|
Ωστόσο ο Ερντογάν δεν
είναι ο άνθρωπος που θα
καμφθεί από όλα τα
παραπάνω, που θα τον
πιάσει το φιλότιμο και
θα αποφασίσει ότι ήρθε η
ώρα να επιστρέψει στο
σπίτι του. Αντίθετα,
σήμερα, που βρίσκεται
ξαφνικά από τη μια μέρα
στην άλλη πιο
στριμωγμένος από ό,τι θα
μπορούσε ποτέ να
διανοηθεί, το μόνο που
θα σκέπτεται πιθανότατα
είναι το πώς θα ξεφύγει
από το πρόβλημα. Και όσο
μεγαλύτερο είναι αυτό
για τον ίδιο τόσο πιο
πέρα από τα όρια θα
είναι και ο τρόπος με
τον οποίο θα πρέπει να
κινηθεί για να το
παρακάμψει.
Μια σκέψη που φαίνεται
να διαμορφώνεται αφορά
το ενδεχόμενο αναβολής
των εκλογών, ακόμα και
για ένα έτος. Κάτι που
θεωρητικά μπορεί, υπό
προϋποθέσεις, να συμβεί
με συνταγματικό τρόπο.
Ωστόσο τις προϋποθέσεις
δεν τις έχει. Ετσι αν
επιχειρήσει να καταφύγει
σε αυτή τη λύση, εκείνο
που θα καταφέρει θα
είναι να αντιμετωπίσει
ένα τεράστιο γενικευμένο
πολιτικό τσουνάμι ως
εκμεταλλευτής των
δεκάδων χιλιάδων νεκρών
για να παραμείνει στην
εξουσία. Αλλη «λύση» θα
είναι φυσικά να
χρησιμοποιήσει την
τεράστια αυτή
ανθρωπιστική καταστροφή
και τις συνέπειές της ως
άλλοθι για να επιβάλει
κατάσταση εκτάκτου
ανάγκης και κάποια μορφή
στρατιωτικού νόμου ως
δήθεν απαραίτητο μέσο
για την αντιμετώπισή
τους. Δηλαδή να βρει την
ευκαιρία να μετατρέψει
πλέον τη δικτατορία του
σε ανοιχτή από
συγκεκαλυμμένη που είναι
μέχρι σήμερα. Πάντως το
ενδεχόμενο που πλέον
(λογικά) απομακρύνεται,
είναι εκείνο που μέχρι
πριν από λίγες ημέρες
ήταν το κυρίαρχο: να
ρίξει το βάρος στο
εθνικιστικό χαρτί, και
μάλιστα με πράξεις και
ιδίως εναντίον της
Ελλάδας. Τώρα κάτι
τέτοιο είναι από
εξαιρετικά δύσκολο έως
αδύνατο.
Ο Ερντογάν είναι πλέον
πιο στριμωγμένος από
ποτέ στην εικοσαετή
αυταρχική εξουσία του.
Και ο χρόνος τον πιέζει
εξίσου ασφυκτικά όσο και
η πραγματικότητα. Το πώς
θα αντιδράσει δεν το
ξέρει κανείς, μάλλον
ακόμα ούτε καν ο ίδιος.
Πάντως, κατά πάσα
πιθανότητα, ό,τι κι αν
κάνει τελικά για να
ξεφύγει, για καλό δεν
πρόκειται να είναι. Η
ουσία όμως είναι ότι
σήμερα έχει αλλάξει πια
κάτι ριζικά για αυτόν:
έχει πια οργή λαού
απέναντί του που, ως
τώρα, δεν την είχε ποτέ.
Τελικά, όλα εδώ
πληρώνονται.
Γεώργιος Π. Μαλούχος
(in.gr) |
