Μετά από 5 σερί πτωτικές συνεδριάσεις ανακούφιση προκαλεί η χθεσινή αντίδραση στις τράπεζες. Κυρίως αυτό γιατί σε σχέση με τα όσα γράφουμε στο GFF ο δείκτης πρέπει να μη χάσει τις κρίσιμες στηρίξεις στις 2.270 – 2.290 και 2.300 μονάδες (έκλεισε χθες στις 2.285,88 μονάδες). Δεν είναι απλές στηρίξεις... Είναι στηρίξεις που αν χαθούν υπάρχει κίνδυνος να φύγουμε για πραγματικά σημαντικά χαμηλότερα, κάτι που σχεδόν σίγουρα συνεπάγεται και πως η αγορά θα χάσει τις 2.000 μονάδες.

Έχουμε πει πως χάνοντας οριστικά την επαφή με τις 2.270 – 2.290 μονάδες, ο δείκτης θα μπορούσε να πάει προς τις 2.020 – 2.000 μονάδες. Δεν λέμε πως σίγουρα θα πάει, λέμε πως υπάρχουν αρκετές πιθανότητες. Για την ακρίβεια είναι το πιθανότερο σενάριο μετά από μια τέτοια απώλεια. Μάλιστα δε μπορεί να αποκλειστεί η διόρθωση να μη σταματήσει εκεί και να πηγαίναμε για τις 1.960 – 1.950 μονάδες. Όλα αυτά θεωρητικά, αλλά τουλάχιστον αυτά είναι τα βασικά επίπεδα αναφοράς αν χάνονταν συγκεκριμένες στηρίξεις, στις οποίες και πάλι χθες ο δείκτης έδειξε αντανακλαστικά και μακάρι να συνεχίσει να το κάνει.

Τώρα για τα σενάρια που κυκλοφορούν για ΑΜΚ στον ΑΔΜΗΕ … Κύκλοι της εταιρείας χαρακτηρίζουν όλα αυτά τα σενάρια πολύ πρόωρα, κάτι με το οποίο συμφωνούμε και εμείς. Είπαμε, δεν αποκλείουμε τίποτα· έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζονται πρόωρα και όχι ακριβώς αβάσιμα. Προσωπικά πιστεύουμε πως η εισηγμένη έχει το χρόνο αλλά και τα κεφάλαια, δεδομένων και των χρηματοδοτήσεων στα πλαίσια προγραμμάτων επενδύσεων της Ε.Ε., να χρηματοδοτήσει τα μεγάλα επενδυτικά πλάνα. Projects που συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως θα φέρουν αύξηση των αποτελεσμάτων τα επόμενα χρόνια, οδηγώντας σε υψηλότερες αποτιμήσεις την εισηγμένη. 

Φυσικά δε μπορεί να αποκλειστεί και μια ΑΜΚ στον ΑΔΜΗΕ που, αν συνέβαινε, δε θα ήταν μια τόσο κακή εξέλιξη. Μάλιστα δεν αποκλείεται και το αντίθετο: στα πλαίσια μιας πιθανής ΑΜΚ να προέκυπτε επενδυτικό ενδιαφέρον από επενδυτικά σχήματα για να μπουν μετοχικά στην εισηγμένη. Αυτό δεν το λέμε ακριβώς τυχαία.

Πάμε τώρα σε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα ανάλυση της Deutsche Bank που αφορά και το Χ.Α., ως αρνητικό παράδειγμα παγκοσμίως. Φυσικά όλα αυτά όσο οι αποδόσεις σε επίπεδο ΓΔ είναι πολύ διαφορετικές σε σχέση με τις αποδόσεις των επιμέρους μετοχών. Ειδικά όλα αυτά μετά τα όσα έχουν συμβεί τα χρόνια της κρίσης και τον μηδενισμό των τραπεζικών μετοχών περίπου 3-4 φορές.

