Από το Marx ως το Soros

Καθημερινή Στήλη με άρθρα για την παγκόσμια οικονομία και όχι μόνο

Επικοινωνήστε μαζί μας μέσω της Φόρμας Επικοινωνίας του GFF

Η ΗΠΑ, η παγκοσμιοποίηση και οι υπηρεσίες υγείας…

00:01 - 18/08/20

Πριν από μερικές ημέρες σε άρθρο του στο Globalist, o Arthur E. Appleton (Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, «Johns Hopkins University School of Advanced International Studies (SAIS-Europe)») έγραψε πως η αδυναμία της εκτελεστικής εξουσίας των ΗΠΑ να διαχειριστεί την πανδημία του COVID- 19 και άλλα υγειονομικά ζητήματα είναι αναμφίβολη, και δεν χρειάζεται να επαναληφθεί σε αυτό το σημείο.

Μπορούμε να απαλλαγούμε από κοινοτοπίες;

Είναι σίγουρα η κατάλληλη στιγμή για τις Ηνωμένες Πολιτείες να απαλλαγούν από τις στερεοτυπικές τους τοποθετήσεις προς νέων και πιο πρακτικών θεωριών με στόχο θετικές συνέπειες για όλους τους Αμερικανούς πολίτες.

Η παλιά προσέγγιση που έθετε την «ελεύθερη» αγορά ενάντια στο «δωρεάν» ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν μας οδήγησε πουθενά.

Προς μια λογική ατζέντα μεταρρύθμισης του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης

Ένα πρώτο βήμα θα ήταν οι ηγέτες των Η.Π.Α. να παραδειγματιστούν από την εμπειρία των χωρών που έχουν διαχειριστεί επιτυχώς τη δημόσια υγεία γενικότερα, και ειδικότερα τον κορονοϊό.

Το δεύτερο βήμα θα ήταν η εκτελεστική και νομοθετική εξουσία της κυβέρνησης των ΗΠΑ να επανεκτιμήσουν τις σημαντικότατες αποτυχίες της αγοράς, που θέτουν συχνά την υγεία των πολιτών σε κίνδυνο, και να επανεξετάσουν τις αρμοδιότητες κάθε κυβερνητικής εξουσίας στις διαδικασίες εύρεσης λύσεων.

Το τρίτο βήμα θα ήταν τα δικαστήρια των ΗΠΑ να διαμορφώσουν μια πιο προοδευτική θεώρηση της συνταγματικής ερμηνείας σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο.

Το Κογκρέσο παίζει το ρόλο του

Εάν υπάρχει το ενδεχόμενο οι Ηνωμένες Πολιτείες να σημειώσουν πρόοδο ως προς τη μεταρρύθμιση της υγειονομικής περίθαλψης, το επόμενο Κογκρέσο θα πρέπει να υιοθετήσει μια ρεαλιστική θεώρηση για θέματα υγειονομικής περίθαλψης, απαλλαγμένη από προκλητικούς όρους όπως εθνικισμός, σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός.

Η δημοκρατία και ο καπιταλισμός δεν είναι συνώνυμοι όροι, αλλά μπορούν να είναι συμπληρωματικοί. Προκειμένου να εξισωθούν αυτές οι έννοιες, αποκρύπτεται το γεγονός ότι οι δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο έχουν αφήσει περιθώρια για ένα βαθμό κυβερνητικής παρέμβασης, ώστε να διασφαλιστεί ίση πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.

Η αφετηρία για μια ορθολογική διαβούλευση περί υγειονομικής περίθαλψης θα είναι να καθοριστεί ποια καθήκοντα είναι καλύτερο να παραμείνουν στην κυβέρνηση και ποια καθήκοντα θα αφορούν τον ιδιωτικό τομέα.

Αυτό απαιτεί από το Κογκρέσο των Η.Π.Α. να καθορίσει μια για πάντα εάν η υγειονομική περίθαλψη είναι δικαίωμα όλων, είτε προνόμιο όσων έχουν τα μέσα.

Είναι πιθανόν να αποδεχτεί τελικά το Κογκρέσο, όπως σχεδόν όλες οι ανεπτυγμένες χώρες εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, ότι η επαρκής υγειονομική περίθαλψη δεν αποτελεί απλώς προνόμιο. Ενώ ο Nόμος περί Προσιτής Περίθαλψης των ΗΠΑ ("ACA" ή "Obamacare") ήταν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, σχεδόν 30 εκατομμύρια άνθρωποι παραμένουν ανασφάλιστοι.

Ορθολογικές αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν

Μόλις ληφθεί αυτή η απόφαση, το Κογκρέσο πρέπει να καθορίσει το οικονομικό όριο σε αυτό το -όπως θεωρείται- δικαίωμα και να καθορίσει πώς θα κατανείμει αποτελεσματικά τα οφέλη αυτού του δικαιώματος. Και πάλι, ο ACA ήταν μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά τα ασφάλιστρα, οι συμμετοχές και οι απαλλαγές παραμένουν θέματα που η κυβέρνηση πρέπει να βρει λύσεις.

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της συζήτησης για την καθολική υγειονομική περίθαλψη, το Κογκρέσο των ΗΠΑ πρέπει επίσης να εξετάσει το βαθμό στον οποίο η κυβέρνηση πρέπει να ενθαρρύνει, να συμπληρώνει ή να ρυθμίζει τη δραστηριότητα υγειονομικής περίθαλψης του ιδιωτικού τομέα.

Οι ψηφοφόροι των ΗΠΑ αποδέχονται σε γενικό βαθμό ότι θα υπάρξει η ανάμειξη του ιδιωτικού τομέα στην υγεία. Άλλες χώρες του ΟΟΣΑ έχουν κάνει το ίδιο. Το θέμα είναι σε ποιό βαθμό θα παρεμβαίνει ο ιδιωτικός τομέας.

