|
Υπό το
πρίσμα αυτό δεν πρέπει λοιπόν να προκαλεί
έκπληξη ότι οι Ηνωμένες Πολιτειες ψήφισαν στη
Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών μαζί με τη
Ρωσία (!) εναντίον της πρότασης που είχε
καταθέσει η Ουκρανία για την αποχώρηση των
ρωσικών στρατευμάτων από το ουκρανικό έδαφος και
την καταδίκη της Ρωσίας για εγκλήματα πολέμου.
Ενώ στο Συμβούλιο Ασφαλείας, με ψήφους 10 έναντι
5 αποχών των ευρωπαϊκών χωρών, εγκρίθηκε
αμερικανική πρόταση που ζητούσε τον τερματισμό
του πολέμου χωρίς αναφορά στο ποιος τον
προκάλεσε. Είναι γνωστό άλλωστε ότι για τον
Τραμπ ο δικτάτορας δεν είναι ο Πούτιν, αλλά ο
Ζελένσκι. Και είναι χαρακτηριστική της
απαράδεκτης συμπεριφοράς του ότι τον έδιωξε από
τον Λευκό Οίκο!
Μέσα σε όλα
αυτά το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι παρά τα
ωραία λόγια που ακούστηκαν κατά τις επισκέψεις
στον Λευκό Οίκο του προέδρου της Γαλλίας και του
πρωθυπουργού της Βρετανίας, αυτές ουδέν
ουσιαστικό απέδωσαν. Αν μάλιστα κρίνουμε από
αυτό που ακολούθησε. Δηλαδή την επιβολή από τον
Τραμπ των περιώνυμων δασμών κατά της Ευρώπης και
την άρνηση να γίνει δεκτή για συνομιλίες με τον
αμερικανό υπουργό Εξωτερικών η εκπρόσωπος της ΕΕ
για τις εξωτερικές υποθέσεις Κάγια Κάλας. Ενώ το
μόνο θετικό που σημειώθηκε είναι η εντυπωσιακή
στροφή προς την Ευρώπη του βρετανού πρωθυπουργού
σε μια προσπάθεια να αναιρεθούν τα αρνητικά
αποτελέσματα του Βrexit, πλησιάζοντας τώρα
περισσότερο την Ευρωπαϊκή Eνωση και καλώντας
τους ευρωπαίους ηγέτες σε Σύνοδο Κορυφής αυτή
την Κυριακή στο Λονδίνο, αφού θα έχει
προηγηθεί συνάντησή του με τον Ζελένσκι.
Ως θετική
πρέπει επίσης να επισημανθεί η επίσκεψη του
προσεχούς γερμανού πρωθυπουργού Φρίντριχ Μερτς
στο Παρίσι, σε μια προσπάθεια να
επαναλειτουργήσει επιτέλους ο γνωστός μας
γαλλογερμανικός άξονας. Διότι αν πετύχει η
προσπαθεία αυτή, θα αποτελέσει τον κύριο
παράγοντα για την πολλαπλή ενίσχυση της
ευρωπαϊκής αυτονομίας. Αφήνοντας απ’ έξω όσους
παραμονεύουν για να εμφανιστούν ως μεσολαβητές
για την επίλυση της κρίσης, όπως ο γνωστός μας
Ερντογάν με τα όνειρα του νεο-οθωμανισμού του.
Γιάννης
Καρτάλης (Το Βήμα)
|
