|
Δεν
είναι η Τουρκία μόνον μια χώρα με νεανικό
πληθυσμό και φθηνό εργατικό δυναμικό. Αλλά ούτε
απλώς ένα μεγάλο οικόπεδο προς εξυπηρέτηση
στρατηγικών αναγκών των ΗΠΑ, και οφείλει να
εναρμονισθεί με τα ισχύοντα στη Δύση, ειδάλλως
θα αντιμετωπίσει εξουθενωτικά οικονομικά ή άλλης
μορφής αντίποινα. Στην τελετή ορκωμοσίας του κ.
Ερντογάν, ο μόνος δυτικός ηγέτης που παρέστη
ήταν ο αιρετικός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας
Βίκτορ Ορμπαν – επί συνόλου εξήντα τριών αρχηγών
κρατών και κυβερνήσεων από όλον τον κόσμο.
Απόσταση
ασφαλείας τηρεί η Δύση και η πρώτη συνάντηση του
Τούρκου προέδρου με τους ηγέτες του ΝΑΤΟ θα
πραγματοποιηθεί στη σύνοδο κορυφής της Συμμαχίας
στο Βίλνιους της Λιθουανίας στις 11 και 12
Ιουλίου, όπου το κύριο ενδιαφέρον του Αμερικανού
προέδρου Τζο Μπάιντεν είναι να εξασφαλίσει τη
συγκατάθεση του κ. Ερντογάν για την άμεση ένταξη
της Σουηδίας στην Ατλαντική Συμμαχία.
Παρακινδυνευμένη είναι η όποια πρόβλεψη ως προς
το θέμα αυτό. Ο κ. Μπάιντεν ως Αμερικανός
επείγεται, ενώ ο κ. Ερντογάν δεν βιάζεται.
Διαφορετική η αντίληψη του χρόνου στη Δύση και
στην Ανατολή. Αυτό υποτιμητικά κάποιοι το
ονομάζουν εν Ελλάδι «τούρκικο παζάρι». Δεν
πρόκειται περί αυτού, αλλά περί διαχρονικής
αντιλήψεως ζωής και ασκήσεως πολιτικής.
Δεν έχει
πρόθεση η Τουρκία να οδηγηθεί σε ρήξη με τη
Δύση. Δεν έχει τάσεις αυτοκτονικές ο κ.
Ερντογάν. Σε έναν κόσμο γενικής ανατροπής, ο
πρόεδρος της Τουρκίας διεκδικεί μια θέση
αυξημένης επιρροής. Και διαπραγματευόμενος με τη
Δύση είναι διατεθειμένος να επιδείξει «ηγεμονική
κατανόηση», αλλά όχι άνευ όρων εναρμόνιση.
Απολαμβάνει ο πρόεδρος της Τουρκίας το Μεγάλο
Παιχνίδι, αλλά δεν φαίνεται να έχει χάσει την
αίσθηση του κινδύνου.
Κώστας
Ιορδανίδης (Καθημερινή) |
