Πέμπτη, 00:01 - 14/11/2019

  Tweet

Εδώ πεζοδρόμιο-εκεί πεζοδρόμιο (κατά την παπατζίδικη μέθοδο). Τελικά ποιος χώρος, για το ιδεοπολιτικό τέμενος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι πεζοδρόμιο;

Το τι εννοούν τόσο ο Αλέξης Τσίπρας, όσο και ο Νίκος Φίλης «πεζοδρόμιο» δεν χρειάζεται ειδική ανίχνευση, διότι ισοδυναμεί με τα λεγόμενα κοινά μυστικά. Με τον πυθιακό χρησμό της πρώτης (και τελευταία) φορά ισοπεδωτικής ψευδοαριστερο-ακροδεξιάς κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που για την επιβίωσή της μετά τον τριπλό όλεθρο στις φετινές κάλπες, άνοιξε τις πόρτες της στους πιο απίθανους μνηστήρες (Τζουμάκας, Παν-Παν, Ραγκούσης, Ξενογιαννακοπούλου, Μπίστης, Παπαχριστόπουλος και βάλε… Και εντελώς πρόσφατα από την κερκόπορτα του ΣΥΡΙΖΑ στον Τσοβόλα-παίξτα όλα)!

Όμως επιστροφή στο προσφιλές Συριζαϊκό πεζοδρόμιο, που το ετίμησαν δεόντως οι πρωτοεξάδελφοι του, του «Ρουβίκωνα» και άλλων ποικιλώνυμων… ευαγών ιδρυμάτων.

Διαπνέονται από τόσο μεγάλη δόση ανόητης αυταρέσκειας οι προστάτες των μπαχαλάκηδων, ώστε να πιστεύουν, ότι θα τους προσκυνήσουν τελικά και οι μαρτυρικοί κάτοικοι των Εξαρχείων για τις επί τεσσεράμισι χρόνια εξοντωτικές τους «Σταυροφορίες»;

Και οι προστάτες τους γιατί συνεχίζουν το τροπάριο του πεζοδρομίου, που τους πέταξε στα λασπωμένα ρείθρα του ο τριπλός εκλογικός τους όλεθρος, το φετινό καλοκαίρι;

Γιατί τόση στενοκεφαλιά;

Στο ερώτημα αυτό οι ψηφοφόροι με τις ψύχραιμες εκτιμήσεις δίνουν την πιο  ρεαλιστική απάντηση:

Τα πρωτοπαλήκαρα της Κουμουνδούρου το έχουν αντιληφθεί ότι η περίοδος χάριτος προς τα κατά συρροήν και κατ’ επάγγελμα ψεύδη τους βαίνει, προς το τέλος της.

Το μόνο χούι, η μόνη αδιόρθωτη εμμονή τους είναι να νιώθουν ότι κυβερνούν την Ελλάδα ακόμη και ως αντιπολίτευση κάτω από την ετοιμόρροπη στέγη μιας περίγελης γιαλαντζί αριστεράς την οποία απεκήρυξαν ακόμη και οι Podemos της Ιβηρικής, μετά το σύνολο σχεδόν της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς, οδηγώντας έτσι τον Τσίπρα στην «σωτήρια» αγκαλιά της νέας φρουράς των απόβλητων του ΠΑΣΟΚ.

Θα μου πείτε: ήταν ανάγκη να κάνεις ένα τόσο μακροσκελή συλλογισμό που συμπυκνώνεται στην μονολεκτική έκφραση εξουσιομανία;

Βεβαίως και προτίμησα τους μακροσκελείς συλλογισμούς, από στοιχειώδη σεβασμό προς τη δημοκρατική διαλεκτική. Διαφορετικά θα κινδύνευα να χαρακτηριστώ υβριστής. Όμως χωρίς κανένα δισταγμό υιοθετώ τη λέξη «εξουσιομανία» ως συμπέρασμα του συλλογισμού για τις Δωνκιχωτικές εμμονές του Αλεξίου του Μικρού…

Και κλείνει το σημείωμα αυτό με το ερώτημα: Γιατί οι Συριζαίοι εμμένουν στην εξουσιομανία τους παρά την καλπάζουσα πορεία τους προς τον δημοσκοπικό αφανισμό;

Και εδώ οι ψύχραιμοι Έλληνες ψηφοφόροι απαντούν:

Τα παιδιά είναι μαθημένα στο εκλογικό ανεμογκάστρι που νομοτελειακά θα τους οδηγήσει από το 31% στην ελιτίστικη παράγκα του 3,9%…

Μακρής Πέτρος (Το Βήμα)