Σε κάτι που σίγουρα συνδέεται με το δημογραφικό πρόβλημα,
όλο και περισσότερους απασχολεί το ζήτημα της γήρανσης του
πληθυσμού, ένα ζήτημα που σίγουρα έχει σημαντικές
οικονομικές συνέπειες. Όπως έγραψε το Reuters σε ένα
χαρακτηριστικό άρθρο, όταν ο πατέρας της Λίντα Στίλι
διαγνώστηκε με Αλτσχάιμερ προ διετίας, βρέθηκε μπροστά σε
ένα δύσκολο δίλημμα, δηλαδή το να συνεχίσει να εργάζεται ως
παραγωγός δημοφιλούς ραδιοφωνικής εκπομπής στο Βανκούβερ,
κάνοντας «ταχυδακτυλουργικά κόλπα» για να τα συνδυάσει όλα,
ή να παραιτηθεί και να περάσει περισσότερο χρόνο με τον
μπαμπά της τους τελευταίους μήνες της ζωής του. Αποφάσισε να
πράξει το δεύτερο. «Είχα πολλές ενοχές, σκεπτόμενη πώς θα
ήταν ο πατέρας μου μόνος σε ένα δωμάτιο, διερωτώμενος γιατί
τα παιδιά του δεν τον επισκέπτονται», λέει η Λίντα Στίλι. «Φάνηκε
πως ήταν σωστό να διακόψω προσωρινά την καριέρα μου». Σήμερα
οι μπέιμπι μπούμερ, τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά τον πόλεμο
στις ΗΠΑ, μεγαλώνουν, και τα ενήλικα παιδιά τους συχνά
αναλαμβάνουν τη φροντίδα τους, όπερ μεταφράζεται και σε ένα
κόστος.
Είναι χαρακτηριστικό πως σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη από τον
όμιλο διαχείρισης κεφαλαίων Fidelity Investments, το 62% των
φροντιστών αναφέρει ότι περιστασιακά κατακλύζεται από
οικονομικό άγχος. Κοιτάξτε τους αριθμούς και δεν είναι
δύσκολο να καταλάβετε γιατί. Για εκείνους οι οποίοι
παραιτήθηκαν για να εστιάσουν στη φροντίδα είτε ανήλικων
τέκνων είτε υπερήλικων γονέων, ο μέσος χρόνος αποχής από τη
δουλειά ήταν 20 μήνες. Το 53% των συμμετεχόντων στην έρευνα
είπε ότι η περίοδος αποδείχθηκε μεγαλύτερη από το
αναμενόμενο. Εν τω μεταξύ, το 37% δήλωσε ότι κέρδισε
λιγότερα όταν επέστρεψε στη δουλειά, επωμιζόμενο περικοπή
αποδοχών της τάξεως του 40% κατά μέσον όρο.
«Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πλήρως τον αντίκτυπο που έχει
αυτό σε άλλες πτυχές της ζωής τους, όπως η καριέρα ή η
ψυχική υγεία», λέει η Μέρεντιθ Στόνταρντ, αντιπρόεδρος του
Fidelity, υπεύθυνη προγραμματισμού συμβάντων ζωής. «Σε
μεγάλο βαθμό δεν είναι προετοιμασμένοι για τις προκλήσεις
και δεν είναι σίγουροι τι αντιμετωπίζουν». Φυσικά, δεδομένου
ότι πρόκειται για την οικογένειά τους, είναι μια επιλογή που
κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Ωστόσο, οι φροντιστές θα
πρέπει να είναι ξεκάθαροι για τη θυσία που κάνουν και να
ακολουθήσουν έναν οδικό χάρτη. Οι ειδικοί τούς συμβουλεύουν
να δοκιμάσουν να μην καλύψουν εκείνοι το κόστος της
φροντίδας. «Βεβαιωθείτε ότι μεγιστοποιείτε τις παροχές τις
οποίες δικαιούστε», λέει η Εϊμι Γκόγερ από τον μη
κερδοσκοπικό οργανισμό AARP με έδρα τις ΗΠΑ, η οποία
ενδυναμώνει τους άνω των 50 ετών ως προς τις επιλογές ζωής
που θα κάνουν, συγγραφέας του βιβλίου «Εξισορροπώντας τη ζωή,
τη δουλειά και τη φροντίδα». Σε αυτές περιλαμβάνονται
επιδόματα βετεράνων του στρατού, μακροχρόνια ασφάλιση υγείας
και κρατικές διευκολύνσεις. Παραδόξως, στην έρευνα του
Fidelity, 64% των φροντιστών, που παρέμεναν εργαζόμενοι κατά
την παροχή της μέριμνας, δεν είχαν καν ζητήσει από τον
εργοδότη να μάθουν εάν δικαιούνταν επιδόματα ή εάν υπήρχαν
ευέλικτα σχήματα απασχόλησης.
Ειδικότερα, στο πλαίσιο της οικογένειας, όταν αδελφός ή
αδελφή αποχωρεί από την εργασία για τη φροντίδα ηλικιωμένου
γονέα, η θυσία είναι σημαντική. Οχι μόνο για το χαμένο
εισόδημα, αλλά και τις μη υλοποιημένες αυξήσεις και
προαγωγές, τις καλύψεις περίθαλψης, τις συνταξιοδοτικές
εισφορές και πολλά άλλα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο
τα άλλα αδέλφια πρέπει να γνωρίζουν την πλήρη έκταση αυτής
της θυσίας και να βοηθούν οικονομικά όσο μπορούν. «Η ευθύνη
πολλές φορές βαρύνει ένα από τα αδέλφια και ίσως προκληθούν
συγκρούσεις», λέει η κ. Στόνταρντ. «Το χειρότερο είναι να
βρεθούμε εν μέσω κρίσης και να πρέπει να πληρώσουμε τα πάντα»,
παρατηρεί η κ. Γκόγερ. Εξ ου και χρειάζεται οργάνωση, όπως η
υπογραφή πληρεξουσίων, η τακτοποίηση των ακινήτων και της
διαθήκης, αλλά και η προσθήκη του ονόματός μας σε
τραπεζικούς λογαριασμούς γονέων, εάν παρίσταται ανάγκη. Εν
κατακλείδι, η Εϊμι Γκόγερ συνιστά: «Φροντίστε για ό,τι
μπορείτε προτού δημιουργηθεί κρίσιμη κατάσταση».
|