Σε ποιο βαθμό θα παρεμβαίνει το κράτος;

Αυτό είναι πάντα το δύσκολο κομμάτι των συζητήσεων για τους Αμερικανούς, δηλαδή ο καθορισμός της κρατικής παρέμβασης.

Είναι ιδιαίτερα σημαντική η συζήτηση για την υγειονομική περίθαλψη, από τη στιγμή που αγγίζει το 20% του ΑΕΠ των ΗΠΑ, το υψηλότερο μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

Παρά το τεράστιο οικονομικό κόστος, τα αποτελέσματα ήταν λιγότερο ικανοποιητικά σε σύγκριση με πολλών χωρών του ΟΟΣΑ, εξετάζοντας μεταξύ άλλων και δείκτες όπως η μακροζωία και η βρεφική θνησιμότητα.

Χωρίς κρατική παρέμβαση, ο ιδιωτικός τομέας έχει περιορισμένα κίνητρα ώστε να προσφέρει καθολική ασφάλιση υγείας, αποθέματα σε αναπνευστήρες και εξοπλισμό ατομικής προστασίας, ή να προσφέρει νοσοκομειακά κρεβάτια για μελλοντικές πανδημίες.

Αυτό δεν ισχύει μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και για τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Εάν υπήρχε ποτέ αμφιβολία για μια κοινή προσέγγιση, η κρίση του COVID-19 έχει λύσει το ζήτημα αυτό μια για πάντα.

Περιορισμός της επιδίωξης της κερδοφορίας

Επιπλέον, ο ιδιωτικός τομέας συχνά δεν έχει την πειθαρχία να περιορίσει την ανάγκη αύξησης των κερδών, κάτι που δεν συμβαίνει μόνο σε περιόδους εθνικής ανάγκης.

Δεν έχει, επίσης, τη δικαιοδοσία να παρεμβαίνει σε περίπτωση πανδημιών. Για παράδειγμα, ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να αξιοποιήσει τα απαιτούμενα χρήματα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού και για τον έλεγχο των αντισωμάτων.

Αυτές οι ανεπάρκειες αποδεικνύουν ότι είναι σημαντικό να υπάρχει κάποια μορφή κρατικής παρέμβασης στο υγειονομικό σύστημα, αλλά ο βαθμός παρέμβασης πρέπει να προσδιοριστεί με τρόπο έξυπνο από το Κογκρέσο κατά την επανεξέταση του θέματος του υγειονομικού συστήματος.

Πέραν από τον αρχικό σκοπό

Η πολιτικοποίηση του δικαστικού συστήματος των ΗΠΑ έχει επίσης σταθεί εμπόδιο στις μεταρρυθμίσεις του υγειονομικού συστήματος. Αποτελεί ένδειξη αναχρονισμού το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αλλαγές στις συνταγματικές διαδικασίες νομοθέτησης, σχετικά με την υγειονομική περίθαλψη των ΗΠΑ.

Αυτό είναι παρόμοιο με την αντιμετώπιση μιας νέας ασθένειας βάσει θεωριών της ιατρικής του 18ου αιώνα. Οι γιατροί χρησιμοποιούν παλαιές μεθόδους, αλλά όχι για τις ίδιες ασθένειες που αντιμετωπίστηκαν το 1789.

Μια σύγχρονη ερμηνεία του Αμερικανικού Συντάγματος

Υπάρχουν χώρες που ακολουθούν μια πιο προοδευτική προσέγγιση για τη συνταγματική ερμηνεία. Ενώ η προβλεψιμότητα των δικαστηρίων είναι σημαντική για τη διατήρηση της συνταγματικής νομιμότητας, η εξελικτική ερμηνεία είναι επίσης σημαντική για τη διατήρηση της συνταγματικής συνοχής.

Ο αρχικός σκοπός πρέπει να αλλάζει, ειδικά όταν το Κογκρέσο πρόκειται να αντιμετωπίσει ένα σημαντικό ζήτημα, όπως η υγειονομική περίθαλψη.

Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ που επιβεβαίωσε τη συνταγματικότητα του ACA στην Εθνική Ομοσπονδία Ανεξάρτητων Επιχειρήσεων κατά Sebelius, αποδεικνύει τους κινδύνους.

Επιβεβαίωσε τόσο την πόλωση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όσο και τη ζημία που μπορεί να προκαλέσει ένα πολωμένο δικαστήριο όταν αναλύει έναν νόμο που αφορά ζητήματα που δεν σχετίζονται με παρελθοντικές υποθέσεις.

Συμπέρασμα

Η ταχύτατη εξάπλωση του COVID-19 στις ΗΠΑ, και οι διαρκείς προσπάθειες των Ρεπουμπλικάνων να χρησιμοποιήσουν τα δικαστήρια για να σαμποτάρουν τον ACA, καθιστούν ξεκάθαρο ότι το ζήτημα της υγειονομικής περίθαλψης θα έχει κυρίαρχο ρόλο στον προεδρικό αγώνα για το 2020.

Με δεδομένο τον πλούτο και την επινοητικότητα που διαθέτουν οι ΗΠΑ, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην παρέχεται ποιοτική και προσιτή υγειονομική περίθαλψη σε όλους τους πολίτες.

Είναι η στιγμή οι Ηνωμένες Πολιτείες να παραδειγματιστούν από τα κατορθώματα άλλων χωρών του ΟΟΣΑ, και να συνεχίσουν στη δημιουργία ενός δικού τους συστήματος υγειονομικής περίθαλψης.

Arthur E. Appleton - Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, «Johns Hopkins University School of Advanced International Studies (SAIS-Europe)»

Πηγή: Theglobalist.com