Πολλοί χρεώνουν την στάση
των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία, στις ιδιορρυθμίες
του Τραμπ. Έτερον - εκάτερον. Οι
ΗΠΑ έχουν πραγματοποιήσει στροφή στην πολιτική
τους από τις αρχές της προηγούμενης 10 ετίας. Πλήρωσαν
βαριά την εμπλοκή τους σε Ιράκ - Αφγανιστάν (στους
“βάλτους” όπως τους κατονομάζουν όταν συζητούν
γι′ αυτές τις εκστρατείες στην Αμερική), καθώς
μπλεγμένοι στο ατελείωτο κουβάρι των αντιθέσεων
Μέσης Ανατολής και Κεντρικής Ασίας, έβλεπαν
την Κίνα να αναδύεται σε νέο πλανητικό κέντρο
ισχύος.
Έκτοτε, ήδη επί Ομπάμα,
μετέβαλαν την στρατηγική
τους από τις ανοιχτές
επεμβάσεις, στην πολιτική
(και τον πόλεμο) δι′
αντιπροσώπου. Στη
Συρία αλλάξανε πολλές
φορές αντιπροσώπους,
αρχικά ήταν και
οργανώσεις του ισλαμικού
φονταμενταλισμού, όταν
φαινόταν ότι θα πέσει ο
Άσαντ· οι
Κούρδοι ήταν οι
τελευταίοι που άδειασαν.
Όσο για τον Τραμπ,
εκφράζει με το γνωστό
γκροτέσκο του τρόπο μια
σοβαρή πολιτική και δεν
είναι «γελοίος»: Εκείνην
που εισηγείται εδώ και
πολλά χρόνια ο Χένρι
Κίσινγκερ, ο
οποίος πιστεύει ότι οι
ΗΠΑ πρέπει να
επαναπροσεγγίσουν τη
Ρωσία προκειμένου να
αποτρέψουν την παγίωση
της συμμαχίας της με την
Κίνα. Γιατί
αν συμβεί αυτό, λέει ο
Κίσινγκερ, το κέντρο
βάρους της ισχύος θα
μετατοπιστεί
αποφασιστικά προς την
Ανατολή, και η Δύση θα
υποβαθμιστεί από
παγκόσμια σε
περιφερειακή δύναμη.
Έτσι, εκείνο
που βλέπουμε να
εξελίσσεται αυτές
τις μέρες είναι μια
μορφή αμερικανορωσικής
συνδιαχείρισης του
Συριακού, που συμβαίνει
βέβαια «δια της πλαγίας
οδού».
Κατά την εισβολή του, ο
Ερντογάν έθεσε το
maximum των απαιτήσεών
του,
με την δημιουργία μιας
εκτεταμένης ζώνης
ασφαλείας μέσα στον
συριακό Βορρά, που θα
λειτουργούσε ως de facto
κατοχή.
Μετά τις αλλεπάλληλες
διπλωματικές εξελίξεις (συμφωνία
Κούρδων - Άσαντ και
συμφωνία Ερντογάν - ΗΠΑ) πέτυχε
αυτό που ήθελε (την
ματαίωση ενός κουρδικού
κράτους και
την απόσυρση των
κουρδικών δυνάμεων από
την περιοχή).
Επιστρέφουμε σ′ ένα
καθεστώς που μοιάζει
πολύ με εκείνο του
1998-1999, όπου ο
πατέρας Άσαντ είχε
υπογράψει μια συμφωνία
“φιλίας” με την Τουρκία
σύμφωνα με την οποία
δεσμεύονταν να
καταστείλει την
δραστηριότητα του PKK
στην χώρα του (κάπως
έτσι είχε καταλήξει ο
Οτσαλάν στην Ελλάδα
μερικούς μήνες μετά).
Τα υπόλοιπα από αυτά που
ζητάει ο Ερντογάν δεν θα
γυρέψει να τα πάρει από
την Συρία, αλλά από την
Ελλάδα και την Κύπρο. Σε
εμάς θα στραφεί τώρα
αφού έλυσε τον κίνδυνο
άμεσης δημιουργίας
κουρδικού κράτους στη
Συρία.
Δρ. Γιώργος Ρακκάς -
Πολιτικός επιστήμονας
και Δρ. κοινωνιολογίας.
Δημοτικός Σύμβουλος με
την παράταξη Μένουμε
Θεσσαλονίκη
Trading
σε ελληνικές μετοχές μέσω
της Πλατφόρμας Συναλλαγών Plus 500 (Κάντε Click και
Κατεβάστε την μοναδική πλατφόρμα συναλλαγών, χωρίς καμία
οικονομική υποχρέωση, περιλαμβάνει και λογαριασμό "επίδειξης"
- Demo).
