|
Στην
χώρα όμως εισέρευσαν σε αυτά τα 13 χρόνια τόσα
λεφτά όσα είχαν μπει σε 28 χρόνια.
Τι
κάνουμε είναι λοιπόν το ζητούμενο. Πώς αλλάζουμε
τις συσχετίσεις αυτές (σημ: η επιτροπή Πισσαρίδη
και το master plan με τα ευχολόγια και τις
γενικές αναφορές ξεχάστηκε ήδη…).
Το
εισόδημα των πολλών πέφτει διότι υπάρχουν
ισχυρές ανισότητες. Και οι ευνοημένοι της
ανάπτυξης είναι λίγοι, με πρώτο ευνοημένο το
Κράτος που φυσικά εκτίναξε το δημόσιο χρέος.
Το
ζητούμενο είναι πώς μπορεί η οικονομία να
αυξήσει την παραγωγή αλλά ταυτόχρονα να μειώσει
την άνιση κατανομή του πλούτου.
Πώς θα
αλλάξει δηλαδή την διοχέτευση πόρων που δεν
εξασφάλιζαν καθολική ωφέλεια και δεν ευνόησαν
την κοινωνική κινητικότητα.
Παρά τις
προεκλογικές εξαγγελίες και τον διαγωνισμό
υποσχέσεων αν δεν διαχέεται σωστά η εισροή
πόρων, η καινοτομία και η τεχνογνωσία, δεν θα
διαχέεται τελικά το κέρδος προς τα κάτω.
Με απλά
λόγια: θα παραμένουν καθηλωμένοι οι πραγματικοί
μισθοί και τα εισοδήματα, ειδικά αν δεν
υποχωρήσει ο διεθνής στασιμοπληθωρισμός.
Και μια
χούφτα εθνικοί εργολάβοι και εθνικοί προμηθευτές
θα μοιράζονταν τους ισχυρούς κλάδους, στήνοντας
ειδικού τύπου ολιγοπώλια.
Απαιτείται ένα Εθνικό Συμβούλιο Δημοσίων
Επενδύσεων (ΕΣΔΕ) για «δρομολόγηση» των δημοσίων
επενδύσεων αλλά και «ανακατεύθυνση» ιδιωτικών
κεφαλαίων σε υψηλής καινοτομίας και
προστιθέμενης αξίας στρατηγικά projects.
Χρειαζόμαστε «σχεδιασμό των ροών» και αφού
κλείσαμε την τρύπα στο δημόσιο, πρέπει τώρα ένα
ισχυρό κράτος να «επιμερίσει» την ανάπτυξη σε
κλάδους και αγορές.
Μετά από
την βαριά ύφεση τόσων ετών, χρειάζεται:
-ραγδαία αύξηση δημοσίων παραγωγικών επενδύσεων
-αυξημένες συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού
τομέα
-έκδοση ειδικών αναπτυξιακών ομολόγων για έργα
υποδομών (infrastructures bonds)
-διευρυμένη πρόσβαση μικρομεσαίων επιχειρήσεων
στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και στην δική
μας, όπως ανέφερα, ισχυρή Αναπτυξιακή Τράπεζα να
συντονίζει τα δις του Ταμείου Ανάκμψης.
Εννοείται ότι το Συμβούλιο πρέπει να χαράξει
στρατηγική για γενναία αύξηση κονδυλίων σε
έρευνα και καινοτομία καθ’ ότι στην χώρα έχει
αλλοιωθεί το «λογισμικό της παραγωγής»
(διευρύνονται οι ανισότητες εξειδίκευσης).
Η χώρα
δεν μπορεί να παραμένει στον αυτόματο πιλότο της
οικονομικής ορθοδοξίας. Ούτε «κομματικό» κράτος
ούτε αποτυχημένο «επιχειρηματικό» Δημόσιο:
Ανώτατο Συμβούλιο, υπερκομματικής διοίκησης.
Όταν το
χρήμα κρύβεται, το κράτος πρέπει να βρει
εργαλεία να χρηματοδοτηθεί η οικονομία.
Με
σχέδιο και αποτελεσματικές ροές, όχι για να
δομηθεί μια άναρχη οικονομία, της καφετέριας και
της οικοδομής.
EBR |
