Τότε που η
διασπορά του κορωνοϊού ακολουθούσε εξελικτική
πορεία προς την κορύφωση και εμείς είχαμε
κλειστεί στα σπίτια μας –κυρίως επειδή το
επέβαλε η πολιτεία, αλλά και από δικό μας φόβο–,
επικρατούσε η γενική άποψη ότι όλα θα είναι
διαφορετικά την «επόμενη μέρα». Θα επιβληθεί εκ
των πραγμάτων μία νέα πραγματικότητα, στην οποία
αναγκαστικά θα προσαρμοστούν κυβερνήσεις και
κοινωνίες, αφού θα έχουν αποκτήσει, υποτίθεται,
καινούργιες εμπειρίες στη διάρκεια της πανδημίας.
Στην Ελλάδα οι αισιόδοξοι υποστήριζαν/προσδοκούσαν
επίσης (τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έδιναν)
ότι η συμπεριφορά των Ελλήνων θα ήταν
διαφορετική στη «νέα εποχή», ενθαρρυμένοι
πιθανώς από την πειθαρχία που έδειξαν στη
διάρκεια του lockdown, αλλά και από την
πανθολογούμενη επιτυχία στην αντιμετώπιση του
ιού στην πρώτη φάση.
Η πολυπόθητη «επόμενη
μέρα» δεν έχει φτάσει
βέβαια ακόμη, ούτε και
στον υπόλοιπο πλανήτη,
αλλά οι ελπίδες περί
αλλαγών στη νοοτροπία
και τη συμπεριφορά των
πολιτών στη χώρα μας
είναι μάλλον χλωμές,
μπορεί και αβάσιμες. Το
βλέπουμε στη διεκδίκηση
κρατικής στήριξης, τόσο
από άτομα όσο και από
επιχειρήσεις που δεν το
δικαιούνται, το
διαπιστώνουμε από την...
προθυμία με την οποία
επιχειρηματίες έσπευσαν
να βγάλουν σε αναστολή
συμβάσεων υπαλλήλους,
ώστε να τους πληρώνει
ουσιαστικά η πολιτεία,
το παρατηρούμε στην
ταχύτητα που ανέπτυξαν
διάφοροι για να μπουν σε
πρόγραμμα δανειοληψίας
με εγγύηση του κράτους (θεωρώντας
προφανώς ότι δεν
παίρνουν οι ίδιοι κανένα
ρίσκο αν δεν
αποπληρώσουν το δάνειο).
Στους παραπάνω
προστίθενται εκείνοι της
άλλης πλευράς που είναι
αποφασισμένοι να κρατούν
ζωντανό το έθιμο του
αποκλεισμού των δρόμων,
είτε γιατί απαιτούν
λεφτά και εξασφάλιση των
θέσεων εργασίας, οι
άλλοι που θέλουν να
διατηρήσουν κεκτημένα,
προνόμια τα κόμματα που
ανταγωνίζονται εκ του
ασφαλούς στην πλειοδοσία
και φυσικά οι απανταχού
«μπαχαλάκηδες» που δεν
χάνουν ευκαιρία να
καταστρέφουν. Και για να
μην υπάρχει παρεξήγηση,
όλη αυτή η κριτική αφορά
επιχειρήσεις που π.Κ. (προ
κορωνοϊού) είτε δεν
εμφάνιζαν τζίρο και τώρα
θέλουν να επωφεληθούν
από τα οριζόντια μέτρα
στήριξης της κυβέρνησης,
είτε λειτουργούσαν με
κανόνες μαύρης εργασίας
και κουλτούρας «δεν
πληρώνω».
Η άλλη κατηγορία που
κάνει το παν για να
διαψεύσει πανηγυρικά
όσους νόμιζαν ότι ο ιός
θα δημιουργήσει μία νέα
«ράτσα», είναι εκείνοι
που –λόγω χαλάρωσης–
γράφουν πια στα παλιά
τους παπούτσια τα μέτρα
προφύλαξης, αδιαφορώντας
για τους κινδύνους που
συνεχίζουν να
παραμονεύουν. Το
φαινόμενο είναι μαζικό
και η αλήθεια είναι ότι
δεν περιορίζεται στη
χώρα μας. Ολοι
αντιλαμβάνονται ότι μόνο
μία τρομακτικά έντονη
αναζωπύρωση της
πανδημίας θα οδηγήσει σε
νέο lockdown εδώ και
οπουδήποτε στον κόσμο. Η
πρόταση λοιπόν είναι ότι
τουλάχιστον οι ποινές
για όσους παραβιάζουν
την καραντίνα να είναι
δυσβάστακτες, δηλαδή
παραδειγματικές. Γιατί
οι αλλαγές νοοτροπίας
και συμπεριφοράς
σκοντάφτουν πάντα στο
σοφό και δοκιμασμένο «πρώτα
φεύγει η ψυχή και μετά
το χούι». Ελλάδα είναι
εδώ, όχι παίξε - γέλασε...
Άγγελος Στάγκος (Καθημερινή)
Greek Finance Forum
Σχόλια Χρηστών
Trading
σε ελληνικές μετοχές μέσω
της Πλατφόρμας Συναλλαγών Plus 500 (Κάντε Click και
Κατεβάστε την μοναδική πλατφόρμα συναλλαγών, χωρίς καμία
οικονομική υποχρέωση, περιλαμβάνει και λογαριασμό "επίδειξης"
- Demo).
