|
Οι
επιθέσεις των καθοδηγούμενων, κατά κύριο λόγο,
από την Τουρκία, τζιχαντιστών, εναντίον του
καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, δεν είναι μιας
ανάγνωσης, αλλά πρόκειται για ένα πολύπλοκο
ζήτημα. Κι αυτό επειδή υπάρχουν πολλά και
διαφορετικά συμφέροντα, που συγκρούονται.
Η
Τουρκία έχει στρατηγικές επιδιώξεις, που θέλει
να υλοποιήσει χρησιμοποιώντας
τους τζιχαντιστές. Επιχειρεί με τις επιθέσεις
αυτές να υπονομεύσει, κι εάν αυτό είναι δυνατό,
να ανατρέψει το καθεστώς
της Δαμασκού. Παράλληλα, επιχειρεί να αποτρέψει
την ανακήρυξη κουρδικού κράτους, ζήτημα που έχει
επανέλθει στο προσκήνιο. Η Άγκυρα έχει
στρατιωτική παρουσία στη Συρία, ελέγχοντας
περιοχές στα βόρεια της χώρας και προσφέροντας
στήριξη, ενίσχυση και εκπαίδευση σε
τρομοκρατικές οργανώσεις. Στρατηγικά η κατοχική
Τουρκία επιδιώκει παρουσία σε περισσότερες χώρες
της περιοχής αλλά και ευρύτερα. Η παρουσία της
Άγκυρας, μεταξύ άλλων, στον Καύκασο, Βαλκάνια,
Αφρική και η κατοχή κυπριακών και κουρδικών
εδαφών, δείχνει τις στρατηγικές επιδιώξεις της
Προφανώς
και το τι παρακολουθούμε στη Συρία δεν έχει να
κάνει μόνο με την Τουρκία, της οποίας η εμπλοκή
είναι πρόδηλη. Μια άλλη παράμετρος της νέας
αυτής πολεμικής αναμέτρησης φαίνεται να έχει να
κάνει με τις εξελίξεις στην περιοχή της Μέσης
Ανατολής αλλά και ευρύτερα. Σε σχέση με τη Μέση
Ανατολή, οι εξελίξεις συνδέονται ευθέως με την
εν εξελίξει ανακατανομή ισχύος. Εξ ου και με τον
ένα ή τον άλλο τρόπο, όλοι οι παίκτες, τοπικοί
και διεθνείς, είτε εμπλέκονται είτε
παρακολουθούν από πολύ κοντά τα τεκταινόμενα.
Μια άλλη
ανάγνωση, που δεν αναιρεί τα πιο πάνω, είναι ότι
οι επιθέσεις αυτές συνδέονται και με το
ουκρανικό μέτωπο και την αποδυνάμωση της
Ρωσίας. Είναι γνωστό ότι η Συρία για τη Μόσχα
είναι στρατηγικής σημασίας, λόγω των
στρατιωτικών βάσεων που έχει στη χώρα
αυτή. Προφανώς κι εάν ανατραπεί το καθεστώς
Άσαντ, η Ρωσία πολύ πιθανόν θα χάσει τη
στρατιωτική της παρουσία στην ανατολική
Μεσόγειο. Αυτό θα είναι μια πίεση προς
τη Μόσχα για τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία. Με
βάση τα σημερινά δεδομένα κερδίζει τον πόλεμο
στην Ουκρανία, γι αυτό και γίνονται κινήσεις που
θα αναγκάσουν τη Μόσχα να προβεί σε
υποχωρήσεις. Στην εξίσωση των εξελίξεων θα
πρέπει να μπει και το Ιράν, που «μεσολαβεί»
μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού ενώ θα πρέπει να
φανεί και η στάση της νέας αμερικανικής
κυβέρνησης, υπό τον Ντόναλτ Τραμπ. Ή ακόμη και
πως θα συμπεριφερθεί ο απερχόμενος Πρόεδρος, Τζο
Μπάιντεν, μέχρι να παραδώσει την εξουσία.
Η
γεωγραφική γειτνίαση της Κύπρου με την περιοχή
εκ των πραγμάτων δημιουργεί ένα κλίμα
ανησυχίας. Μετά τον πόλεμο στη Γάζα, τις
επιθέσεις στο Λίβανο προστίθεται και το μέτωπο
της Συρίας, που υπήρχε μεν αλλά τώρα
διαμορφώνονται συνθήκες, που παραπέμπουν σε
γενίκευση. Η εύθραυστη εκεχειρία στο Λίβανο έχει
ανοίξει ένα παράθυρο ελπίδας, πολύ μικρό και
μάλλον προσωρινό, αλλά παραμένει ο πόλεμος
στη Γάζα.
Είναι
προφανές και τούτο αποδεικνύεται διαχρονικά ότι
για να υπάρξει σταθερότητα στην περιοχή θα
πρέπει να επιλυθεί δίκαια το Παλαιστινιακό. Όπως
και το αντίθετο: Όσο παραμένει ανοικτό το
Παλαιστινιακό θα υπάρχουν συνεχώς συγκρούσεις.
Η
Λευκωσία παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις.
Υπάρχει πάντα η ανησυχία να ξεκινήσουν
μεταναστευτικές ροές από τη Συρία, ειδικά τώρα
που έχουν σταματήσει. Το βασικότερο και πιο
σοβαρό είναι κατά πόσο θα γενικευθούν οι
συγκρούσεις εντός της Συρίας, ποιοι εξωτερικοί
παίκτες θα εμπλακούν και πώς μέσα σε όλα αυτά θα
επηρεασθεί η γειτονιά μας, η Κύπρος. Αυτός ο
κίνδυνος, να έχουμε επιπτώσεις, δεν
υποβαθμίζεται.
Κώστας
Βενιζέλος (Φιλελεύθερος της Κύπρου)
|
