Ασχέτως
της πανδημίας που σίγουρα έχει αυξήσει τις συζητήσεις,
ειδικά μετά τα εκτεταμένα μέτρα νομισματικής χαλάρωσης της
FED και του αμερικανικού δημοσίου. Μια από τις μόνιμες
συζητήσεις στους κόλπους των αναλυτών – οικονομολόγων έχει
να κάνει με το μέλλον του δολαρίου, με όλο και περισσότερους
να εκφράζουνε την ανησυχία τους για το μέλλον του …. Σίγουρα
όμως δε συμφωνούνε όλοι. Όπως έγραψε προσφάτως σε άρθρο του
στο Bloomberg Opinion ο
Richard Cookson. Όσο
δύσκολο είναι να ακούσει κανείς αυτή τη στιγμή μια καλή
κουβέντα για το δολάριο, άλλο τόσο είναι να ακούσει μια
άσχημη κουβέντα για τις μετοχές. Υπάρχουν πολλές συζητήσεις
για το "άνοιγμα" του προϋπολογισμού των ΗΠΑ και τo έλλειμμα
στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας. Μια "ακραία"
δημοσιονομική πολιτική έχει προστεθεί σε μια ήδη "οριακά"
χαλαρή νομισματική πολιτική.
Οι λογικοί άνθρωποι αναρωτιούνται για τον πληθωρισμό και τις
ιλιγγιώδεις τιμές των περιουσιακών στοιχείων, ωστόσο η
λογική και η ψυχραιμία δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη "ζήτηση"
στην Ουάσινγκτον. Το Υπουργείο Οικονομικών και η
ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα (Federal Reserve) φαίνονται να
επιθυμούν να εκτυπώσουν όσο περισσότερα δολάρια μπορούν. Ο
πληθωρισμός ανεβαίνει και το δολάριο πέφτει.
Οι πραγματικές αποδόσεις, όπως αντικατοπτρίζονται στις
αποδόσεις των τίτλων του Δημοσίου που προστατεύονται από τον
πληθωρισμό (TIPS), πέφτουν ολοένα και χαμηλότερα κατά το
τελευταίο έτος, καθώς ο αναμενόμενος πληθωρισμός έχει
αυξηθεί. Η απόδοση των πενταετών TIPS άγγιξε πρόσφατα λίγο
λιγότερο από το -3%, το οποίο αποτελεί ιστορικό χαμηλό. Έτσι,
το σταθμισμένο δολάριο έχει καταγράψει απώλειες περί το 12%
από το υψηλό του την άνοιξη του 2020, με πολλούς να
πιστεύουν ότι θα κατρακυλήσει πολύ χαμηλότερα.
Δεν υπάρχει
αιτιακή σχέση
Μολονότι "αγοράζω" μέρος της συγκεκριμένης
επιχειρηματολογίας, δεν θεωρώ ότι το πρόβλημα βρίσκεται στο
έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και του
προϋπολογισμού: τα τελευταία αποτελούν γεγονός για τις ΗΠΑ
εδώ και χρόνια. Το δολάριο μερικές φορές ανέβαινε και
μερικές φορές έπεφτε, αλλά θα ήταν εξαιρετικά τραβηγμένο να
ανακαλύψει κανείς μια σχέση μεταξύ των κινήσεων του
νομίσματος και της πορείας των συγκεκριμένων ελλειμμάτων.
Επιπλέον, με εκπλήσσει πάντα όταν οι άνθρωποι κοιτούν μόνο
μια πλευρά μιας εξίσωσης - τις ΗΠΑ - χωρίς να βλέπουν τι
συμβαίνει αλλού. Τα νομίσματα, σε τελική ανάλυση, δεν είναι
απόλυτες αξίες. Οι πραγματικές αποδόσεις μειώθηκαν επίσης
στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ευρωζώνη.
Οι πραγματικές αποδόσεις πενταετίας στο Ηνωμένο Βασίλειο
είναι επίσης λίγο κάτω από -3%. Παρόλο που έχουν μειωθεί
λιγότερο από ό,τι στις ΗΠΑ, πρέπει να αντιμετωπίσετε την
πληροφορία αυτή ως σχετικό μέγεθος, καθώς οι αγορές της
Ευρώπης είναι ακόμη πιο ρευστές και χειραγωγούμενες σε σχέση
με ό,τι συμβαίνει στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Τα σχεδόν
δραματικά ελλείμματα τρεχουσών λογαριασμών και
προϋπολογισμού του Ηνωμένου Βασιλείου δεν έχουν εμποδίσει τη
βρετανική λίρα - στερλίνα στην ανοδική πορεία της.
Θα αναπλαισίωνα διαφορετικά το πρόβλημα του δολαρίου.
Βρέθηκε στο απόγειό του τον περασμένο Μάρτιο, ταυτόχρονα με
την καταβύθιση της διάθεσης για ανάληψη ρίσκου. Το δολάριο
έχει καταγράψει σημαντικές απώλειες, εν μέρει επειδή υπήρχε
έντονη έλλειψη δολαρίων στο παρελθόν και η Fed - μέσω της
εκτύπωσης χρημάτων και της δημιουργίας περισσότερων γραμμών
ανταλλαγών (swap) με άλλες κεντρικές τράπεζες - εξασφάλισε
με μεγάλη πρόνοια ότι η έλλειψη θα μετατρεπόταν σε πλεόνασμα.
