Πέμπτη, 00:01 - 26/08/2021

  Tweet

Το τελευταίο διάστημα κατέγραψα μερικές σκέψεις πάνω σε όσα συμβαίνουν γύρω μας, τις οποίες επέλεξα να ενσωματώσω σε ένα ενιαίο κείμενο, επειδή πιστεύω ότι συνδέονται, όπως άλλωστε θα διαβάσετε στη συνέχεια. Τρία είναι τα θέματα που όχι απλώς κυριάρχησαν στην επικαιρότητα μα και ενδέχεται να επηρεάσουν τις ζωές μας κατά τις επόμενες εβδομάδες, μήνες, ίσως και χρόνια.

Οι πυρκαγιές

Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η υπολογιζόμενη καμένη έκταση φτάνει τα δύο εκατομμύρια στρέμματα, αριθμός εξωπραγματικός για τα ελληνικά δεδομένα. Είναι τέτοιο το μέγεθος της καταστροφής, που παρουσιάζεται ως πιθανό το ενδεχόμενο οργανωμένου σχεδίου εμπρησμών. Ωστόσο, είτε πρόκειται για κάποιου είδους συνομωσία, είτε για έργο πυρομανών, είτε για αποτέλεσμα του φετινού εξαιρετικού καύσωνα, είτε για συνδυασμό όλων των παραπάνω, υπάρχει κυβερνητική ευθύνη. Υπάρχει επειδή το φαινόμενο δεν είναι νέο, υπονόμευσε τον Καραμανλή το 2007 και χαντάκωσε τον Τσίπρα το 2018. Σίγουρα θετική η αποφυγή νεκρών, όμως η οικονομική ζημιά θα αποκατασταθεί μετά από πολλά χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι κατεστραμμένοι επαγγελματίες θα εξαρτώνται από κρατική ελεημοσύνη. Αν και όσοι ωρύονται περί ανικανότητας στις πυρκαγιές είναι κατά βάση οι ίδιοι με κείνους που τσιριζουν τους τελευταίους 18 μήνες της «χούντας Μητσοτάκη» περί παντός επιστητού, η αλήθεια είναι πως τα μέτρα πρόληψης αποδείχθηκαν ανεπαρκή, η δε... παραδοσιακή συζήτηση για το μπαλάκι των ευθυνών αφήνει πλέον παγερά αδιάφορους τους Έλληνες. Η κυβέρνηση δεν έπεσε από τον ουρανό, τα στελέχη της γνώριζαν πολύ καλά τις κακοδαιμονίες του συστήματος δασοπροστασίας, όμως δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό σε θεσμικό επίπεδο, ούτε και σε επίπεδο αξιοποίησης νέων τεχνολογιών. Αλλά και οι υπηρεσίες ασφαλείας αποδείχθηκαν ανεπαρκείς όσον αφορά τον έγκαιρο εντοπισμό δραστών. Μέχρι κι ο Στρατός μπήκε στο κάδρο, με τη δημοσιοποίηση της χαμηλής διαθεσιμότητας των ελικοπτέρων του. Όταν οι ΕΔ αδυνατούν να ανταπεξέλθουν σε μια φυσική καταστροφή, θα μπορέσουν άραγε να τα καταφέρουν σε ένα θερμό επεισόδιο;

Η Πανδημία του κορωνοϊού

Θέλοντας να στηρίξει τον τουρισμό και όλη την επιχειρηματικότητα γύρω απ' αυτόν, η κυβέρνηση έσπευσε να χαλαρώσει τα μέτρα περιορισμού και καραντίνας σε έκταση πολλή μεγαλύτερη από εκείνη στους υπόλοιπους παραθεριστικούς προορισμούς της ΕΕ. Ειδικά όσον αφορά τις πιο πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες, τα αποτελέσματα αυτής της πρωτοβουλίας αποτιμώνται θετικά, με δυσάρεστη παρενέργεια την εκτόξευση των κρουσμάτων και των νοσηλευόμενων σε ΜΕΘ. Ταυτόχρονα, η διεθνής σύγχυση πάνω στην ικανότητα των εμβολίων να αντιμετωπίσουν τη Μετάλλαξη Δ, από κοινού με περιστασιακές κυβερνητικές παλινωδίες και με την ανευθυνότητα ορισμένων ιθαγενών «επιστημόνων» και influencers, ήρθαν... βούτυρο στο ψωμί των κοκκινόμαυρων Ελλήνων αντιεμβολιαστών. Η εκστρατεία εμβολιασμού δε μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχής, η επιφυλακτικότητα έναντι των κυβερνητικών πολιτικών έχει αυξηθεί, το νοσηλευτικό προσωπικό είναι καταβεβλημένο, η πραγματική οικονομία έχει αποδυναμωθεί ορατά, και μάλλον θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη η συμμόρφωση σε μέτρα περιορισμού τον προσεχή χειμώνα. Δε θα υπάρχει καν το περσινό ελαφρυντικό των πορειών υπέρ του Κουφοντίνα.

