Δευτέρα, 00:01 - 17/02/2020

  Tweet

Αντίστοιχα και ο Πούτιν, που δίνει συντάξεις εξαθλίωσης στους Ρώσους συνταξιούχους, θα άνοιγε τα ταμεία του για την Ελλάδα. Και οι δύο αυτές χώρες παρουσιάζονταν σαν έτοιμες να χαλάσουν τις σχέσεις τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση για χάρη των Ελλήνων.

Ήταν η εποχή που ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε ότι «Δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να πει όχι η Μέρκελ», ότι «θα μας παρακαλάνε να μας δανείσουν» και ότι «εμείς θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν». Πιστός στη θέση του Μάο -που τόσο θαυμάζει- ότι «οι ιμπεριαλιστές είναι χάρτινες τίγρεις» ο Αλ. Τσίπρας σε προεκλογική συγκέντρωση στη Ρόδο (15/1/2015) τόνισε ότι «το Grexit το έστειλαν στα σκουπίδια οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι. Ακόμα και οι σκληροί του Βερολίνου δεν το μνημονεύουν πια. Τη φυγή των καταθέσεων την έστειλαν στα αζήτητα οι ίδιοι οι καταθέτες. Και την ασφάλεια του τραπεζικού συστήματος την εγγυάται πια η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».

Την εποχή εκείνη κάτω από τα άρθρα μας, που επισήμαιναν τον λαϊκισμό και την επικίνδυνη δημαγωγία, έρχονταν δεκάδες σχόλια από τα πληρωμένα με 0,60 ευρώ το κομμάτι τρολ του ΣΥΡΙΖΑ με χαρακτηρισμούς όπως «πουλημένοι», «μερκελιστές», «γερμανοτσολιάδες». Τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα για τους πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ. Η γνώριμη για την κομμουνιστική Αριστερά ηθική εξόντωση των αντιπάλων και των διαφωνούντων βρήκε νέα πεδία δράσης. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έφτασε στο σημείο να πει ότι «αυτοί που μας κυβερνούν δεν είναι και τόσο Έλληνες».

Τώρα ήρθε η ώρα της αυτοκριτικής. Τρία στελέχη του κόμματος, ο Γιάννης Δραγασάκης, ο  Αριστείδης Μπαλτάς και ο Θοδωρής Δρίτσας ανέλαβαν να συντάξουν ένα κείμενο απολογισμού της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ. Και μετά από όλη την περιπέτεια της διαπραγμάτευσης του 2015 έρχονται να ανακαλύψουν ότι αυτά που έλεγαν ήταν παραμύθια και τελικά δίκιο είχαν όσοι χαρακτηρίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ πουλημένοι και υπάλληλοι των δανειστών. 

Στα αποσπάσματα που δημοσιεύτηκαν από το κείμενο των τριών διαβάζουμε ότι «Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα όντως έβλεπαν με συμπάθεια τον αγώνα μας για μια αξιοπρεπή λύση στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Όμως ούτε η μία ούτε η άλλη ήταν διατεθειμένες να διακινδυνεύσουν στρατηγικά συμφέροντα προχωρώντας σε αποφασιστικές πράξεις συμπαράστασης. Έτσι ή αλλιώς πάντως, αυτές οι προσδοκίες διαψεύστηκαν σχετικά γρήγορα, έχοντας μολαταύτα συμβάλει στην εκπομπή ενός διφορούμενου στίγματος από την πλευρά της χώρας».

Για τον εκβιασμό που επιχείρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ γράφουν: «Δεν εκτιμήθηκε επακριβώς ότι, κυρίως μετά το 2012, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ευρωζώνη είχαν προετοιμαστεί αποτελεσματικά για την περίπτωση "πιστωτικού επεισοδίου" σε βάρος της χώρας μας, δηλαδή και τυπικής χρεωκοπίας της. Κατά συνέπεια, ένας "εκβιασμός" που θα επικαλούνταν το κόστος της Ευρώπης από μια άτακτη χρεωκοπία της Ελλάδας και τη συνακόλουθη έξοδό της από την ευρωζώνη δεν μπορούσε, πέρα από όλα τα άλλα, να αποβεί αποτελεσματικός».

