Παρασκευή, 00:01 - 20/08/2021

  Tweet

Προσωπικά, δεν εκπλήττομαι από τη συνέχιση της ανοχής του Ερντογάν αλλά και των κατσαπλιάδων προκατόχων του τόσο από την ελληνοκυπριακή πολιτική πλευρά, όσο και από τους συμμάχους και εταίρους μας των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Όσο για το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο, δεν απαιτείται περίσσευμα φαιάς ουσίας για να συμπεράνουμε, ότι ο κορυφαίος αυτός παγκόσμιος οργανισμός, εδώ και πολλά χρόνια, περιορίζεται στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», αφήνοντας ασύδοτα τα νεοφασιστικά κατοχικά στρατεύματα της Τουρκίας στα κατεχόμενα της Κύπρου, επί μισό περίπου αιώνα!

Πώς άραγε αντέδρασε η Ελλάδα στις προκλήσεις αυτές; Γνωστή αυτή η συνταγή: Φραστική και χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα, επίκληση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου. Το ίδιο και ο εταίρος μας της ΕΕ και η Νατοϊκή «συμμαχία». Όσο για τον φερέλπιδα δημοκρατικό πρόεδρο των ΗΠΑ και αυτός αναπαρήγαγε τα τροπάρια της πολιτικής διπροσωπίας: Φραστική και χωρίς κυρώσεις καταδίκη των … «παρενοχλήσεων» της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά με το γνωστό φιλοτουρκικό, γιατί όχι και ανθελληνικό ρεφραίν. Τι λέει αυτή, λοιπόν, η «φιλική» προς την Ελλάδα επωδός; Απλούστατα: Οι ΗΠΑ θεωρούν την Τουρκία σημαντικό συμμαχικό παράγοντα στην ανατολική Μεσόγειο! Δηλαδή: «Φίλοι της Ελλάδας, δεν γίνεται αλλιώς. Εμείς μόνον φραστικά καταδικάζουμε και απειλούμε χωρίς να επιβάλουμε κυρώσεις, αλλά η Τουρκία αποτελεί προέκταση των αμερικανικών συμφερόντων στο ευρωμεσογειακό και ευρασιατικό χώρο»! Να τους χαιρόμαστε λοιπόν τέτοιους «συμμάχους». Και εμείς και η υπέροχη ιστορική ελληνική ομογένεια στις ΗΠΑ…

Η μοναδική φωνή της Άννας Διαμαντοπούλου

Μοναδική και αξιοσημείωτη εξαίρεση στο «νομοταγές» πολιτικό σύνολο της Ελλάδας, στη θεωρία και όχι στην πολιτική πρακτική του Διεθνούς Δικαίου, ήταν η φωνή της πρώτης επιτυχημένης υπουργού Παιδείας και Επιτρόπου της Ελλάδας στην ΕΕ της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου. Χωρίς περιστροφές δήλωσε για τον ρόλο του ΟΗΕ στην Κύπρο:

—Γιατί η δύναμη των κυανοκράνων του ΟΗΕ στην Κύπρο δεν παρέταξε μία έστω διμοιρία στρατιωτών της, στην είσοδο της Αμμοχώστου, για να εμποδίζουν το κατοχικό πολιτικό δίδυμο της Τουρκίας Ερντογάν και Τατάρ να παρελάσουν με τους σωματοφύλακές τους ως τροπαιοφόροι κατακτητές στην περίκλειστη ελληνοκυπριακή Αμμόχωστο;

Συμπέρασμα

Το αποτέλεσμα των ατέρμονων και αναποτελεσματικών συναντήσεων των εκπροσώπων της ελληνοκυπριακής και τουρκικής πλευράς, μαζί βέβαια με τον φραστικό ωχαδερφισμό της ΕΕ του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και του ΟΗΕ, είναι η δημιουργία μιας επικίνδυνα αδιάφορης ελληνικής, γιατί όχι και κυπριακής Κοινής Γνώμης.

Σε αντίθεση βέβαια προς τις αξέχαστες δεκαετίες 1950 και 1960, όταν στο πλαίσιο του λαϊκού απελευθερωτικού κυπριακού αγώνα, η τότε ελληνική κοινωνία δονούσε το σύμπαν, με τα συλλαλητήρια και την πολιτικώς ομόθυμη συμπαράσταση των Ελλήνων προς τους υπό αποικιακό ζυγό Κυπρίους αδελφούς μας.

Άλλες εποχές, άλλες νοοτροπίες, άλλα πολιτιστικά οράματα αλλά και αιματηροί αγώνες, όπως απαγχονισμοί στα φονικά ικριώματα του βρετανού αποικιοκράτη Χάρτινγκ. Άλλη η εποχή του κινήματος των τότε Αδέσμευτων και άλλη η σημερινή, όπου την πρωτοκαθεδρία της κοινωνικής διαμαρτυρίας κατέχουν είδωλα του ξέφρενου και κάθε άλλο παρά μελωδικού ψευδομουσικού ξεφαντώματος.

Ο tempora, o mores!
 

Ω καιροί, ω ήθη!

Πέτρος Μακρής (in.gr)