|
Ξοδεύτηκαν παρά πολλά λεφτά επί δεκαετίες για
πλάνα και σχεδιασμούς σε όλα τα επίπεδα. Η
πραγματικότητα είναι ότι δεν υπήρξε
αποτελεσματικότητα για το πώς τελικά θα καλυφθεί
η απόσταση σχεδίου - εκτέλεσης.
Φθάνει
πλέον με την γάγγραινα των έργων που ωριμάζουν.
Στον τόπο αυτό μαζί με την αργή ωρίμανση χάνεται
κάτι αρκετά πολύτιμο: το thinking capacity.
Συνήθως
το μόνο που τελικά κάνουν οι μελέτες είναι να
καθυστερούν τους ελέγχους τελικής συμβατότητας
με τους νόμους (το due diligence δηλαδή).
Αυτό που
δεν γίνεται επι χρόνια τώρα είναι ένα σκανάρισμα
των ιδιότυπων «ελληνικών» χρόνων, ένα καλό
στάθμισμα των κοστοβόρων χρονικών περιορισμών
που γεννάει το γραφειοκρατικό σκότος και βάθος
της ελληνικής περίπτωσης.
Δεν
χρειάζεται με άλλα λόγια να ξαναπληρωθεί μια νέα
μελέτη για να γίνουν καποια πράγματα που ήδη
σχεδιάστηκαν (ταμεία κρατικών οργανισμών, με
αυτή την μέθοδο, σε όλα τα επίπεδα, μάτωσαν
χωρίς κανένα αποτέλεσμα πολλές φορές.
Ο
ακριβής προσδιορισμός λοιπόν της ωρίμανσης αλλά
και η δέσμευση (commitment) σε κάθε project
είναι πρώτα και πάνω από κάθε σχεδιασμό.
Απαιτείται νωρίς ανάλυση κόστους -οφέλους και
αποτελεσματικά εναλλακτικά σενάρια.
Η χώρα -
ας μην το ξεχνάμε - έχει και θα έχει μόνιμη
δημοσιονομική επιβράδυνση (είναι «στάσιμη» η
μεγέθυνση παρά την ονομαστική ανάπτυξη) και γι
αυτό δημιουργούνται επιβραδυντικοί βαθμοί
απορροφητικότητας από πάνω προς τα κάτω.
Ηλίας
Καραβόλιας - EBR |
