|
Στην Ελλάδα
δεν υπάρχει «woke agenda» με την έννοια που
υπάρχει στις ΗΠΑ. Ούτε μαύρους δούλους είχαμε
ποτέ να καταπιέζουμε, ούτε αποικίες να
διαφεντεύουμε. Ούτε δικτατορίες στηρίζαμε, ούτε
επεμβάσεις κάναμε. Υπάρχει όμως ένα δικό
μας, ελληνικό woke μετά τη μεταπολίτευση που
αφορά τη δικαίωση κάθε αριστερής παρόλας και
δοξασίας όπως και των προσώπων που τις
διακινούν. Αυτοαποκαλείσαι προοδευτικός; Μιλάς
με τσιτάτα των μεγάλων κεφαλών; Λες διάφορα
οργισμένα για καταπιεσμένους που εξεγείρονται
και για αστικό κράτος που δολοφονεί; Κάνεις
καταλήψεις και θέλεις να καταργήσεις τα πρότυπα
σχολεία; Είναι για σένα η αριστεία ρετσινιά;
Θέλεις να αλλάξεις την ΕΕ προς το ανατολικότερο;
Καταγγέλλεις πως πίσω από κάθε εγχώρια πληγή
είναι το μεγάλο κεφάλαιο; Νοιάζεσαι για τον
άνθρωπο αλλά αμελείς τους αριθμούς του; Ε τότε
δικαιώνεσαι για όλη σου τη ζωή. Και αν είσαι
τυχερός γίνεσαι και βουλευτής, υπουργός, ηγέτης
μέχρι και πρωθυπουργός. Γίνεσαι
τοτέμ. Ανέγγιχτος.
Ένα τέτοιο
τοτέμ δεν μπορεί παρά να έχει και Ινστιτούτο.
Που προωθεί προοδευτικές δράσεις και πολιτικές,
ειρήνη, δικαιοσύνη και βιώσιμη ανάπτυξη. Και δεν
χάνει την ευκαιρία να κάνει αισθητή την παρουσία
του σε όλα τα μεγάλα γεγονότα που απασχολούν τη
χώρα. Δεν το πήραν δα και τα χρόνια. Και
φροντίζει να μην λείπει ο Μάρτης από τη
Σαρακοστή. Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολιτικά
κόμματα, επιχειρηματικά συμφέροντα ή υπερεθνικά
κονκλάβια που σκέφτονται να το επαναφέρουν στα
πράγματα. Υπάρχουν εν ενεργεία πολύ πιο
φιλόδοξοι από αυτό που θέλουν να πάρουν τη χώρα
στα χέρια τους. Αλλά και το τοτέμ δεν είναι
μόνο. Κάθε άλλο.
Έχει τους
ώριμους φίλους του, τους φαν του που δεν τον
βλέπουν πια ως τον «Κάστρο της Μεσογείου» αλλά
ως έναν νέο Ελευθέριο Βενιζέλο ή έστω έναν
Ανδρέα Παπανδρέου. Ο οποίος μπορεί να οδηγήσει
τη χώρα στο μέλλον και στην εποχή της τεχνητής
νοημοσύνης. Και φυσικά ένα Ινστιτούτο του
προσδίδει μια κάποια πατίνα βαρύτητας. Αν
μάλιστα επισκεφθεί, όπως γράφεται και το
Harvard, το πανεπιστήμιο των ηγετών του κόσμου,
για να δώσει μια σειρά διαλέξεων να ξεστραβώσει
τους κουτόφραγκους, έ τότε μάλλον η Ελλάδα του
πέφτει λίγη. Αλλά ένα χεράκι και εδώ στην
πατρίδα που ταλανίζεται και δεν τα καταφέρνει
μπορεί να το βάλει και πάλι. Εσείς που είστε
κολλημένοι στο 2015, τότε που ο ηγέτης είχε
αυταπάτες και έκανε κάποια λάθη, είστε απλώς
νεοδεξιοί και μεταμελημένοι. Αντιδραστικοί ρε
παιδί μου. Άνθρωποι του παρελθόντος. Ο ηγέτης
έχει ωριμάσει και είναι εδώ και ατενίζει το
μέλλον. Για το καλό σας!!!
