|
Με τις
συζητήσεις και το debate για την
επόμενη ημέρα της παγκόσμιας οικονομίας να είναι διαρκείς.
Όπως χαρακτηριστικά έγραψαν στο άρθρο τους πριν από μερικές
ημέρες, ο Blair Sheppard (Global Leader, Strategy and
Leadership του PwC Network, PwC USA) και ο κ. Kevin Burrowes
(Global Clients and Industries Leader, PwC UK), πριν
από την COVID-19, οι εταιρείες ήδη αντιμετώπιζαν πολύπλοκα
ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων της κλιματικής αλλαγής, της
πολιτικής πόλωσης και των περιορισμών στο διεθνές εμπόριο.
Προβλήματα που σε πολλές περιπτώσεις εμποδίζουν τους ηγέτες
να πάρουν τις αποφάσεις για την επίλυσή τους.
Όπως
σχολίασαν, με την έλευση της πανδημίας, οι εταιρείες
αντέδρασαν γρήγορα, επαναπροσδιορίζοντας παραδοσιακά μοντέλα
λειτουργίας και διαδικασίες. Σε μια από τις μεγαλύτερες
ασφαλιστικές εταιρείες των ΗΠΑ, οι οδηγοί απαίτησαν
επιστροφή χρημάτων, καθώς δεν χρησιμοποιούσαν τα οχήματά
τους με την ίδια συχνότητα. Χρειάστηκαν τέσσερις μόλις μέρες
για τη συναίνεση της διοίκησης, τις σχετικές ανακοινώσεις
και τη δρομολόγηση των επιταγών. Κάνοντας στροφή από την
προσέγγιση της προ COVID εποχής, πολλοί ηγέτες σχεδίασαν, με
ταχείς ρυθμούς, δομικούς μετασχηματισμούς, επιτρέποντας την
επικοινωνία με τους πελάτες τους με νέους τρόπους.
Επί του
παρόντος οι εταιρείες βρίσκονται αντιμέτωπες με τη
μεγαλύτερη δοκιμασία: Θα καταφέρουν να αποφύγουν την
επιστροφή στις «κακές» συνήθειες του παρελθόντος και να
λάβουν άμεσα κρίσιμες αποφάσεις; Θα μπορέσουν να εφαρμόσουν
τις διαδικασίες αποφάσεων που υιοθέτησαν με ευελιξία και
εκτέλεσαν με ακρίβεια όταν διακυβευόταν θέμα επιβίωσης; Η
δυναμική που δημιουργήθηκε και οδήγησε σε αυτή την
κινητοποίηση δεν είναι από μόνη της αρκετή. Για να
διατηρήσουμε αυτή την αίσθηση του επείγοντος θα χρειαστεί να
διατηρήσουμε κάποια από τα χαρακτηριστικά της ταχύτερης
λήψης αποφάσεων:
Αναγνώριση
και εστίαση στα πιο κρίσιμα ζητήματα. Η COVID-19
αντιμετωπίστηκε άμεσα επειδή αφορά στην ίδια μας την ύπαρξη.
Οταν η λήψη αποφάσεων καθυστερεί λόγω αντικρουόμενων
προτεραιοτήτων, δεν υπάρχει αποτελεσματική στόχευση σε
κανένα από τα μεμονωμένα ζητήματα.
Κινητοποίηση των ειδικών αλλά και όσων θα επηρεαστούν
περισσότερο από τις αποφάσεις, με γρήγορη εκτέλεση των
αποφάσεων αυτών. Η συμμετοχή όλων προάγει την υπευθυνότητα,
και ίσως αναδειχθούν κρυμμένες δυνατότητες εντός της
εταιρείας.
Επανεξέταση κρίσιμων αποφάσεων, ελέγχοντας τους στόχους και
διορθώνοντας ό,τι δεν ανταποκρίνεται τις προσδοκίες. Στην
πανδημία υπήρξε ανάγκη για διατήρηση της ασφάλειας, ενώ οι
επιχειρήσεις συνέχισαν να λειτουργούν – και οι εταιρείες,
σχεδόν στο σύνολό τους, κατάφεραν να εκπονήσουν κάποιο
σχέδιο αντίδρασης. Θα μπορέσει να διατηρηθεί αυτή η σαφήνεια;
Πρόβλεψη
των απροσδόκητων συνεπειών και ετοιμότητα στην αντιμετώπισή
τους. Κατά τη διάρκεια της COVID-19, κάποιες εταιρείες
αγνόησαν την ασφάλεια των εργαζομένων έναντι των κερδών, μια
επιλογή που τελικά τις έβλαψε. Μετά την πανδημία, οι
εταιρείες θα χρειαστεί να αναλογιστούν την επίδραση που
έχουν οι στρατηγικές και οι δραστηριότητές τους στις ζωές
των ανθρώπων.
Υλοποίηση
ταυτόχρονα παράλληλων διαδικασιών. Η παραγωγή ενός εμβολίου
για την COVID-19 σε χρόνο ρεκόρ μπορεί σε μεγάλο βαθμό να
αποδοθεί στο ότι οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στην επιστήμη,
ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζονταν οι γραμμές παραγωγής και
διανομής.
Προσαρμογή
στις εργασιακές προτιμήσεις των ανθρώπων. Η ευελιξία είναι
απαραίτητη ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να επιλέγουν το
δικό τους στυλ εργασίας, εντός λογικών πλαισίων, και να
είναι πιο παραγωγικοί.
Διαχείριση
του ρυθμού. Οι προκλήσεις της COVID-19 απαίτησαν εντατική
προσπάθεια. Οι πιο επιτυχημένες εταιρείες αφιέρωσαν χρόνο
για την κινητοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, κάποιες φορές
επιβάλλοντας τη δημιουργία προσωπικού χρόνου ακόμα και με
αναγκαστικά διαλείμματα στην εργασία.
Υπάρχει
επίσης ένας τελευταίος παράγοντας που θα πρέπει να εξεταστεί:
Η αξιοποίηση κάθε ευκαιρίας δημιουργίας ελπίδας. Οσοι είχαν
μια πιο σωστή αντιμετώπιση των ζητημάτων που προέκυψαν,
εστίασαν την ενέργειά τους σε ό,τι μπορεί να είναι στον
έλεγχο του ανθρώπου, ενώ δημιούργησαν μια αίσθηση σκοπού και
ελπίδας. Ηγήθηκαν με ενσυναίσθηση και έδειξαν προθυμία να
αφουγκραστούν τους ανθρώπους. Στην πορεία, δεν ανέπτυξαν
απλώς νέους τρόπους εργασίας – βοήθησαν στη δημιουργία μιας
γέφυρας προς ένα λαμπρότερο μέλλον.
|
