Είναι ορισμένα πράγματα που δεν κρύβονται.
Σίγουρα όχι οι ευπρόσδεκτοι ευσεβείς πόθοι. Σε
μια συνέντευξη που έδωσε χθες ο υπουργός
Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, την είδηση την
έκρυψε στις τελευταίες του φράσεις. Μίλησε για
τις δύσκολες διαπραγματεύσεις για το νέο Σύμφωνο
Σταθερότητας. Για την αδυναμία για την ώρα να
καταλήξουν σε μια κοινή συνισταμένη. Για τις
διαφορετικές απόψεις που εκφέρουν οι συνάδελφοί
του υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης στα
Eurogroup. Κάπου εκεί ανέφερε και τον μεγάλο
στόχο της κυβέρνησης στην εν εξελίξει
διαπραγμάτευση. «Να βγουν εκτός στόχων τόσο οι
αμυντικές όσο και οι δαπάνες που σχετίζονται με
το Μεταναστευτικό». Το επανέλαβε απέξω απέξω και
σε άλλες δημόσιες εμφανίσεις του. Είναι κάτι που
το δουλεύει. Αλλά δεν το φωνάζει.
Ποιο θα ήταν το
όφελος; Να βγουν, με
όρους προϋπολογισμού
2021, περίπου 3 δισ.
ευρώ κάθε χρόνο, εκτός
των προϋπολογισμών των
επόμενων ετών. Με τα
εξοπλιστικά που έρχονται
το διακύβευμα μεγαλώνει.
Στόχος είναι να μην
προσμετρώνται στο
έλλειμμα ή να μην
επηρεάζουν το πλεόνασμα.
Περίπου δηλαδή το 1,5%
του ΑΕΠ δαπάνη, να μένει
εκτός των υπολογισμών
του κράτους. Περίπου σε
όρους μέτρων όσο
στοιχίζει ετησίως στους
φορολογούμενους ο ΕΝΦΙΑ
και τα τέλη κυκλοφορίας
μαζί.
Πληροφορίες κάνουν
λόγο ότι η κυβέρνηση το
δουλεύει καιρό το εν
λόγω θέμα και φαίνεται
ότι έχει βρει
υποστηρικτές στο
εσωτερικό της ευρωζώνης,
κυρίως από γαλλικής
πλευράς. Η χρονική
συγκυρία, επίσης ευνοεί.
Οπως και το πλαίσιο
συζήτησης. Οι χώρες του
βορρά επιμένουν ότι κάθε
οικονομία είναι
διαφορετική. Ως εκ
τούτου θεωρούν ότι
πρέπει να υπάρχει μεν ο
γενικός ευρωπαϊκός
έλεγχος αλλά ζητούν να
προστεθούν και τα διμερή
δημοσιονομικά συμβόλαια.
Συμφωνίες δηλαδή
κομμένες και ραμμένες
πάνω στην κάθε χώρα και
τις ιδιαιτερότητές της.
Στο μυαλό τους προφανώς
έχουν τους
υπερχρεωμένους όπως η
Ελλάδα και ενδεχομένως η
Ιταλία. Αλλά και εμείς
δικαιούμαστε να έχουμε
άλλα πράγματα στο μυαλό
μας, βάζοντας στη
συζήτηση τις δικές μας
ιδιαιτερότητες. Να
δεχτούμε για παράδειγμα
πιο σφιχτή δημοσιονομική
πολιτική, αλλά να
συνοδεύεται και από μια
ελάφρυνση που
ανταποκρίνεται ακριβώς
στα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά μας ως
χώρα. Στα δικά μας
προβλήματα. Το αν θα μας
βγει είναι άλλο θέμα.
Αλλωστε η συζήτηση που
μόλις ξεκίνησε θα
κρατήσει καθ’ όλη τη
διάρκεια του 2022.
Αν όμως το καταφέρει
η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα
ήταν το colpo grosso της
επόμενης δεκαετίας. Η
κίνηση που θα άλλαζε
τους όρους του πολιτικού
παιχνιδιού τόσο στο
εσωτερικό της χώρας όσο
και στο εξωτερικό.
Φανταστείτε πώς θα
αντιδρούσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε
μια τέτοια παραχώρηση.
Τι πλεονέκτημα θα
αποκτούσε η κυβέρνηση.
Στο εξωτερικό
φανταστείτε πώς θα
αντιδρούσε η Τουρκία,
γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα
μπορεί να διαθέσει τα
λεφτά που πραγματικά
χρειάζονται για την
αμυντική της θωράκιση.
Τι πλεονέκτημα θα
αποκτούσε η χώρα. Πόσο
καλύτερα θα ένιωθαν
απέναντι στην Ευρώπη οι
έλληνες πολίτες, καθώς
θα καταλάβαιναν ότι
επιτέλους αυτή
αναγνωρίζει τα
προβλήματά τους. Τις
ιδιαίτερες συνθήκες που
βιώνουν, εδώ στο
ακροτελεύτιο προς
ανατολάς σύνορο της
Ευρώπης…