Η Deutsche Bank λοιπόν, εξετάζοντας τις αποδόσεις των τελευταίων 200 ετών, καταλήγει ότι η πιθανότητα να χάσει κανείς τα χρήματά του επενδύοντας μακροπρόθεσμα σε μετοχές είναι εξαιρετικά χαμηλή. Η μοναδική ουσιαστική εξαίρεση είναι η Ελλάδα, όπου ο Γενικός Δείκτης έχει χάσει έως και 90% από τα υψηλά του 1999 και, 25 χρόνια μετά, εξακολουθεί να απέχει περίπου 72% από αυτά.

Σύμφωνα με τη μελέτη της τράπεζας, οι μετοχές έχουν ιστορικά μέση ετήσια απόδοση 4,9% σε πραγματικούς όρους, ενώ ένα χαρτοφυλάκιο 60% μετοχές και 40% ομόλογα αποδίδει 4,2%. Αντίθετα, τα κρατικά ομόλογα προσφέρουν 2,6%, τα έντοκα γραμμάτια 1,9%, ο χρυσός μόλις 0,4% και τα μετρητά χάνουν 2% ετησίως λόγω πληθωρισμού.

Η Deutsche Bank σημειώνει ότι οι επενδυτές που διακρατούν μετοχές για 25 χρόνια έχουν μόλις 0,8% πιθανότητα να καταγράψουν ονομαστικές απώλειες — δηλαδή λιγότερα χρήματα από ό,τι αν τα κρατούσαν εκτός αγοράς. Σε πραγματικούς όρους (λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό), η πιθανότητα αυτή ανεβαίνει στο 7,5%, αλλά παραμένει μικρή.

Αντίθετα, σε ορίζοντα 10ετίας, η πιθανότητα απωλειών αυξάνεται στο 6,3%, και στη 5ετία φθάνει στο 13,6%. Αυτό δείχνει πως η μακροπρόθεσμη επένδυση αποτελεί την ασφαλέστερη στρατηγική, ενώ οι βραχυπρόθεσμες κινήσεις ενέχουν σαφώς μεγαλύτερο ρίσκο.

Η τράπεζα εντοπίζει δύο αγορές που εξακολουθούν να βιώνουν πτώση διάρκειας άνω των 25 ετών: την Ελλάδα και την Κένυα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, το Χρηματιστήριο παραμένει πολύ χαμηλότερα από τα επίπεδα του 1999, παρά την οικονομική ανάκαμψη των τελευταίων ετών.

Ιστορικά, οι πιο σταθερές αγορές — όπως η Σουηδία και οι ΗΠΑ — προσέφεραν τις υψηλότερες αποδόσεις, με 7,5% και 7,2% ετησίως αντίστοιχα. Στα ομόλογα, πρωταθλήτρια αποδεικνύεται η Δανία (3,5%), ενώ η Ιταλία ξεχωρίζει αρνητικά, με μόλις 2,5% στις μετοχές και -1,1% στα ομόλογα την τελευταία εκατονταετία, αν και τα τελευταία πέντε χρόνια έχει παρουσιάσει αξιοσημείωτη αναστροφή.

Ο χρυσός, αν και υστερεί διαχρονικά έναντι των επενδύσεων που παράγουν εισόδημα (μερίσματα ή κουπόνια), έχει υπεραποδώσει από το 2000, με μέση ετήσια άνοδο 7,45%, ξεπερνώντας τις μετοχές σε ΗΠΑ, Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο σε πραγματικούς όρους.

Συνολικά, η Deutsche Bank υπογραμμίζει ότι σε βάθος 25ετίας οι μετοχές αποτελούν την πιο αξιόπιστη επιλογή για δημιουργία πλούτου. Ιστορικά, ένα ισορροπημένο χαρτοφυλάκιο 60/40 (μετοχές/ομόλογα) έχει μόλις 0,1% πιθανότητα ονομαστικών ζημιών — ουσιαστικά, η επένδυση στον χρόνο αποδεικνύεται η καλύτερη άμυνα απέναντι στο ρίσκο.