επειδή ο
Kissinger είχε διπλό
ρόλο ως Υπουργός
Εξωτερικών και Σύμβουλος
Εθνικής Ασφάλειας από
τον Σεπτέμβριο του 1973
έως τον Νοέμβριο του
1975, ο Scowcroft
ουσιαστικά διοικούσε το
Συμβούλιο Εθνικής
Ασφάλειας (NSC) μόνος
του για περισσότερα από
δύο ταραχώδη χρόνια.
Εάν η πρόκληση που
αντιμετώπισαν οι
Ηνωμένες Πολιτείες υπό
τον πρώτο πρόεδρο Μπους
ήταν το πώς να
διαχειριστούν τις επικές
ευκαιρίες που
δημιουργήθηκαν από την
κατάρρευση της
Σοβιετικής Ένωσης, η
πρόκληση υπό τον Νίξον
και τον Φορντ ήταν το
πώς να διαχειριστούν μια
σειρά ιστορικών κρίσεων
και καταστροφών. Κατά
κάποιον τρόπο, η
τελευταία ήταν μια
μεγαλύτερη δοκιμασία για
το κουράγιο του
Scowcroft από όσο η
πρώτη. Αυτή η δοκιμασία
διαμόρφωσε και την άποψή
του για τον σωστό ρόλο
του συμβούλου εθνικής
ασφάλειας και έθεσε τα
θεμέλια για την
απαράμιλλη επιτυχία του
σε αυτόν -επιτυχία που
έχει κάνει τον Scowcroft
το φιλόδοξο υπόδειγμα
για κάθε σύμβουλο
εθνικής ασφάλειας έκτοτε.
ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ
Δείτε όλα όσα συνέβησαν
κατά την διάρκεια της
πρώτης θητείας του
Scowcroft στο NSC. Στις
20 Ιουλίου 1974 ξέσπασε
πόλεμος μεταξύ δύο
συμμάχων του ΝΑΤΟ αφότου
ένα πραξικόπημα που
υποστηρίχθηκε από την
Ελλάδα στην Κύπρο
προκάλεσε τουρκική
εισβολή και την
επακόλουθη διχοτόμηση
του νησιού (που διαρκεί
μέχρι σήμερα). Μόλις
τρεις εβδομάδες αργότερα,
το σκάνδαλο Watergate
κατέληξε στην παραίτηση
του Νίξον. Έναν μήνα
μετά από αυτό, ο Ford
πυροδότησε μια πολιτική
καταιγίδα δίνοντας χάρη
στον Νίξον.
Μετά το Γουότεργκεϊτ,
τον Νοέμβριο 1974
εκλέχθηκε ένα πολύ πιο
θεληματικό Κογκρέσο και
ήταν αποφασισμένο να
περιστείλει αυτό που
θεωρούσε ως υπερβολική
προεδρική εξουσία. Αυτό
έφερε τόσο νέα νομοθεσία
για τις πολεμικές
εξουσίες όσο και την
αντίθεση σε
συγκεκριμένες προεδρικές
ενέργειες -όπως η άρνηση
υποστήριξης του
αιτήματος του Ford για
υλική βοήθεια προς την
κυβέρνηση του Νοτίου
Βιετνάμ. Αυτή η κίνηση
συνέβαλε στον χαοτικό
αγώνα για εκκένωση της
Σαϊγκόν, που
ολοκληρώθηκε στις 30
Απριλίου 1975, όταν το
τελευταίο ελικόπτερο
απογειώθηκε από την
οροφή της πρεσβείας των
ΗΠΑ. Λιγότερο από δύο
εβδομάδες αργότερα, στην
Καμπότζη, οι Khmer Rouge
(οι Κόκκινοι Χμερ) -οι
οποίοι είχαν πάρει την
εξουσία νωρίτερα τον
Απρίλιο- κατέλαβαν ένα
αμερικανικό εμπορικό
πλοίο, το Mayaguez και
το πλήρωμά του από 38
άτομα, με αποτέλεσμα μια
αμερικανική στρατιωτική
επιχείρηση διάσωσης στην
οποία σκοτώθηκαν 41
Αμερικανοί υπηρετούντες.
