Πέμπτη, 00:01 - 24/10/2019

  Tweet

Δεν έχει σημασία να λέμε σήμερα ότι είχε δίκιο ο Ντε Γκωλ που δεν ήθελε τους Βρετανούς στην ΕΟΚ τότε ή να επαναλαμβάνουμε ότι η απότομη και σε μεγάλη κλίμακα διεύρυνση, στην οποία πρωτοστάτησαν ΗΠΑ και Γερμανία, μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, ήταν τεράστιο πολιτικό λάθος, όπως βέβαια αποδείχτηκε εκ των υστέρων. Σημασία έχει η συνειδητοποίηση ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια οικονομική - τελωνειακή οντότητα που μετεξελίσσεται ταχέως σε λέσχη προβληματισμού. Είναι φανερό ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ανταποκρίνεται ούτε στα οράματα των εμπνευστών και ιδρυτών της, ούτε στις προοπτικές της που είχαν αναπτυχθεί στα πρώτα στάδια της πορείας της, αλλά ούτε και στη βούληση όλων εκείνων που επιθυμούν τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Αυτό οφείλεται στις τριβές που επικρατούν στο εσωτερικό της, με κορυφαία εκδήλωσή τους το Brexit, δίχως να παραγνωρίζεται η αρνητική συμβολή των εθνικιστικών και λαϊκιστικών τάσεων που επικρατούν σε διάφορες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ούτε η αμηχανία και η έλλειψη αποφασιστικότητας που χαρακτηρίζει τις εμβαλωματικές πολιτικές, ειδικά της Γερμανίας, σε κάθε πρόβλημα που ανακύπτει. Φυσικά, υπάρχουν πάντα και τα αντικρουόμενα συμφέροντα.

Η συμπεριφορά της Τουρκίας, όχι μόνο με την εισβολή της στη Συρία, αλλά και πριν από αυτή, σε συνδυασμό με την απρόβλεπτη, σταθερά όμως αντιευρωπαϊκή, πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ, έχουν πλέον αναδείξει την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε όλη της την έκταση. Δίχως κοινό ευρωπαϊκό στρατό και χωρίς κοινή εξωτερική πολιτική η Ευρώπη είναι καταδικασμένη σε ρόλο κομπάρσου, όπως ακριβώς αποδείχτηκε σε όλη τη διάρκεια της συριακής κρίσης και του μεταναστευτικού - προσφυγικού προβλήματος που ανέκυψε. Το μόνο ενθαρρυντικό είναι ότι στο Παρίσι και στο Βερολίνο φαίνεται να έχουν αντιληφθεί τελευταία –χάρις και στις ασυναρτησίες του Ντόναλντ Τραμπ– ότι η ανάγκη προσέγγισης με τη Ρωσία είναι μονόδρομος. Ηδη γίνονται προσπάθειες εξεύρεσης λύσης στο ουκρανικό, καθώς η μεν Ευρώπη έχει ανάγκη τις πρώτες ύλες, την αγορά και τις αχανείς εκτάσεις της Ρωσίας, η δε Ρωσία χρειάζεται την τεχνολογία και τεχνογνωσία της Ευρώπης.

Προς το παρόν, πάντως, στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης τον τόνο δίνουν ο έμφοβος «συντηρητισμός» της Γερμανίας –το παρελθόν ακόμη την κατατρύχει–, οι τρικλοποδιές του Ευρωκοινοβουλίου στον Μακρόν και οι αντιδράσεις του τελευταίου με έμμεσο αποδέκτη το Βερολίνο, οι επικρατούσες τάσεις στην Πολωνία (μεγάλο αγκάθι), στην Ουγγαρία, ακόμη και στην Ιταλία, ο φόβος του μεταναστευτικού - προσφυγικού και φυσικά το Brexit.

Άγγελος Στάγκος (Καθημερινή)