Βεβαίως, τι Έλληνες αριστεροί θα ήταν αν δεν έβρισκαν κάποιον να φορτώσουν τις ευθύνες τους; Έγραψαν λοιπόν: «Από την άλλη πλευρά, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Λάθη βεβαίως συλλογικά, αλλά ως προς τα οποία, και σε ό,τι αφορά την πρώτη περίοδο της αρχικής διαπραγμάτευσης, δεν δικαιούμαστε να μην αποδώσουμε ιδιάζουσα ευθύνη στον τότε Υπουργό Οικονομικών».

Αν ο Βαρουφάκης ενεργούσε από μόνος του, η ευθύνη βαραίνει τον τότε πρωθυπουργό που του επέτρεπε. Ο Τσίπρας είναι σε κάθε περίπτωση ο υπεύθυνος για την πορεία εκείνης της διαπραγμάτευσης εφόσον κρατούσε υπουργό τον Βαρουφάκη. Όμως οι τρεις συντάκτες του κειμένου του απολογισμού στην προσπάθειά τους να αθωώσουν τον πρώην πρωθυπουργό τον εμφανίζουν σαν βλάκα που τον παρέσυρε ο επιτήδειος Βαρουφάκης.

Λόγω βλακείας επιδιώκουν να αθωωθούν και οι ίδιοι μαζί με τον αρχηγό τους. Ομολογούν ότι δεν πήραν χαμπάρι τι συνέβαινε με την Κίνα, τη Ρωσία και τον εκβιασμό για την έξοδο από το ευρώ. Αν δεν ήξεραν τι τους γίνεται σε τόσο κρίσιμα ζητήματα γιατί επιδίωξαν με τόση επιθετικότητα να αναλάβουν κυβερνητικά καθήκοντα και πώς διεκδικούν σήμερα να βρεθούν ξανά στην διακυβέρνηση της χώρας; 

Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται τόσο για βλάκες όσο για υποκριτές. Όλοι μαζί γνώριζαν ότι αυτά που έλεγαν μέχρι την αντιστροφή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος ήταν μπαρούφες, αλλά προτίμησαν να βάλουν σε κίνδυνο τη θέση της χώρας στον ανεπτυγμένο κόσμο για να ζήσουν το εξουσιαστικό  τους όνειρο. Για αυτό και οι τρεις παλιοί κομμουνιστές πορεύτηκαν μαζί με τον Τσίπρα και γι αυτό και σήμερα -ουσιαστικά αμετανόητοι- ανακαλύπτουν τις δήθεν αυταπάτες τους. 

Η υποκρισία της αυτοκριτικής αποδεικνύεται και από την συνέχιση της δημαγωγίας στην αντιπολίτευση. Σε ομιλία του στα Γιάννενα ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για μίζες στην προμήθεια του πλωτού φράκτη (χωρίς να παρουσιάσει αποδείξεις): «Όλο και κάποια μίζα θα πέσει στον πλωτό φράχτη...»,  ενώ αναφερόμενος  στα ελληνοτουρκικά είπε: «Απέναντι στον Ερντογάν τα λιοντάρια γίνονται όρνιθες. Ας ελπίσουμε αυτές οι όρνιθες να μην δημιουργήσουν προβλήματα σημαντικά σε ότι άφορα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα».

Όταν η μόνη γλώσσα που γνωρίζεις είναι αυτή του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, όσες μεταμορφώσεις και να επιχειρήσεις, δεν είναι δυνατό να μιλήσεις άλλη γλώσσα. Και όση ασχετοσύνη και αν επικαλεστούν για σένα τα στελέχη σου, οι ευθύνες σου δεν  καλύπτονται.

Σπύρος Βλέτσας (Athens Voice)