Στην Αφρική, μετά από
εντολή της Μόσχας στα
τέλη του 1975, 4.000
Κουβανοί στρατιώτες
έφτασαν στην Αγκόλα για
να γείρουν την ισορροπία
προς τον σοβιετικό
πελάτη σε έναν εμφύλιο
πόλεμο, και το Κογκρέσο,
ενεργώντας ξανά για να
περιορίσει την εξουσία
του προέδρου, απαγόρευσε
στην Κεντρική Υπηρεσία
Πληροφοριών (Central
Intelligence Agency,
CIA) να παρέχει μυστική
βοήθεια την
αντι-σοβιετική πλευρά. (Μέχρι
το τέλος του έτους,
υπήρχαν περισσότεροι από
36.000 Κουβανοί
στρατιωτικοί στην Αγκόλα).
Άλλες κρίσεις το 1976
περιελάμβαναν τη ναυτική
απομάκρυνση Αμερικανών
πολιτών από τον Λίβανο
τον Ιούνιο και την
δολοφονία δύο Αμερικανών
στρατιωτών από τις
δυνάμεις της Βόρειας
Κορέας, που οδήγησαν σε
αντιπαράθεση στην
αποστρατιωτικοποιημένη
ζώνη (DMZ).
Παρά τις πολλές κρίσεις
κατά την διάρκεια της
ηγεσίας του Scowcroft
στο NSC υπό τον Ford,
υπήρξαν τουλάχιστον δύο
μακροπρόθεσμα
επιτεύγματα. Το πρώτο
ήταν η συμφωνία
ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης
για το βασικό πλαίσιο
μιας δεύτερης συμφωνίας
στρατηγικών όπλων, η
οποία έτυχε
διαπραγμάτευσης σε μια
σύνοδο κορυφής στο
Βλαδιβοστόκ τον Νοέμβριο
του 1974 (και τελικά
υπογράφηκε το 1979). Το
δεύτερο ήταν η υπογραφή
των Συμφωνιών του
Ελσίνκι την 1η Αυγούστου
1975. Το Ελσίνκι
επικύρωσε το πολιτικό
και στρατιωτικό status
quo μετά τον Β'
Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά
επίσης, μέσω των
διατάξεων για τα
ανθρώπινα δικαιώματα
στις οποίες συμφώνησε η
Μόσχα, έδωσε νομιμότητα
σε αντιφρονούντες που
επεδίωκαν την εφαρμογή
αυτών των διατάξεων τόσο
στην Ανατολική Ευρώπη
όσο και στην Σοβιετική
Ένωση. Εκ των υστέρων,
κατέστη σαφές ότι οι
Συμφωνίες του Ελσίνκι
ήταν το πιο σημαντικό
πρώιμο ορόσημο στην
πορεία προς την
δραματική αλλαγή μέσα
στην σοβιετική
αυτοκρατορία.
Αν και ο Κίσινγκερ ήταν
ο κύριος διαπραγματευτής
με τους Σοβιετικούς και
άλλες ξένες κυβερνήσεις
κατά την διάρκεια
εκείνης της περιόδου, ο
Σκόουκροφτ ήταν στο
επίκεντρο της
διαχείρισης των κρίσεων
και της υποστήριξης του
προέδρου. Σε μια
εξαιρετικά παραγωγική
συνεργασία, οι Kissinger
και Scowcroft όχι μόνο
χάραξαν τον δρόμο τους
από τις τελευταίες μέρες
του Βιετνάμ, την
Κυπριακή κρίση, τον
εμφύλιο πόλεμο του
Λιβάνου και πολλές άλλες
καθημερινές καταιγίδες˙
είχαν επίσης το βλέμμα
τους στην μακροπρόθεσμη
στρατηγική και τα
συμφέροντα των ΗΠΑ,
θέτοντας τα θεμέλια για
τον μελλοντικό έλεγχο
των στρατηγικών όπλων
και την ενδεχόμενη
διάλυση της Σοβιετικής
Ένωσης.
