Καθώς θα αποκαθίστανται οι αγορές και θα επαναλειτουργούν οι εφοδιαστικές αλυσίδες, ο συγκυριακός αυτός πληθωρισμός θα τείνει να εξαλειφθεί κατά τους θερινούς μήνες. Δυστυχώς, όμως, το σενάριο αυτό είναι «πολύ καλό για να είναι αληθινό». Υπάρχει ένα δεύτερο στοιχείο του πληθωρισμού που δημιουργεί ανησυχία, γιατί είναι δομικό και βασίζεται στις στρατηγικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.). Αναφέρομαι στη στρατηγική επιλογή της «δίκαιης(;) μετάβασης» της Ε.Ε., δηλαδή τη δημιουργία ενός «καθαρού» ευρωπαϊκού χώρου με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέχρι το 2050, με ενδιάμεσο σταθμό το 2030. Κανείς δεν είναι εναντίον του καθαρού περιβάλλοντος και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τουναντίον. Θα είναι, όμως, ομαλή η μετάβαση αυτή, χωρίς να δημιουργεί πιέσεις στις τιμές; Μήπως είναι λάθος η επιλογή του φυσικού αερίου ως μοναδική μεταβατική πηγή ενέργειας; Μήπως είναι εσπευσμένη η «δίκαιη μετάβαση»; Εχουν εξασφαλιστεί επαρκείς ποσότητες φυσικού αερίου ώστε να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση στο μεταβατικό διάστημα; Υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές αποθήκευσης; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά θα καθορίσουν και τη μελλοντική πίεση των τιμών ενέργειας στο γενικό επίπεδο τιμών. Και εδώ, δεν αναμένεται αποκλιμάκωση εντός του καλοκαιριού.

Τα μέτρα

Μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη, μήπως πρέπει η κυβέρνηση να πάρει οριζόντια μέτρα; Θεωρώ πως όχι. Κάτι τέτοιο θα έβαζε σε κίνδυνο τη δημοσιονομική ισορροπία. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να συνεχίσει να προστατεύει τα ευάλωτα νοικοκυριά με στοχευμένες δράσεις, ώστε να αποτραπεί η δημιουργία νέων ενεργειακά πτωχών συμπολιτών μας. Παράλληλα να επισπεύσει τις διαδικασίες δημιουργίας χώρων αποθήκευσης φυσικού αερίου.

* Ο κ. Παναγιώτης Λιαργκόβας είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, πρόεδρος του Δ.Σ.και επιστημονικός διευθυντής του ΚΕΠΕ.

Πρώτη δημοσίευση στην Καθημερινή