|
Με μια
δεύτερη, ανάγνωση, τα πράγματα δεν είναι τόσο
απλά. Ο «σουλτάνος» δεν πήρε τα σώβρακα της
Δύσης όπως πανηγύριζαν οι τουρκικές εφημερίδες,
που άλλωστε ας μην ξεχνούμε οι περισσότερες
βρίσκονται υπό τον έλεγχό του. Η αναβάθμιση των
μαχητικών αεροσκαφών δεν αφήνει χώρους για
περαιτέρω παζάρια, αφού για να την πάρει πρέπει
πρώτα η τουρκική εθνοσυνέλευση να ανάψει το
πράσινο φως για την ένταξη της Σουηδίας.
Για να
πάρει αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Άφησε στη γωνιά
τους Κούρδους τρομοκράτες που υποτίθεται ότι
υποστηρίζουν οι Σουηδοί, δεν θυμήθηκε ούτε καν
το κάψιμο του Κορανιού που τόσο τον ενόχλησε. Ο
Ταγίπ Ερντογάν ήταν στο Βίλνιους διαλλακτικός
και δεν δίστασε να πετάξει και το πυροτέχνημα
της ένταξης της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
ένα ζήτημα λησμονημένο από τους περισσότερους.
Ειδικά στη συνάντησή του με τον Τζο Μπάιντεν
ήταν όλο χαμόγελα και φιλοφρονήσεις.
Και ο
λόγος είναι απλός. Ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί να
έχει χίλια μύρια ελαττώματα ανόητος όμως δεν
είναι. Έχει αντιληφθεί καλά, πως η συμμαχία του
με τη Ρωσία και η κόντρα με τις ΗΠΑ δεν οδηγεί
πουθενά. Η Μόσχα είναι μεγάλη υπερδύναμη μόνο
στο νου της ρωσικής ελίτ, τον πόλεμο στην
Ουκρανία δεν πρόκειται να τον κερδίσει και
επιπλέον μετατρέπεται σε παρία στο διπλωματικό
παιχνίδι. Και αν είναι κάτι που δεν θέλει με
τίποτα ο Ταγίπ Ερντογάν είναι να βρίσκεται με το
μέρος των χαμένων.
Οι
συγκυρίες την οδηγούν αυτό το διάστημα να θέλει
να διατηρήσει χαμηλούς τόνους και να μην κόψει
τους δεσμούς με τη Δύση. Δεν την παίρνει άλλωστε
να κάνει κάτι τέτοιο λαμβάνοντας υπόψη πως η
οικονομία της είναι στην κόψη του ξυραφιού.
Αυτό
βέβαια δεν σημαίνει πως η Τουρκία επιστρέφει
πανηγυρικά στο στρατόπεδο της Δύσης. Η γειτονική
μας χώρα έχει δείξει ξεκάθαρα πως θέλει να
διατηρήσει μια αυτόνομη πορεία παίζοντας σε
πολλά ταμπλό. Δεν είναι αποκλειστικά
προσανατολισμένη προς μια κατεύθυνση, ούτε προς
τη Δύση, ούτε προς την Ανατολή. Πυξίδα της είναι
η εξασφάλιση του μέγιστου εθνικού συμφέροντος.
Έτσι ήταν και έτσι θα είναι.
Ξένια
Τούρκη (Φιλελεύθερος της Κύπρου) |