Τα είδα όλα αυτά από
πρώτο χέρι γιατί ο
Scowcroft με δανείστηκε
από την CIA την άνοιξη
του 1974 για να αναλάβω
το γραφείο για την
Σοβιετική Ένωση στο NSC.
Η συμμετοχή στο NSC σε
εκείνους τους
τελευταίους μήνες της
διοίκησης του Νίξον ήταν,
όπως έλεγα συχνά στον
Μπρεντ, σαν να
εντάσσεσαι ως μούτσος
στον Τιτανικό αφότου
χτύπησε το παγόβουνο.
Εκείνες τις μέρες,
αποκαλούσα το αφεντικό
μου ως «Υποστράτηγος
Scowcroft» -όχι Brent,
όπως θα έκανα αργότερα-
και μια πρόσκληση στο
γραφείο του στην Δυτική
Πτέρυγα σπάνια σήμαινε
καλά νέα. Ωστόσο, όπως
και για πολλούς άλλους,
μου έδωσε την ευκαιρία
να μάθω στο «πόδι» αυτού
του δάσκαλου: πώς να
ενημερώνω, να συμβουλεύω
και να υποστηρίζω έναν
πρόεδρο˙ πώς να
διαχειρίζομαι την
διαδικασία μεταξύ
υπηρεσιών˙ και πώς να
αντιμετωπίζω τον
επείγοντα χαρακτήρα του
σήμερα, ενώ επίσης να
σκέπτομαι στρατηγικά για
το μέλλον.
Πιστεύω ότι εκείνες οι
δύσκολες μέρες κατά το
τελευταίο έτος της
διοίκησης του Νίξον και
καθ' όλη την διάρκεια
της προεδρίας του Ford
διαδραμάτισαν μεγάλο
ρόλο στην διαμόρφωση της
άποψης του Scowcroft για
την προεδρική [διαδικασία]
λήψης αποφάσεων και τον
ρόλο του συμβούλου
εθνικής ασφάλειας. Στο
εξωτερικό, οι Ηνωμένες
Πολιτείες θεωρήθηκαν
αποδυναμωμένες από το
Βιετνάμ και το
Watergate. Εγχωρίως, η
εμπιστοσύνη του κοινού
στην προεδρία είχε
περιοριστεί, το Κογκρέσο
ήταν εχθρικό και
αποφασισμένο να
ανακτήσει αυτό που
θεωρούσε ως χαμένη
εξουσία, και ένας μη
εκλεγμένος πρόεδρος
κατέβαινε στις εκλογές
ενώ ήταν επιβαρυμένος
από την χάρη [που έδωσε]
στον Νίξον και την
παραπαίουσα οικονομία.
Εν τω μεταξύ, η πολιτική
της détente [ύφεσης] των
Nixon-Kissinger απέναντι
στην Σοβιετική Ένωση
δέχτηκε αυξανόμενη
επίθεση από τους
Ρεπουμπλικάνους
συντηρητικούς όπως ο
Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Η πάροδος του χρόνου
έχει ξεθωριάσει τις
αναμνήσεις για το πόσο
δύσκολα ήταν εκείνα τα
χρόνια. Αλλά οι πιέσεις
ήταν εξαιρετικές. Μέσα
από όλα αυτά, ο
Scowcroft ήταν ψύχραιμος,
καταδεκτικός, και
επικεντρωμένος αδιάκοπα
στην προστασία της χώρας
και της προεδρίας. Είμαι
πεπεισμένος ότι εκείνη η
εποχή της δοκιμασίας τον
προετοίμασε για την
εποχή των ευκαιριών που
θα ερχόταν δεκάδες
χρόνια αργότερα.
ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ
Πολλά έχουν γραφτεί για
τον ρόλο του Scowcroft
στα αξιοσημείωτα
γεγονότα που έλαβαν χώρα
από το 1989 έως το 1992.