Το Αφγανιστάν

Τελικά, το μόνο χειροπιαστό κέρδος της αμερικανικής εμπλοκής εκεί ήταν η εκτέλεση του Μπιν Λάντεν. Υπό τα απαθή βλέμματα πάμπολλων συμπατριωτών τους, οι Ταλιμπάν ξεκίνησαν την προέλαση τους καταλαμβάνοντας το βόρειο κομμάτι της χώρας, όπου βρίσκονται και οι παραδοσιακά συνεργαζόμενες με τη Ρωσία αντιϊσλαμιστικές πολιτοφυλακές. Προδομένοι από την ανίκανη και διεφθαρμένη ηγεσία και τα ενεργούμενα της, γυναίκες, ομοφυλόφιλοι, απλώς μορφωμένοι άνθρωποι και φυσικά οι συνεργάτες των δυτικών δυνάμεων ξαναβρίσκονται υπό ένα κτηνώδες μεσαιωνικό καθεστώς, που θα τους κυνηγήσει επειδή πίστεψαν πως αυτή η χώρα δικαιούται ένα καλύτερο μέλλον. Καλοδεχούμενο από κάποιους αφελείς ή πονηρούς, ένα μαζικό προσφυγικό/μεταναστευτικό κύμα προς τα εδώ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο και δε θα εξαντληθεί στην υπό εξέλιξη εκκένωση. Κρίνοντας από το πρόσφατο πογκρομ κατά των Σύρων προσφύγων, ο Ερντογάν θα αποπειραθεί εκ νέου εξαγωγή του προβλήματος, όταν αναπόφευκτα φτάσει στο κατώφλι του. Καθώς όμως δε θεωρώ τόσο άχρηστες τις υπηρεσίες των ΗΠΑ, ώστε να μην έχουν προβλέψει αυτές τις εξελίξεις, εκτιμώ ότι η αποσταθεροποίηση της ευρύτερης κεντρικής Ασίας είναι τώρα ιδιαίτερα πιθανή, με ευθέως εμπλεκόμενους και θιγόμενους να κατανέμονται σε μια τεράστια περιοχή, από το Παμιρ μέχρι το Αιγαίο. Η αναβίωση της ισλαμικής τρομοκρατίας αποτελεί σοβαρό ενδεχόμενο, ενώ τυχόν έξαρση της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης θα οδηγήσει περισσότερους Ευρωπαίους σε ακραίες θέσεις. Το βέβαιο είναι πως τα τελευταία γεγονότα σίγουρα αποτελούν εξευτελισμό της εικοσαετους νατοϊκής προσπάθειας για ανάταξη της χώρας, και προφανώς της Αμερικής ως αξιόπιστου εταίρου. Αποτελούν όμως και νέο εξευτελισμό της γνωστής πλάνης περί νομοτελειακής παγκόσμιας αποδοχής του δυτικού πολιτισμού και των ιδεών του. Είναι αμέτρητοι εκείνοι που δεν επιθυμούν να αντιγράψουν το δικό μας τρόπο ζωής.

Εύκολα συνειδητοποιεί κανείς πόσο κοντά στο χάος παραμένει και η δική μας χώρα. Στους προσεχείς μήνες η κυβέρνηση Μητσοτάκη καλείται να παρουσιάσει ορατή πρόοδο στην επίλυση παλαιων και νέων προβλημάτων, φροντίζοντας να αποφύγει τις επερχόμενες μπανανόφλουδες του Μεταναστευτικού και των Ελληνοτουρκικών, να υπερνικήσει κάθε εμπόδιο που θα θέτει το βαθύ κράτος, οι Ψεκ και η Αριστερά του πεζοδρομίου, και να εξασφαλίσει ταχεία, αποτελεσματική μα και δίκαιη αξιοποίηση των πολύτιμων κεφαλαίων του Ταμείου Ανάκαμψης.

Όλα αυτά θα πρέπει να τα φέρει εις πέρας έχοντας απολέσει ένα σοβαρό πλεονέκτημα που διέθετε τον Μάρτιο του 2020: η πρώτη καραντίνα έτυχε μαζικής αποδοχής επειδή ο κρατικός μηχανισμός είχε επιδείξει πυγμή και αποτελεσματικότητα κατά τη διάρκεια της μεταναστευτικής κρίσης στον Έβρο. Μετά τις πυρκαγιές και την έξαρση της Πανδημίας, αυτή η καλή εικόνα έχει τσαλακωθεί άσχημα, μαζί με το ηθικό αρκετών κυβερνητικών στελεχών. Αρκεί ένας ανασχηματισμός;

Συνδυάζοντας όλα τα γεγονότα του φετινού καλοκαιριού, αναρωτιέμαι αν το σύγχρονο ελληνικό κράτος θα επεδείκνυε σθένος και θα επαναλάμβανε -με κοινωνική στήριξη και διεθνή συνδρομή- το εγχείρημα του 1946, καταβάλλοντας έναν μειοψηφικό μα αποφασισμένο εσωτερικό εχθρό, ή αν θα κατέρρεε σα χάρτινος πύργος. Αν δηλαδή θα κατέληγε πουλημένο από τη δημόσια διοίκηση και τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, απομένοντας έρμαιο στις εξωτερικές επιβουλές, όπως το εγκαταλειμμένο πια «εκσυγχρονισμένο» Αφγανιστάν. Μέσα σ' αυτές τις φθινοπωρινές σκέψεις, ξαναθυμούμενος και την περίοδο των Αγανακτισμένων, αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιούμε πόσα ρισκάρουμε να χάσουμε εξαιτίας ενός συνδυασμού ιδιοτελούς κυνισμού της εθνικής και παγκόσμιας ελίτ, καταστροφικών εμμονών των οργισμένων λίγων, και παθητικής αδιαφορίας των απογοητευμένων πολλών. Αναρωτιέμαι αν το 'χουμε μέσα μας. Αναρωτιέμαι ειδικά αν θα τα βγάλουμε πέρα ως Ελλάδα.

Φάνης Ουγγρίνης (Athens Voice)