Παρασκευή, 00:01 - 18/12/2020

  Tweet

Και από την άλλη η ΔΔΟ, που είναι η παντιέρα σχεδόν όλων των κομμάτων, και πάντως των μεγάλων, αλλά και του ΟΗΕ και της ΕΕ, έχει χαμηλότερη αποδοχή. Εκτός από το ότι αυτό πρέπει να ανησυχήσει τις κομματικές ηγεσίες, που αδυνατούν να εξηγήσουν και να πείσουν τον λαό για τις θέσεις τους, είναι και ενδεικτικό της απόστασης της ηγεσίας από το λαό και της γενικής απογοήτευσης, όχι μόνο στα εσωτερικά ζητήματα (πανδημία, οικονομία, παιδεία κ.λπ.) αλλά και στο Κυπριακό.

Δεν πρόκειται βέβαια για μια στροφή στο Ενιαίο κράτος, που έπαψε να συζητείται σχεδόν αμέσως μετά από την εισβολή (μόνο ο Νίκος Κουτσού τόλμησε να το θέσει στη δημόσια σφαίρα), πρόκειται όμως για ένα καθαρό μήνυμα της κοινωνίας, που δεν είναι άσχετο με κάποια γεγονότα: 1. Ότι την ΔΔΟ τη διαπραγματεύτηκαν τα τελευταία χρόνια πολιτικοί που αποδεδειγμένα την υιοθέτησαν και ήταν έτοιμοι να την υπογράψουν, Χριστόφιας και Αναστασιάδης, αλλά προσέκρουσαν στην παραπλανητική προσέγγιση της τουρκικής πλευράς, Τουρκίας και Τουρκοκυπρίων, η οποία έλεγε ότι την υποστηρίζει αλλά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έθετε όρους, που θρυμμάτιζαν τη λογική και την ουσία ενός ομοσπονδιακού πολιτεύματος. 2. Ότι στην άλλη πλευρά κυριαρχούν πλέον θέσεις για λύση δύο κρατών ή συνομοσπονδία επιτείνοντας την απογοήτευση. 3. Ότι ευρύτερα τα μηνύματα που στέλνει η τουρκική πλευρά, με λόγια και πράξεις (Αμμόχωστος, ΑΟΖ, μορφή λύσης) δεν είναι μηνύματα που πλησιάζουν σε συμβιβασμό, αντίθετα τον απομακρύνουν. Ούτε υπάρχει καμιά προσέγγιση σε αυτό που επί χρόνια μας υπόσχονται οι ηγέτες μας, ότι αναζητούν την επανένωση της Κύπρου μέσω της ομοσπονδίας.

Με αυτά τα δεδομένα, αρχίζει να διακρίνεται ανάμεσα στο λαό, η αντίδραση. Οι Ελληνοκύπριοι δεν ξύπνησαν ξαφνικά ένα πρωί και αποφάσισαν να απορρίψουν τη λύση ομοσπονδίας την οποία οι πάντες τους λένε ότι είναι η μοναδική επιλογή τους. Είναι σαφές, όμως, ότι απορρίπτουν πρόνοιες που δεν τους διασφαλίζουν μια υγιή ομοσπονδία (αν μπορεί κάτι τέτοιο να είναι εφικτό με τους Τούρκους), ή ένα κανονικό κράτος με όποιο πολίτευμα, αλλά κυρίως που δεν αναιρούν την ανασφάλεια που τους δημιουργούν οι πρόνοιες οι οποίες ήδη συμφωνήθηκαν κι αυτές που ακόμα αξιώνουν οι Τούρκοι. Είναι γι’ αυτό, εξάλλου, που στην ίδια δημοσκόπηση βλέπουμε ένα 83% (σίγουρα όχι: 67% και μάλλον όχι: 16%) να δηλώνει ότι δεν αποδέχεται λύση η οποία δεν προβλέπει κατάργηση εγγυήσεων και αποχώρηση όλων των τουρκικών στρατευμάτων. Επίσης, το 66% δεν αποδέχεται ούτε την παρουσία ελληνικών και τουρκικών στρατευμάτων στη βάση των συμφωνιών του 1960 (ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΔΥΚ).

Διότι, τους Ελληνοκύπριους δεν τους ενδιαφέρει τόσο καθοριστικά ο τίτλος που θα δοθεί στην όποια διευθέτηση, αλλά οι πρόνοιες που θα διαμορφώσουν τη βιωσιμότητα, τη λειτουργικότητα, την ασφάλεια. Γι΄ αυτό και στις δημοσκοπήσεις θα δούμε κατά καιρούς να αλλάζουν τα ποσοστά υπέρ ή εναντίον της ΔΔΟ ή του Ενιαίου κράτους, αναλόγως συνθηκών, εξελίξεων, απειλών και εκβιασμών και, βεβαίως, αναλόγως τι εισπράττουν από την τουρκοκυπριακή πλευρά. Σταθερά, όμως, τους ενδιαφέρει ο ρόλος της Τουρκίας. Είναι φανερό ότι δεν αποδέχονται κανέναν ρόλο για την Τουρκία. Κι αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν έθεσε ως προτεραιότητα η ηγεσία του. Χρόνια ολόκληρα ασχολείται με το πολίτευμα, με τον διαμοιρασμό της εξουσίας, με την πολιτική ισότητα, με την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας… Το κυρίαρχο είναι αν θα αποδεχτούμε ή όχι να νομιμοποιήσουμε τον παράλογο ρόλο της Τουρκίας στην πατρίδα μας. Και δεν προβλήθηκε ποτέ, δεν συζητήθηκε ποτέ.

Αρίστος Μιχαηλίδης (philenews.com)