Επειδή το αποτέλεσμα
ήταν τόσο θετικό για τις
Ηνωμένες Πολιτείες,
είναι εύκολο να
ξεχάσουμε πόσο
επικίνδυνες ήταν αυτές
οι εξελίξεις καθώς
ξεδιπλώνονταν. (Κατά την
διάρκεια εκείνης της
περιόδου, υπηρέτησα ως
αναπληρωτής του Μπρεντ
στο NSC και στην
συνέχεια ως διευθυντής
της Central
Intelligence). Ο Μπους
δεν γιόρταζε καθώς
κατέρρευσε το Τείχος του
Βερολίνου επειδή
αντιλαμβανόμασταν την
επικίνδυνη κατάσταση του
Σοβιετικού προέδρου
Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στην
χώρα του. Αν ο
Γκορμπατσόφ είχε
αντιμετωπίσει απόπειρα
πραξικοπήματος από την
KGB, τον σοβιετικό
στρατό, και το
Κομμουνιστικό Κόμμα τον
Νοέμβριο του 1989, όταν
το τείχος κατέρρευσε,
αντί για σχεδόν δύο
χρόνια αργότερα, η
απόπειρα θα μπορούσε να
είχε πετύχει -πιθανώς με
αιματηρές συνέπειες για
την Ανατολική Ευρώπη.
Μια άλλη ανησυχία ήταν
τι θα μπορούσε να συμβεί
καθώς η Σοβιετική Ένωση
άρχισε να καταρρέει. Θα
υπήρχε εμφύλιος πόλεμος;
Θα μπορούσε ο στρατός να
διχαστεί και να
υποστηρίξει τη μια
παράταξη ή μια άλλη; Τι
γίνεται με την τύχη των
40.000 πυρηνικών όπλων;
Δεν υπάρχει προηγούμενο
στην ιστορία μιας
μεγάλης αυτοκρατορίας
που κατέρρευσε χωρίς
έναν μεγάλο πόλεμο.
Μόλις πρόσφατα ο Μπους (μαζί
με τον Scowcroft, τον
υπουργό Εξωτερικών
Τζέιμς Μπέικερ, τον
υπουργό Άμυνας, Ντικ
Τσέινι, και τον αρχηγό
ΓΕΕΘΑ, Κόλιν Πάουελ)
άρχισαν να λαμβάνουν την
δέουσα αναγνώριση του
ρόλου τους στην
διαχείριση εκείνου του
αποτελέσματος. Το ότι η
δομή εθνικής ασφάλειας
διατήρησε την συνοχή,
την πειθαρχία και την
εστίασή της σε εκείνες
τις επικίνδυνες στιγμές
οφειλόταν κυρίως, φυσικά,
στον ίδιο τον Μπους,
αλλά επίσης και στον
Scowcroft.
Ο Scowcroft έπαιξε
επίσης βασικό ρόλο στον
Πόλεμο του Κόλπου,
ενορχηστρώνοντας και
συντονίζοντας το έργο
του κράτους, της άμυνας,
και της CIA, παρέχοντας
παράλληλα ορθές
στρατιωτικές συμβουλές.
Μέχρι το φθινόπωρο του
1990, είχαμε πάνω από
200.000 στρατιώτες στην
Σαουδική Αραβία, αλλά
δεν φαίνεται να υπήρχε
πολύς ενθουσιασμός στο
Πεντάγωνο για την έναρξη
μιας επίθεσης για την
απελευθέρωση του Κουβέιτ
από τον Σαντάμ Χουσεΐν.
Ο Μπους έγινε ανυπόμονος
και επέμεινε σε ένα
επιθετικό σχέδιο για την
επίτευξη αυτού του
στόχου. Ο Scowcroft τον
προειδοποίησε ότι ο
στρατός θα έρθει με ένα
αίτημα για τόσο μεγάλες
δυνάμεις που θα έκανε τα
μάτια του να δακρύσουν
-αλλά συμβούλεψε τον
πρόεδρο να ακούσει και
στην συνέχεια να
συμφωνήσει σε ό, τι
ήθελε ο στρατός, καθώς
θα ήταν ο μόνος τρόπος
για να κινηθεί. Όντως, ο
στρατός ζήτησε βαριά
θωρακισμένες μονάδες να
μετακινηθούν από την
Γερμανία στον Κόλπο˙
πολλαπλές επιθετικές
ομάδες από αεροπλανοφόρα˙
και ενεργοποίηση τόσο
της Εθνοφρουράς όσο και
των Εφέδρων (ημέρες πριν
από τις ενδιάμεσες
εκλογές). Ακολουθώντας
τις συμβουλές του
Scowcroft, ο Μπους
άκουσε τα αιτήματα και
στην συνέχεια σηκώθηκε
και είπε: «Τα έχετε.
