Όσον
αφορά αυστηρά τη χώρα μας και την ελληνική οικονομία, έχουμε
πει ότι αν και συγκρατημένα αισιόδοξοι, έχουμε μια ανησυχία
για την επόμενη ημέρα της πανδημίας και το τέλος των
προγραμμάτων στήριξης, περίπου από το φθινόπωρο. Μια
ανησυχία που έχει κυρίως να κάνει με την αύξηση των λουκέτων,
την αύξηση του ιδιωτικού χρέους και δυστυχώς την αύξηση της
ανεργίας. Και πέραν των όσων πιστεύουμε εμείς για τη χώρα
μας. Παγκοσμίως υπάρχει ανησυχία για την επόμενη ημέρα της
πανδημίας. Όπως χαρακτηριστικά είχε γράψει πριν από μερικές
ημέρες ο
κ. Romain Duval υποδιευθυντής του Τμήματος Ερευνών του ΔΝΤ,
η
πανδημία έχει πλήξει δραστικά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις,
κι ένας λόγος γι’ αυτό είναι πως διαδραματίζουν
πρωταγωνιστικό ρόλο σε ορισμένους κλάδους οι οποίοι
βασίζονται στη διαπροσωπική επαφή, όπως τα ξενοδοχεία, τα
εστιατόρια και οι δραστηριότητες της ψυχαγωγίας.
Και
σύμφωνα με τον οικονομολόγο – αναλυτής του ΔΝΡ, Ως
αποτέλεσμα, πολλές προηγμένες οικονομίες διατρέχουν τον
κίνδυνο να βιώσουν ένα κύμα χρεοκοπιών με απώλεια
εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, οι οποίες θα καταστρέψουν το
χρηματοπιστωτικό σύστημα και θα αποδυναμώσουν την ούτως ή
άλλως ευπαθή ανάκαμψη. Η άφθονη ρευστότητα, μέσω χορηγήσεων,
πιστωτικών εγγυήσεων και περιόδων χάριτος στην αποπληρωμή
δανείων, έχει προστατεύσει πολυάριθμες μικρομεσαίες
επιχειρήσεις από τον άμεσο κίνδυνο πτωχεύσεων.
Ωστόσο, η
παροχή ρευστότητας δεν μπορεί να επιλύσει το θέμα του
αξιόχρεου. Κι ενώ οι εταιρείες σωρεύουν ζημίες και
εξακολουθούν να δανείζονται για να καταφέρουν να συνεχίσουν
να λειτουργούν, διακινδυνεύουν να μην μπορέσουν να
ανταποκριθούν στις οφειλές τους. Σύμφωνα με έρευνες του ΔΝΤ,
η πανδημία αναμένεται να διευρύνει το μερίδιο των
πτωχευμένων μικρομεσαίων εταιρειών από το 10% στο 16% το
2021 στις 20 περισσότερο προηγμένες οικονομίες της Ευρώπης
και της περιφέρειας Νοτιοανατολικής Ασίας και Ειρηνικού. Η
αύξηση θα είναι τόσο σοβαρή όσο και η αντίστοιχη την
πενταετία που ακολούθησε τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008,
αν και αυτή τη φορά δεν θα εκταθεί τόσο πολύ χρονικά. Οι
προβλεπόμενες χρεοκοπίες θα θέσουν σε κίνδυνο σχεδόν 20
εκατομμύρια θέσεις εργασίας, σχεδόν όσοι και οι άνεργοι στις
προαναφερθείσες χώρες. Πέραν τούτου, το 18% των μικρομεσαίων
επιχειρήσεων μπορεί να μη διαθέτει επαρκές ρευστό ώστε να
μπορέσει να καλύψει τις άμεσες υποχρεώσεις του έναντι
πιστωτών – κι αυτό καταδεικνύει την ανάγκη για να συνεχιστεί
η ενίσχυση της ρευστότητας.
Ενας
παράγων, επίσης, που γεννά προβληματισμό είναι οι επιπτώσεις
των εξελίξεων αυτών στο τραπεζικό σύστημα. Το ότι ολοένα και
περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν θα είναι πλέον
αξιόχρεες πιθανώς να οδηγήσει σε πτωχεύσεις και να
εξαναγκάσει τις τράπεζες να κάνουν διαγραφές περιουσιακών
στοιχείων, περιστέλλοντας τα κεφάλαιά τους. Εν συγκρίσει με
τις παρελθούσες κρίσεις, αυτή τη δεδομένη στιγμή είναι πολύ
πιο επιτακτική η ανάγκη να στηριχθεί το αξιόχρεο των
εταιρειών. Στην πράξη, χώρες με περιθώρια δημοσιονομικών
χειρισμών, με διαφάνεια και υπεύθυνες επιλογές μπορούν να
εξετάσουν τη διοχέτευση βοήθειας, όπως είναι η παράταση των
«δανείων για συμμετοχή στα κέρδη» διαμέσου νέων πιστώσεων ή
μετατροπής των υφισταμένων. Τέλος, σε Γαλλία, Ιταλία και
Ιρλανδία έχουν προτείνει ή έχουν δώσει κίνητρα να
συμμετάσχουν στις πρωτοβουλίες αρωγής και ιδιώτες επενδυτές.
|
