Πέμπτη, 00:01 - 29/10/2020

  Tweet

Όσον αφορά τη Γερμανία, ο όγκος των διμερών εμπορικών συναλλαγών με την Τουρκία κινείται περίπου στα 40 δισ. ευρώ, αυξημένος κατά 4% σε ετήσια βάση. Και δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για την  εξοπλιστική συνεργασία των δύο χωρών. 

Η Ιταλία είχε το 2019 εξαγωγές 9,3 δις δολαρίων προς την Τουρκία, ενώ περίπου 1300 ιταλικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στη χώρα. Η γειτονική μας χώρα αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο εισαγωγέα ιταλικών οπλικών συστημάτων στον κόσμο, με εισαγωγές που το 2018 έφθασαν στα 632 εκατ. ευρώ.

Είναι  ξεκάθαρο πως κανείς από αυτούς δεν θέλει να διαταράξει τις σχέσεις του με την Τουρκία.

Ποια Τουρκία όμως; Γιατί προφανώς, και ο Σάντσες και ο Κόντε και η καγκελάριος Μέρκελ φαντασιώνονται ακόμα και σήμερα, τον προνομιούχο εταίρο των προηγούμενων χρόνων.

Την ίδια στιγμή, στην Γαλλία, οι ισλαμιστές κόβουν κεφάλια. Ο πρόεδρος Μακρόν είναι έξαλλος με τον Ερντογάν, η ακροδεξιά καιροφυλακτεί και οι μεταναστευτικές ροές δεν προβλέπεται να μειωθούν.

Αλλά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν δείχνουν να ανησυχούν  για την προσπάθεια του Τούρκου προέδρου να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου. Κάτι που έγινε φανερό με την υστερική αντίδραση στον Μακρόν, όταν εκείνος έδωσε την άδεια να αναρτηθούν σε κυβερνητικά κτίρια σατιρικά σκίτσα του προφήτη Μωάμεθ.

Θα σηκώσει μόνος του ο Γάλλος πρόεδρος το βάρος της αντίστασης της Ευρώπης στον ισλαμικό ολοκληρωτισμό; Δίπλα σε μία Γερμανίδα καγκελάριο που θα περιμένει να ηρεμήσει ο Ερντογάν;

Δυστυχώς για την Ευρώπη,  κυρίαρχη «εθνική ιδεολογία» των Γερμανών είναι οι εξαγωγές και η παραγωγικότητα. Οι μεταπολεμικές ενοχές δεν τους επέτρεπαν μέχρι τώρα, τίποτε άλλο. Και κάτι ανάλογο παρασύρει και τις ηγεσίες σε Ισπανία και Ιταλία.

Αυτό όμως τους εμποδίζει να ηγηθούν της Ευρώπης ή τουλάχιστον, να συμμετέχουν στην ηγεσία της. Και όσες φορές διπλωματικά το επιχειρούν, συνήθως αποτυγχάνουν.

Η κυρία Μέρκελ ελπίζει ότι η Τουρκία έχει ακόμα περιθώρια για ένα φιλοδυτικό μέλλον. Αλλά οι προσδοκίες καθημερινά διαψεύδονται. Γιατί τίποτε δεν δείχνει ότι το καθεστώς Ερντογάν σύντομα θα ανατραπεί.

Ενώ οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες καταγράφουν τις πρωτοφανείς επεκτατικές διαθέσεις του Τούρκου προέδρου, δια της παγκόσμιας ισλαμικής πατρονίας, στην καγκελαρία προσποιούνται ότι δεν το βλέπουν.

Σε αντίθεση με την παρελκυστική υποκρισία των Ευρωπαίων, η ελίτ της Τουρκίας, ποτέ δεν πίστεψε ότι μπορεί η χώρα να ενταχθεί στην Ευρώπη. Και για αυτό το σημερινό καθεστώς επέλεξε  ότι είναι πιο εύκολο να την εκτουρκίσει ή τουλάχιστον να την εξισλαμίσει.

Είναι προφανές ότι κανείς δεν θέλει μία απομονωμένη ισλαμική Τουρκία. Ούτε η Ελλάδα ούτε η Γερμανία. Και αυτό θα συνέβαινε, αν στο τιμόνι της χώρας ήταν ο τωρινός δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου.

Ως τότε όμως, μπορεί να συμβούν  πολλά και δραματικά. Και όχι μόνο για την Ελλάδα. Αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη, σε περίπτωση που η Γαλλία εγκαταλείψει την πολιτική της εγκράτειας και αποφασίσει μία δυναμικότερη υπεράσπιση της εθνικής της αξιοπρέπειας.

Η κατάσταση περιπλέκεται, αν σκεφτεί κανείς ότι, στα επόμενα χρόνια, η Τουρκία δεν θα διαθέτει μόνο τον δικό της στρατό. Αλλά και μεγάλες μάζες μισθοφόρων από τα ισλαμικά προτεκτοράτα, μέσα και έξω από την Ευρώπη.  

Η καγκελάριος Μέρκελ πρέπει πολύ γρήγορα να αποφασίσει τι θέλει. Στο όνομα της ίδιας της γερμανικής κοινωνίας που δεν θα μείνει στο απυρόβλητο από την «σύγκρουση των πολιτισμών» που  ο Ερντογάν θα επιδιώξει. Η γερμανική «εθνική ιδεολογία» των εξαγωγών δεν θα μπορεί πλέον, να αντιμετωπίσει τον εθνοθρησκευτικό επεκτατισμό της Τουρκίας.  

Οι καλοί «πελάτες» έχουν πάντα δίκιο, από τη στιγμή που μπορούν  να αγοράζουν τα όπλα που τους πουλάς. Τι θα συμβεί όμως, όταν τα στρέψουν εναντίον σου..;

Ανδρέας Ζαμπούκας (Athens Voice)