Μόνο που κάποιες φορές είναι ο μόνος τρόπος για να περιγράψεις αυτό που συμβαίνει σε μια περιοχή.

Και από την Ουκρανία ακούγονται τύμπανα πολέμου.

Η Ρωσία έχει συγκεντρώσει μεγάλες δυνάμεις, η Ουκρανία ετοιμάζεται να δεχτεί επίθεση, η Δύση δεν δείχνει να θέλει να κάνει μεγάλες υποχωρήσεις σε ζητήματα όπως η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και το μόνο που χρειάζεται είναι μια αφορμή.

Μικρή σημασία έχει εάν θα είναι μια τοπική ανάφλεξη ή μια προβοκάτσια.

Αυτό που μετράει θα είναι το αποτέλεσμα.

Στην Ουκρανία – συμπεριλαμβανομένων των περιοχών των ρωσόφονων – θα σκοτωθούν άνθρωποι, φαντάροι και πολίτες.

Υποδομές, σπίτια και εργοστάσια θα καταστραφούν.

Άνθρωποι θα εγκαταλείψουν τις εστίες τους αναζητώντας ασφάλεια.

Το ΝΑΤΟ και η Ρωσία θα έρθουν πιο κοντά σε μια «θερμή» αντιπαράθεση, ακόμη και εάν δεν εμπλακούν άμεσα (ή επίσημα…) δυτικές ένοπλες δυνάμεις.

Η ροή φυσικού αερίου προς την Ευρώπη θα διακυβευτεί.

Οι αγορές θα αντιδράσουν με τον τρόπο που ξέρουν: ακριβαίνοντας τις τιμές σε κρίσιμα προϊόντα και στην ενέργεια και ρίχνοντας τις τιμές των μετοχών.

Την ώρα που δεν έχουμε ακόμη ξεμπερδέψει με την πανδημία θα βρεθούμε αντιμέτωποι με νέα κρίση και απρόβλεπτες συνέπειες.

Κάποιοι μπορεί να επενδύουν σε όλα αυτά.

Και στην Ουάσιγκτον και στη Μόσχα.

Μπορεί να κάνουν γεωπολιτικούς και οικονομικούς υπολογισμούς ότι στο τέλος θα βγουν κερδισμένοι.

Όμως, ειδικά για την Ευρώπη ο πόλεμος θα είναι καταστροφή.

Και για τη χώρα μας υπάρχει ξεχωριστό ενδιαφέρον γιατί σε αυτές τις περιοχές έχουμε ομογενείς.

Απέναντι σε όλα αυτά μια διέξοδος υπάρχει: να δοθεί χώρος στη διπλωματία.

Και να αναζητηθεί ένα σημείο ισορροπίας που να εξασφαλίζει ότι δεν πάμε στον πόλεμο.

Και ότι καμιά πλευρά δεν θα αισθάνεται ότι έχασε.

Και μπορεί κανείς να σκεφτεί ένα τέτοιο σημείο ισορροπίας, έστω και προσωρινά, έστω για να κερδίσουμε χρόνο.

Να συνεχιστεί η συζήτηση για τα ζητήματα στρατηγικής ασφάλειας στην Ευρώπη και νέες αμοιβαίες εγγυήσεις.

Να εξασφαλιστεί η δέσμευση για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και την ειρηνική λύση του προβλήματος με τις ανατολικές περιοχές.

Να μην προωθηθεί τώρα η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.

Έτσι ώστε να υπάρξει αποκλιμάκωση της έντασης, μείωση του όγκου των στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή και βέβαια συνέχιση ενός πιο συνολικού διαλόγου.

Η Ευρώπη πρέπει να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση.

Να δείξει ότι πραγματικά θέλει την ειρήνη και να ρίξει το βάρος της σε αυτή την κατεύθυνση.

Πριν είναι αργά.

Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος (in.gr)