Παράλληλα, στοιχείο αυτού του σχεδιασμού πρέπει να είναι απαραίτητα και η αναβάθμιση των αμυντικών, στρατιωτικών δυνατοτήτων της χώρας. Εάν όλα αυτά είτε από αδυναμία, φοβική μυωπική πολιτική, είτε επειδή δεν είναι μέσα στις πολιτικές επιλογές, τότε είναι ξεκάθαρο πως τέτοια στρατηγικά ανοίγματα δεν μπορούν να γίνονται. Τέτοια εγχειρήματα, εάν δεν συνοδεύονται από έναν οδικό χάρτη στήριξης, που θα περιλαμβάνει και βήματα προς την υλοποίησή του, καθίστανται ανέφικτα. Ποια έχουν γίνει από όλα αυτά; Το ερώτημα τίθεται προς την Κυβέρνηση, η οποία έχει την ευθύνη της διαχείρισης. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κλήθηκε χθες να απαντήσει στην κριτική του ΑΚΕΛ, το οποίο χαρακτήρισε τον EastMed «λόγια του αέρα» ενώ επέκρινε την Κυβέρνηση ότι δεν κατάφερε να θωρακίσει την κυπριακή ΑΟΖ και να υπερασπίσει την Κυπριακή Δημοκρατία απέναντι στις συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας. Πώς απάντησε ο Πρόεδρος; Είπε ότι «αυτό που δεν άκουσα από το ΑΚΕΛ είναι μια πρόταση είτε στο Εθνικό Συμβούλιο είτε μέσα από τις συζητήσεις που γίνονται στη Βουλή να μας εισηγείται να αγοράσουμε υποβρύχια για να θωρακίσουμε την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, ή πολεμικά σκάφη, ή αεροσκάφη. Επιτέλους είναι καιρός, αντί λόγια του αέρα χάρη αντιπολίτευσης, να υπάρχουν προτάσεις για συγκεκριμένες δράσεις...». Το ΑΚΕΛ, λοιπόν, σύμφωνα με τον Πρόεδρο δεν πρότεινε τη στρατιωτική αναβάθμιση της χώρας μας. Η Κυβέρνηση, όμως, η οποία λαμβάνει τις αποφάσεις —κυβερνά εννέα χρόνια— γιατί δεν προχώρησε προς αυτή την κατεύθυνση; Γιατί δεν αγόρασε σκάφη ή και αεροσκάφη; 

Αλλά τι να συζητά κανείς αυτό το θέμα, όταν στοιχειώδης άμυνα δεν υπάρχει. Η άμυνα ήταν και είναι θύμα των πελατειακών συναλλαγών του εκάστοτε κομματικού κράτους. Θύμα των συναλλαγών όλου του συστήματος, σε μια λογική δούναι και λαβείν.

Και ενώ είναι εθνική αυτοχειρία μια ημικατεχόμενη χώρα να μη θωρακίζεται διαχρονικά αμυντικά, το ίδιο είναι όταν αποφασίζονται μεγαλεπήβολα έργα και σχεδιασμοί και να μην δίνεται ευρώ για εξοπλισμούς. Τα λεφτά του ταμείου Άμυνας, στο οποίο προσφέρουν οι πολίτες κάθε μήνα πώς αξιοποιούνται; Μήπως καλύπτουν μαύρες τρύπες του δημοσίου ταμείου; Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.

Όταν ένα κράτος, λοιπόν, αποφασίζει να κάνει στρατηγικά ανοίγματα στα ενεργειακά, δεν μπορεί να μην έχει προετοιμάσει στοιχειωδώς την άμυνά του. Εκτός κι εάν αναμένει πως οι τρίτοι θα στηρίξουν τις πολιτικές της χώρας. Αυτό πολιτικά δεν είναι αφέλεια, ψευδαίσθηση. Είναι επικίνδυνη διαχείριση. Είναι πρόδηλο πως κανείς δεν θα πολεμήσει για εμάς. Ούτε θα παρουσιαστεί βασιλικότερος του βασιλέως στηρίζοντας δικές μας επιλογές. Για αυτό και θα πρέπει να υπάρχει ένας συνδυασμός συμμαχιών και δικών μας ενεργειών ενίσχυσης. Διαφορετικά δεν προχωράς. 

Όταν δεν υπάρχει πολιτική στόχευση, όλα αυτά είναι αναμενόμενα. Γίνεται μια κίνηση, τη βαπτίζουν, μεταξύ άλλων και «καταλύτη» για το Κυπριακό και ξεκινούν, χωρίς ο σχεδιασμός να προβλέπει τα επόμενα βήματα, το τέλος της διαδρομής. Γιατί καλά τα ωραία λόγια, χρειάζονται όμως και πράξεις. Χρειάζεται να διασφαλίζεται η συνέχεια. 

Ο EastMed σήμερα είναι πολιτικό παιχνιδάκι σε μια μακρά προεκλογική περίοδο. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε όταν φθάσει ο λογαριασμός στη χώρα. 

ΣΗΜ.: Ρωτήθηκε χθες ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αν συμμερίζεται τη θέση του υπουργού Εξωτερικών, κ. Ιωάννη Κασουλίδη, ότι «ο EastMed πάντοτε αποτελούσε εργαλείο πρόκλησης προβλημάτων». Ο Πρόεδρος είπε ότι «δεν νομίζω να είναι αυτό που εννοούσε ο κ. Κασουλίδης, ούτε και είναι θέμα σχολιασμού των ενδεχόμενα προσωπικών απόψεων που κάποια στιγμή εξέφρασε ο κ. Κασουλίδης». Το έχουμε ακούσει κι αυτό: Ο υπουργός των Εξωτερικών εκφράζει προσωπικές απόψεις. Είναι μήπως αναλυτής, που γυροφέρνει τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές; Μέλος της Κυβέρνησης είναι και υποτίθεται ότι εκφράζει την πολιτική της. Και προχθές έκανε τις δηλώσεις και όχι «κάποια στιγμή», εξέφρασε… ενδεχόμενες πολιτικές απόψεις. Τελικά νομίζουν ότι μας δουλεύουν; 

Κώστας Βενιζέλος (philenews.com)