Ταυτόχρονα, τα ασιατικά νομίσματα εκτινάχθηκαν επειδή η
οικονομία της συγκεκριμένης περιφέρειας "θερμαίνεται" και τα
εμπορεύματα διανύοουν εξαιρετική περίοδο.
Επιπλέον, το κόστος να είναι κανείς short στο δολάριο έναντι
χωρών και περιφερειών με αρνητικά επιτόκια μειώθηκε
δραματικά πέρυσι, καθώς η Fed μείωσε τα βραχυπρόθεσμα
επιτόκια πολύ περισσότερο απ' ό,τι, για παράδειγμα, η
κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας (Bank of Japan) ή η Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα. Πλέον, κοστίζει μόνον περί το 0,25% να
είναι κανείς long στο ευρώ και short στο δολάριο για τρεις
μήνες. Σε σχέση με το γεν, δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα.
Για οποιοδήποτε νόμισμα με επιτόκιο, το αρμπιτράζ επιτοκίων
παραμένει κυρίαρχο, καθώς οι επενδυτές δανείζονται σε
δολάριο και σε άλλα φθηνά νομίσματα και οδηγούν υψηλότερα τα
σχετικά επιτόκια. Το ραντ της Νότιας Αφρικής, για παράδειγμα,
έχει εκτιναχθεί. Ακόμη και η τουρκική λίρα έχει ανακτήσει
την ηρεμία της. Το πιο δημοφιλές νόμισμα για τους επενδυτές
του δολαρίου, ωστόσο, έχει υπάρξει το κινεζικό γουάν, για το
οποίο οι επενδυτές - ειδικά εκείνοι της μόχλευσης - επί του
παρόντος πληρώνονται σχεδόν 4,5% περισσότερο σε σχέση με το
δολάριο σε τριμηνιαία βάση.
Σύμφωνα
με την άποψη του
Richard Cookson, αν
κοιτάξει κανείς τα πράγματα μέσα από αυτό το πρίσμα, το
δολάριο μοιάζει δυνητικά πιο ισχυρό. Όπως γνωρίζει
οποιοσδήποτε έχει διαχειριστεί ένα χαρτοφυλάκιο νομισμάτων,
δεν ανησυχεί κανείς πραγματικά για τις μεταβολές στον
πληθωρισμό, αλλά για τις μεταβολές στα επιτόκια. Και τα
πράγματα μπορεί να βρίσκονται κοντά στο να μετακινηθούν
ανοδικά - όσο περνά ο καιρός - για το δολάριο.
Παρόλο που η σχετική άνοδος των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων
στις ΗΠΑ ήταν ελάχιστη μέχρι στιγμής το 2021, η προσδοκία
για υψηλότερα επιτόκια έχει ήδη σταθεροποιήσει το
αμερικανικό νόμισμα. Εάν συντεκτιμήσουμε περισσότερα
στοιχεία, όπως οι λιανικές πωλήσεις στην Αμερική την
περασμένη εβδομάδα και οι τιμές παραγωγού, και τα δύο πολύ
υψηλότερα από το αναμενόμενο, οι αγορές θα στοιχηματίσουν
ότι ακόμη και η παροιμιωδώς dovish Fed θα πρέπει λογικά να
τα έχει λάβει υπ’ όψιν.
Θεωρώ ότι οι ΗΠΑ θα αναπτυχθούν με ταχύτερο ρυθμό από τον
υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο φέτος και οι προσδοκίες για τα
επιτόκια θα συνεχίσουν να λειτουργούν υπέρ του δολαρίου.
Το επόμενο "παπούτσι" που θα πεταχτεί στον κάλαθο των
αχρήστων θα είναι η διάθεση για επενδυτικό κίνδυνο. Τα
νομίσματα των αναδυόμενων αγορών έχουν ισχυρή σχέση με τις
συνολικές συνθήκες κινδύνου. Όταν αυτός είναι έντονος,
γενικά τα νομίσματα των συγκεκριμένων αγορών βγαίνουν στον "αφρό".
Μερικές ωστόσο από αυτές τις συναλλαγές έχουν διογκωθεί
υπέρμετρα και πολλές επενδύσεις θα καταλήξουν άσχημα όταν η
διάθεση για επενδυτικό ρίσκο θα έχει κατακάτσει.
Το αρμπιτράζ επιτοκίων (carry trade) έχει ήδη αρχίσει να
υποχωρεί, καθώς πλέον αρκετοί επενδυτές έχουν συσσωρευτεί
στις αποδόσεις που διατίθενται στις αναδυόμενες αγορές,
οδηγώντας τες χαμηλότερα. Πολλά δημοφιλή προϊόντα είναι σε
νομίσματα που θα δυσκολευτείτε να τα ορίσετε ως έχοντα
ρευστότητα.
Τέλος και
όπως πάντα γράφει ο
Richard Cookson, εξαίρεση
πιθανόν να αποτελεί το ελβετικό φράγκο, φαινομενικά η
αγαπημένη short τοποθέτηση όλων, ένα νόμισμα που τείνει να
τα πηγαίνει καλά όταν οι καιροί είναι κακοί - και το οποίο
έχει ιστορικό να προκαλεί μεγάλες απώλειες σε εκείνους που
το σορτάρουν.
|
