|
H
πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Κριστίν
Λαγκάρντ μπορεί να διδαχθεί από τα σφάλματα των ομολόγων της.
Βρίσκεται εν μέσω μιας αναθεώρησης της στρατηγικής της
τράπεζας, στην οποία συμπεριλαμβάνονται βασικά θέματα, όπως
το ποιος θα είναι ο στόχος του πληθωρισμού και ποιο κριτήριο
για τον υπολογισμό των τιμών πρέπει να ακολουθηθεί.
Όπως χαρακτηριστικά πριν από μερικές ημέρες σχολίασε το
Reuters, Ο πρόεδρος της
Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) Τζερόμ Πάουελ, ο οποίος
συνέταξε τη νέα εντολή, αφότου ολοκλήρωσε μια ανάλογη
διαδικασία, προσφέρει ένα χρήσιμο μάθημα για να αποφευχθεί
πιθανό ολίσθημα. Ο Τζερόμ Πάουελ δήλωσε τον Αύγουστο πως η
Fed θα έχει στόχο να διασφαλίσει πως ο πληθωρισμός θα
διαμορφωθεί κατά μέσον όρο στο 2%, προϊόντος του χρόνου, ενώ
θα επιδιώξει να επιτύχει την πλήρη απασχόληση πιο επιθετικά.
Οπερ έστι μεθερμηνευόμενον ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των
ΗΠΑ θα επιτρέψει ετήσιες μεταβολές στις τιμές, ώστε να
υπερσκελίσουν για ένα διάστημα τα επίπεδα του στόχου, εάν
προηγουμένως δεν τα έχουν προσεγγίσει. Οπότε αυτό θα σημάνει
ότι η νομισματική πολιτική θα αποβεί πολύ περισσότερο χαλαρή
από όσο στο προηγούμενο καθεστώς, στο πλαίσιο του οποίου η
Fed είχε απλώς στόχο το 2% για τον πληθωρισμό. Ούτε η ΕΚΤ
κατόρθωσε να εκπληρώσει τον αντίστοιχο στόχο πληθωρισμού, αν
και απείχε περισσότερο. Πάντως, μπορεί να κάνει κάτι
διαφορετικό.
Μία
εναλλακτική, η οποία προτάθηκε στο ετήσιο ψηφιακό φόρουμ της
ΕΚΤ με θέμα τις κεντρικές τράπεζες, θα ήταν να θέσει
υψηλότερο στόχο, όπως, λόγου χάριν, το 3%. Στο φόρουμ, που
έλαβε χώρα αυτή την εβδομάδα, συμμετείχαν αξιωματούχοι
κεντρικών τραπεζών, μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και
στελέχη χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Το να προσβλέπει κανείς
σε έτι υψηλότερο πληθωρισμό, όταν οι απόπειρες της ΕΚΤ μέχρι
σήμερα ναυάγησαν, ίσως φαίνεται παράδοξο. Η θεωρία επί της
οποίας βασίστηκε η πρόταση, και έχει να κάνει με το ότι τα
προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό επιτόκια ίσως επικρατήσουν σε
περίοδο οικονομικής ακμής, πλέον έχει ανασκευαστεί. Ενας από
τους δομικούς παράγοντες που συνέτειναν σε αυτό ήταν η
γήρανση του πληθυσμού. Ο στόχος του 2% ήταν κατάλληλος όταν
τα αποκαλούμενα φυσικά πραγματικά επιτόκια ήταν υψηλότερα.
Ωστόσο, τώρα δεν είναι, εάν οι κεντρικές τράπεζες θέλουν να
αποφύγουν τα μηδενικά ή, ακόμα συχνότερα, τα αρνητικά
επιτόκια. Ορισμένοι διοικητές κεντρικών τραπεζών σε χώρες
της Ευρωζώνης θα δυσαρεστηθούν με τον υψηλότερο πληθωρισμό.
Αλλοι ίσως προβληματιστούν με το ότι θα τρωθεί η αξιοπιστία
της ΕΚΤ εάν σηκώσει υψηλότερα τον πήχυ, ενώ ήδη έχει
αποτύχει σε χαμηλότερα επίπεδα. Το κενό που δημιουργείται εν
μέρει καλύπτεται από τον μέσο όρο του πληθωρισμού που θέτει
η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Ενα μειονέκτημα, πάντως,
είναι ότι δεν διευκρίνισε την περίοδο κατά την οποία ο
πληθωρισμός θα διαμορφωθεί με μέσο όρο το 2%.
|