Ενημερώστε με αν
χρειάζεστε περισσότερα».
Στην συνέχεια, έφυγε
αμέσως από το δωμάτιο,
αφήνοντας όλους
έκπληκτους εκτός από τον
Scowcroft.
Ο Scowcroft είχε λόγο
επίσης στο σχέδιο μάχης
του στρατού. Η αρχική
πρόταση του διοικητή
ήταν για μετωπική
επίθεση στον ιρακινό
στρατό. Ο Scowcroft το
θεώρησε αυτό ως «κακή
συμβουλή» και πρότεινε
μια εναλλακτική
στρατηγική, μια
αλυσιδωτή επίθεση που θα
σαρώνει γύρω από τις
τάξεις των Ιρακινών και
θα τους περικυκλώνει. Το
συζήτησε με τον πρόεδρο
και στην συνέχεια κάλεσε
ήσυχα τον Τσένι να ρίξει
μια πιο προσεκτική ματιά.
Ο Τσένι συμφώνησε και το
σχέδιο άλλαξε σύμφωνα με
τις κατευθύνσεις που
είχε προτείνει ο
Scowcroft.
Ο Bush και ο Scowcroft
ήταν προσωπικά πολύ
κοντά. Καθώς τα πράγματα
άρχισαν να αλλάζουν στην
Ανατολική Ευρώπη και
στην Σοβιετική Ένωση την
άνοιξη του 1989, έγινε
φανερό πώς συμπλήρωσαν ο
ένας τον άλλο. Και οι
δύο ήθελαν να ενεργούν
τολμηρά ως απάντηση σε
αυτές τις εξελίξεις,
πολύ πιο τολμηρά από την
υπόλοιπη ομάδα. Ο Μπους
ήθελε ιδιαίτερα να
ανταποκριθεί στις
αλλαγές της δομής των
δυνάμεων από τον
Γκορμπατσόφ στην
Ανατολική Ευρώπη με
παρόμοιες ιδιαίτερα
εκτεταμένες αλλαγές στις
δυνάμεις των ΗΠΑ στην
Ευρώπη. Το ένστικτό του
τού είπε ότι έπρεπε να
κάνει σημαντικές
κινήσεις και, παρόλο που
ο Μπους δεν ήταν ποτέ
παρορμητικός, οι
μεγαλύτερες αποφάσεις
του ξεκίνησαν από το
ένστικτό του. Σε μακρές
ιδιωτικές συνομιλίες, θα
έλεγε στον Scowcroft τι
νόμιζε ότι πρέπει να
κάνουν οι Ηνωμένες
Πολιτείες σε μια
δεδομένη κατάσταση και ο
Scowcroft θα έδινε τότε
συγκεκριμένες προτάσεις
για τη μετάφραση των
ενστίκτων του προέδρου
σε ενέργειες που είχαν
στρατηγική λογική τόσο
βραχυπρόθεσμα όσο και
μακροπρόθεσμα. Ήταν μια
εξαιρετική σχέση. Ο Bush
και ο Scowcroft
συναντήθηκαν για πρώτη
φορά κατά την διάρκεια
των δοκιμασιών στην
δεκαετία του 1970. Πόση
τύχη για τον κόσμο που
συναντήθηκαν σε μια
εποχή ιστορικών
ευκαιριών.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ SCOWCROFT
Σε μια πρωτεύουσα γεμάτη
με μεγάλους εγωισμούς
και εύκαμπτες
ραχοκοκαλιές, η χαμηλών
τόνων, αυθόρμητη
συμπεριφορά του Μπρεντ,
η σταθερή ακεραιότητα
και η κοινή αξιοπρέπειά
του, αλλά και η
αποφασιστικότητα και το
ηθικό και πολιτικό
θάρρος του τον ξεχώρισαν.
