Νομίζουμε πως δεν υπάρχουνε σχόλια για να χαρακτηρίσει
κανείς τη χρονιά που σε περίπου 1.5 μήνες μας αφήνει.
Νομίζουμε πως οι πάντες θα πούνε, να φύγει και να μην
ξανάλθει. Μια χρονιά που κακά τα ψέματα θα μείνει στην
ιστορία, με το πλανήτη μετά από περίπου 100 χρόνια … Και την
ώρα που συζητάμε μέχρι και για ζωή σε άλλο πλανήτη ….. Να
βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πανδημία …..
Και όπως πάντα πολύ ενδιαφέρουσες εκτιμήσεις έκανε σε
ανάλυση του ο γνωστός οικονομολόγος της Berenberg, Holger
Schmieding. Όπως σχολιάζει, μετά την αναστάτωση στο πεδίο
του διεθνούς εμπορίου το 2019 και την πανδημία του 2020,
ενδεχομένως το 2021 να αποδειχθεί ένας ασυνήθιστα καλός
χρόνος για την Ευρώπη. Ομως, για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα
πρέπει να πληρούνται τέσσερις προϋποθέσεις, ώστε να
υλοποιηθεί αυτό το σενάριο – και δεν φαίνεται και τόσο
αδύνατον αυτό.
Πρώτον, ο Τζο Μπάιντεν θα ακολουθήσει μία πολύ πιο ήρεμη
εξωτερική και εμπορική πολιτική από τον προκάτοχό του
Ντόναλντ Τραμπ. Κι ενώ ο νέος Αμερικανός πρόεδρος και το
κόμμα του των Δημοκρατικών ίσως να δείξουν πως τάσσονται
τόσο υπέρ του προστατευτισμού όσο και ο Τραμπ, η τάση τους
να συνεργαστούν με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ)
και να συνάψουν συμμαχία με την Ε.Ε. έναντι της Κίνας θα
είναι πολύ θετικές εξελίξεις για το παγκόσμιο εμπόριο και
τις εξαγωγικές οικονομίες της Ευρώπης.
Δεύτερον, το αργότερο ώς την άνοιξη η πανδημία να έχει
υποχωρήσει και να τεθεί επαρκώς υπό έλεγχο λόγω της ιατρικής
προόδου και εγκαίρως πριν από την επόμενη περίοδο των
χαμηλών θερμοκρασιών το φθινόπωρο του 2021.
Τρίτον, η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε.
τελικώς ξεκαθαρίστηκε. Ακόμα κι αν ο τρόπος, με τον οποίο
αντιμετωπίζεται η αβεβαιότητα γύρω από το θέμα, κάθε άλλο
παρά ο καλύτερος δυνατός είναι, η οποιαδήποτε δυσμενής
προοπτική μάλλον θα επηρεάσει τη Βρετανία ως επί το πλείστον
παρά την ηπειρωτική Ευρώπη. Και ο τρόπος αυτός είναι είτε
μία μέτρια συμφωνία είτε κάποια μέτρα ad hoc για να
αμβλύνουν το πλήγμα από τη μη συμφωνία. Η Ευρωπαϊκή Ενωση
αναμένεται να ωφεληθεί από κάποιο αναπροσανατολισμό του
εμπορίου, των επενδύσεων και των εξειδικευμένων μεταναστών
από τη Βρετανία προς το έδαφός της και αυτή η προοπτική θα
αντισταθμίσει υπέρ το δέον την όποια απώλεια από τη λιγότερο
ευνοϊκή πρόσβαση στις αγορές του Ηνωμένου Βασιλείου.
Τέταρτον, προσβλέποντας σε παγκόσμια ανάκαμψη το 2021,
εφόσον έχει προηγηθεί η δραστική ύφεση του τρέχοντος έτους,
σε συνθήκες χαμηλού πληθωρισμού και πρωτόγνωρης στήριξης σε
επίπεδο νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής, οι
περιφέρειες του πλανήτη, που είναι εξωστρεφείς και μία από
αυτές είναι και η Ευρώπη, μπορούν να ακμάσουν. Βέβαια, όπως
συμβαίνει πάντα στη ζωή, ελλοχεύουν και κίνδυνοι. Εν
κατακλείδι, θα πρέπει να παρακολουθούμε προσεκτικά τα μέτωπα,
τα οποία συνήθως μας απασχολούν: τη σταθερότητα της ιταλικής
κυβέρνησης, το πόσο σοβαρή είναι η απειλή της Μαρίν Λεπέν
για να επικρατήσει του Εμανουέλ Μακρόν στην αναμέτρηση του
2022 (αν και είναι ακόμα πολύ νωρίς), τι θα συμβεί στη
Γερμανία μετά την Αγκελα Μέρκελ στα τέλη του 2021 και εάν θα
υπερπηδηθούν τα τελικά εμπόδια για να εφαρμοστεί το
πρόγραμμα για την αντιμετώπιση του πλήγματος από τον ιό.
|
