|
Τουλάχιστον ενάμιση αιώνα αργότερα, καθώς η
Ομοσπονδιακή Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών
Αμερικής (Federal Reserve) και η Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα –οι μόνες δύο στην
πραγματικότητα συστημικά σημαντικές κεντρικές
τράπεζες στις δύο πλευρές του Ατλαντικού- έχουν
αναδειχθεί σε ισχυρούς θεσμούς μέσα στην
παγκόσμια πολιτική οικονομία, η ανάγκη η
νομισματική πολιτική να θεωρείται άρρηκτα
συνδεδεμένη με την κοινωνική εμπιστοσύνη είναι
ακόμα πιο επιτακτική.
Και
έτσι, όταν περιμένουμε «τα καλά οικονομικά νέα
να είναι κακά νέα για τις αγορές» (Financial
Times, Markets Insight, 8 Μαρτίου), χάνουμε την
μεγάλη εικόνα, δηλαδή την έννοια της
εμπιστοσύνης στις δημόσιες πολιτικές. Όπως το
όρισε πρόσφατα ο γενικός διευθυντής της Τράπεζας
Διεθνών Διακανονισμών, Agustín Carstens, η
εμπιστοσύνη «ουσιαστικά συνίσταται στην
προσδοκία της κοινωνίας ότι οι αρχές θα δράσουν
με τρόπο προβλέψιμο στην επιδίωξη
προκαθορισμένων στόχων και ότι θα επιτύχουν στο
έργο τους».
Στο
βιβλίο του Slouching Towards Utopia, ο J
Bradford DeLong σημειώνει ότι από την στενή
σκοπιά του οικονομολόγου, ο πληθωρισμός είναι
απλά ένας φόρος, μία εκ νέου διευθέτηση και μία
σύγχυση – και ότι όλα αυτά τα στοιχεία του
πληθωρισμού καταστρέφουν την εμπιστοσύνη.
Επομένως, η επίτευξη του στόχου της σταθερότητας
των τιμών ισοδυναμεί με την διατήρηση της
έννοιας της εμπιστοσύνης. Και στο τέλος της
ημέρας, αυτό θα πρέπει να θεωρείται ως «καλά
νέα, τόσο για την οικονομία όσο και για τις
αγορές».
* Ο
Κωνσταντίνος Γκράβας είναι διδάκτωρ του Τμήματος
Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης του
Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέας του βιβλίου
«Οικονομικός Πόλεμος και Νομισματική Ειρήνη»
(εκδόσεις Ι. Σιδέρης, πρόλογος: Γιάννης
Στουρνάρας) και συν-συγγραφέας του βιβλίου
«Κεντρικές Τράπεζες» (εκδόσεις Παπαδόπουλος).
**Το
κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στα αγγλικά στους
Financial Times. |