Είχε αυτοπεποίθηση, αλλά
όχι τον επιδεικτικό
εγωισμό που βλέπουμε όλο
και πιο συχνά. Αντίθετα,
είχε την ήσυχη
αυτοπεποίθηση που
επιτρέπει σε έναν ηγέτη
να δώσει σε άλλους
πραγματική ευθύνη και
πραγματική πίστωση για
την επιτυχία, να
αποφύγει να ρίξει μια
τόσο μεγάλη σκιά που
κανένας άλλος δεν μπορεί
να αναπτυχθεί. Μεταξύ
εκείνων που μεγάλωσαν
και ωρίμασαν, που έγιναν
σοφότεροι και πιο
αποτελεσματικοί
υπεύθυνοι χάραξης
πολιτικής ως αποτέλεσμα
του να βρίσκονται στην
τροχιά του Scowcroft,
ήταν μελλοντικοί
Υπουργοί Εξωτερικών και
Άμυνας, Σύμβουλοι
Εθνικής Ασφάλειας,
βοηθοί και αναπληρωτές
Υπουργοί, πρεσβευτές και
επικεφαλής δεξαμενών
σκέψης (think tanks).
Η προσωπική
μετριοφροσύνη του Μπρεντ
επεκτάθηκε στην άποψή
του σχετικά με την
πολιτική. Σε μια
εναρκτήρια ομιλία στο
College of William and
Mary στα τέλη της
δεκαετίας του 1990,
θρήνησε την ύβρι και την
θριαμβολογία που
ακολούθησαν τη νίκη των
ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο,
ειδικά μιλώντας για το «τέλος
της ιστορίας».
Προειδοποίησε κατά του
κηρύγματος έναντι της
διδαχής των αμερικανικών
αξιών στον υπόλοιπο
κόσμο. Ωστόσο, η
ρεαλιστική του
ευαισθησία συνυπήρχε με
την προθυμία να πάρει
θέση γι’ αυτό που
πίστευε, ακόμη και όταν
το έκανε ερχόταν
αντίθετος με την
συμβατική σοφία του
κόμματός του. Πάνω απ'
όλα, ο Scowcroft ήταν
υποστηρικτής και
προστάτης της παγκόσμιας
ηγεσίας των ΗΠΑ –την
οποία θεωρούσε
πραγματικά απαραίτητη.
Όλοι πρέπει να
ανησυχούμε για την
παρακμή των αξιών που
σχετίζονται με τον Brent
όταν πρόκειται για το
πώς κυβερνάμε και
σχετιζόμαστε ο ένας με
τον άλλον εγχωρίως -ευγένεια
και αμοιβαίος σεβασμός,
βάζοντας την χώρα
μπροστά από τον εαυτό
μας και το κόμμα μας,
ακούγοντας και
μαθαίνοντας ο ένας από
τον άλλο, όχι
προσποιούμενοι ότι
έχουμε όλες τις
απαντήσεις ούτε
δαιμονοποιώντας εκείνους
με τους οποίους
διαφωνούμε. Ευτυχώς, δεν
χρειάζεται να κοιτάξουμε
μακριά για έμπνευση
σχετικά με το πώς να
δράσουμε, πώς να
δουλέψουμε, πώς να
ζήσουμε, και πώς να
υπηρετήσουμε καλύτερα
τον αμερικανικό λαό.
Έχουμε το παράδειγμα της
εξαιρετικής καριέρας,
του λαμπρού μυαλού, και
της όμορφης ψυχής του
Brent Scowcroft.
Ο ROBERT M. GATES ήταν
Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ
από το 2006 έως το 2011
και είναι ο συγγραφέας
του βιβλίου με τίτλο
Exercise of Power:
American Failures,
Successes, and a New
Path Forward in the
Post–Cold War Period.
Trading
σε ελληνικές μετοχές μέσω
της Πλατφόρμας Συναλλαγών Plus 500 (Κάντε Click και
Κατεβάστε την μοναδική πλατφόρμα συναλλαγών, χωρίς καμία
οικονομική υποχρέωση, περιλαμβάνει και λογαριασμό "επίδειξης"
- Demo).