Μην κολλάς
στο 2015, αναλογίσου το «Κράτος Δικαίου». Τότε
που δήθεν λόγω μιας αυταπάτης έφθασε η πατρίδα
σου στο χείλος του γκρεμού χωρίς καμιά
πραγματική αιτία. Όχι βέβαια, όπως συχνά
λέγεται, για να δικαιώσουν ο ηγέτης και η παρέα
του την ιδεοληψία τους. Δεν είναι θέμα
ιδεολογίας. Σε κρίσιμες στιγμές, η κρίση
μεγαλείου σε συνδυασμό με τον αμοραλισμό και την
άγνοια κινδύνου κάνουν το τοτέμ να νομίζει ότι
τους έχει όλους. Ότι μπορεί να τους κάνει να το
ακολουθήσουν ακόμα και στην κόλαση της
πτώχευσης. Να πηδήξουν στο γκρεμό μαζί του
ευτυχισμένοι. Γι αυτό μη κολλάς στο 2015! Αφού
εσύ τελικά δεν πήδηξες.
Μην κολλάς
στο 2015, αναλογίσου τη «Δικαιοσύνη». Δηλαδή τι
να αναλογιστώ; Μα εκείνες τις ωραίες ημέρες της
υπόθεσης Novartis. Τότε που κουκουλοφόροι
μάρτυρες με σχέδιο «Ρασπούτιν» ενοχοποιούσαν,
πολιτικά πρόσωπα χωρίς στοιχεία. Όταν με
εφαλτήριο ένα πραγματικό σκάνδαλο οι κυβερνώντες
προσπαθούσαν να βάλουν στη φυλακή τους
πολιτικούς τους αντιπάλους. Και τελικά ανέγγιχτη
έμεινε μόνο η αμαρτωλή εταιρία. Αφού εξάλλου το
τοτέμ ήταν και εκλεκτό των ολιγαρχών. Τότε που
επιτέλους αποδόθηκε «δικαιοσύνη». Αλλά εσύ
τρομαγμένος από όλα αυτά που έβλεπες να έρχονται
δεν πήρες χαμπάρι τίποτα. Γι αυτό μην κολλάς στο
2015! Αφού τη γλύτωσες.
Μην κολλάς
στο 2015, αναλογίσου τη «Δημοκρατία». Κάποιος
του είπε ότι μια χώρα κατεστραμμένη και ανάπηρη
προσκολλάται πιο εύκολα στον ηγέτη που την
κατέστρεψε, όπως οι χώρες της Νοτίου Αμερικής.
Οι πολίτες αποδέχονται τη μοίρα τους και
εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε «Αυτόν». Του
απονέμουν σχεδόν θεϊκές ιδιότητες, κρέμονται από
τα χείλη και ανέχονται όλα τα καπρίτσια του. Οι
παλιές πολιτικές διαιρέσεις ατονούν και καθώς ο
στρατός εγγυάται την εσωτερική ασφάλεια της
χώρας και τα capital controls την οικονομία της,
μια νέα νομενκλατούρα αναδύεται κυρίαρχη στην
νοτιοανατολική άκρη της Ενωμένης Ευρώπης.
Αριστερή και προοδευτική κατά δήλωσή της. Με τη
βοήθεια της ρωσικής αρκούδας ή και των
αγιατολάδων. Με στόχο να αποτελέσει την αχίλλειο
πτέρνα της . Τον δούρειο ίππο της. Γι αυτό μη
κολλάς στο 2015! Αφού το αφεντικό δεν τόλμησε να
προχωρήσει και έκανε την κωλοτούμπα.
Τελικά
πράγματι όσοι και όσες ανησυχούν ακόμα μπορεί να
είναι κολλημένοι. Όσοι και όσες θυμούνται και
κλείνουν την TV μπορεί να είναι υπερβολικοί.
Αλλά είναι και εκείνη η σφαίρα που πέρασε
υπερβολικά κοντά από το κεφάλι τους και δεν τους
αφήνει να ησυχάσουν. Την βλέπουν ακόμα στον ύπνο
τους να έρχεται και σκύβουν. Διότι λαοί που δεν
έχουν μνήμη πεθαίνουν. Ωστόσο μην κολλάς στο
2015. Πήγαινε παρακάτω. Αλλά μην ξεχνάς!
Λεωνίδας
Καστανάς (Athens Voice)
|
