Ο Τσαβούσογλου ήταν ένας γνήσια «άλλος» άνθρωπος. Και λίγο αργότερα επίσης έλεγε: «Ανοίξαμε μία νέα σελίδα με την Ελλάδα μετά τον σεισμό». Ομως αυτός ο «νέος» Τσαβούσογλου, ήταν εξίσου γνήσιος με τον «παλιό». Γιατί; Επειδή άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Αλλο οι σεισμοί, άλλο τα σύνορα. Το θέμα λοιπόν είναι: τι «γράφει» αυτή η νέα σελίδα; Αν εξαιρέσει κανείς ότι η Τουρκία για ένα διάστημα δεν θα είναι σε θέση να συνεχίσει τον παροξυσμό αναθεωρητισμού, μέχρι να ελέγξει την κατάσταση, κατά τα λοιπά, όποιος βλέπει πίσω από όλα αυτά αλλαγή πολιτικής από την Αγκυρα, τρέφει φρούδες ελπίδες. Και αν το κάνει η ελληνική κυβέρνηση, συνιστά μία μορφή αφελούς διπλωματίας. Μακάρι να άλλαζε έτσι η διεθνής πολιτική. Ομως προφανώς δεν αλλάζει.

Ο Τσαβούσογλου δεν υποκρινόταν. Πιστεύει όσα είπε. Ούτε όμως όταν είπε ότι δεν χρειάζονται σεισμοί για να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας. Γιατί εκείνη ήταν η φράση-κλειδί του Τσαβούσογλου: «Δεν χρειάζεται να περιμένουμε φυσικές καταστροφές για να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας». Αυτή είναι που μετράει. Και το «κρυφό» νόημά της είναι απόλυτα ξεκάθαρο. Τα λέει όλα: δεν αλλάζει τίποτα. Και πριν θέλαμε «καλές» σχέσεις και τώρα θέλουμε. Αλλά όπως τις εννοούσαμε και τις εννοούμε εμείς. Το θέμα λοιπόν είναι με όσα δεν είπε: το τι σημαίνει να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας, που το επαναλαμβάνει χρόνια τώρα, χωρίς σεισμούς, στο ίδιο μοτίβο: σημαίνει να αποδεχθεί η Ελλάδα την εις βάρος της αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Και, ουσιαστικά, την αλλαγή των ελληνοτουρκικών συνόρων σε θάλασσα και αέρα και, ενδεχομένως, σε ξηρά.

Αυτό σημαίνει για τον Τσαβούσογλου και για όλη την τουρκική ηγεσία «να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας». Και αυτό επανέλαβε. Και αν του ζητούσε κανείς να το εξειδικεύσει, δεν θα είχε δυσκολία να το επαναλάβει. Αυτό δεν αλλάζει με τους σεισμούς, ούτε με τις ηρωικές στιγμές της ΕΜΑΚ, ούτε με τίποτα. Είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Δεν μπαίνει στην ίδια ζυγαριά με αυτά. Ούτε οι Τούρκοι λένε κάτι τέτοιο: εδώ μόνο, κάποιοι δικοί μας το βγάζουν απ’ το κεφάλι τους. Ομως, στην Τουρκία, ακόμα και σε αυτή την τόσο δύσκολη κατάσταση, δεν υπήρξε η παραμικρή υπόνοια μετατόπισης της πάγιας επιθετικής πολιτικής της έναντι της Ελλάδας. Η Τουρκία χτυπήθηκε σκληρά. Δεν καταστράφηκε. Εμείς βοηθήσαμε. Δεν τη σώσαμε. Ας ηρεμήσουμε λοιπόν. Κι ας σοβαρευτούμε, περιμένοντας το επόμενο κύμα παραβιάσεων, δηλώσεων, προκλήσεων, απειλών. Θα έρθουν. Αλλά στην ώρα τους.

Γιώργος Μαλούχος (Το Βήμα)