|
Aντιμέτωπη
με τον «τυφώνα Τραμπ» που συμπαρασύρει τα πάντα
στο πέρασμά του βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ενωση, αν
και όπως φαίνεται είχε ήδη αρχίσει να
προετοιμάζεται για την περίπτωση αυτή, καθώς
μάλιστα ο νέος αμερικανός πρόεδρος από την πρώτη
στιγμή δεν σταμάτησε να καταγγέλλει το πόσο
«πολύ κακή» είναι η Ευρώπη. Και το καίριο
ερώτημα είναι τώρα αν οι πρωτοφανείς αυτές
αρνητικές εξελίξεις στις ευρωαμερικανικές
σχέσεις θα συμβάλουν ή όχι στο να βγουν
επιτέλους οι Βρυξέλλες από τον λήθαργο στον
οποίο έχουν βυθισθεί τα τελευταία χρόνια, ως
αποτέλεσμα της μεγάλης διεύρυνσης που έγινε για
καθαρά πολιτικούς λόγους και που δυσκολεύει πολύ
στη λήψη κοινών αποφάσεων. Δικαιολογώντας έτσι
την άποψη του Ζακ Ντελόρ ότι έπρεπε η ΕΕ να
λάβει πρώτα την τελική της θεσμική μορφή και
μετά να διευρυνθεί με τις χώρες εκείνες που θα
αποδέχονταν προηγουμένως το νέο αυτό πλαίσιο.
|
|
Αναζητώντας
λοιπόν την πολυαναμενόμενη και εξαιρετικά
επείγουσα απάντηση στον Ντόναλντ Τραμπ, δύο
ημέρες μετά την ορκωμοσία του συναντήθηκαν στο
Παρίσι ο γάλλος πρόεδρος και ο γερμανός
καγκελάριος με αφορμή τη 62η επέτειο της
υπογραφής της Συνθήκης των Ηλυσίων, που
θεωρείται και ο θεμέλιος λίθος της
γαλλογερμανικής μεταπολεμικής φιλίας και που
βαθμιαία εξελίχθηκε στον γνωστό μας
γαλλογερμανικό άξονα, που αποτέλεσε και την
ατμομηχανή της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μια
ατμομηχανή που τώρα δείχνει να αγκομαχάει, λόγω
των εσωτερικών πολιτικών κρίσεων στις δύο χώρες.
Παρ’ όλα αυτά όμως οι δύο ηγέτες συμφώνησαν ότι
«η Ευρώπη είναι ισχυρή και η γαλλογερμανική
συμμαχία παραμένει αρραγής, παρά τις δυσκολίες».
Ωραία λόγια βέβαια που απομένουν να αποδειχθούν
στην πράξη, τη στιγμή που συνεχίζεται ακάθεκτη η
άνοδος της Ακροδεξιάς στη Γερμανία και η
πολιτική αστάθεια στη Γαλλία, καθώς είναι βέβαιο
ότι ο Σολτς δεν θα είναι πλέον πρωθυπουργός από
τον ερχόμενο μήνα που θα γίνουν οι εκλογές και
πρώτο κόμμα εμφανίζονται οι Χριστιανοδημοκράτες
με δεύτερο τους ακροδεξιούς.
Υπό το
πρίσμα αυτό ενδιαφέρον παρουσιάζει τώρα η στάση
που θα τηρήσει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τη
στιγμή μάλιστα που η πρόεδρός της Ούρσουλα φον
ντερ Λάιεν αμέσως μετά την εκλογή Τραμπ
παραδέχθηκε ότι «οι κανόνες εμπλοκής μεταξύ των
παγκόσμιων δυνάμεων αλλάζουν» και ότι «τίποτε
δεν πρέπει να θεωρούμε πλέον δεδομένο» και «αν
σε κάποιους στην Ευρώπη δεν αρέσει η νέα
πραγματικότητα, είμαστε έτοιμοι να την
αντιμετωπίσουμε». Ενώ, όπως σωστά επισήμανε, η
εποχή που η Ευρώπη είχε αναθέσει την ασφάλειά
της σε τρίτους (υπονοώντας προφανώς τις ΗΠΑ)
έχει πλέον περάσει. Για να μη μιλήσουμε εδώ και
για το άλλο τεράστιο ζήτημα που έθεσε Τραμπ στην
ομιλία του στο Νταβός, όπου κατηγόρησε μεταξύ
άλλων και την Ευρώπη ότι δεν αγοράζει
αμερικανικά προϊόντα, επισημαίνοντας ότι «έχουμε
τεράστιο εμπορικό έλλειμμα μαζί τους, οπότε
είμαστε υποχρεωμένοι να βάλουμε δασμούς, που
είναι ο μόνος τρόπος για να έχουμε δικαιοσύνη».
Με τον ευρωπαίο επίτροπο για την Οικονομία να
απαντάει ότι «αν χρειαστεί, η Ευρώπη θα
απαντήσει με ανάλογο τρόπο». Αυτά τα ωραία και
αναμένουμε τώρα ποια θα είναι η συνέχεια.
Γιάννης
Καρτάλης (Το Βήμα)
|
