|
Με σειρά
διαταγμάτων -από το μεταναστευτικό, μέχρι την
απονομή χάριτος σε πλήθος καταδικασμένων
στασιαστών της 6ης Ιανουαρίου του 2021- και
«θολές» συμμαχίες με τεχνο-ολιγάρχες δοκιμάζει
συνειδητά και προκλητικά τα όρια αντοχής των
δημοκρατικών θεσμών και αξιών στις ΗΠΑ, του
αμερικανικού Συντάγματος και των προεδρικών
εξουσιών του.
Το ίδιο
κάνει και εκτός συνόρων με το διεθνές δίκαιο, με
διεθνείς συμφωνίες και οργανισμούς (βλέπε την
αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού
για το Κλίμα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό
Υγείας), με συμμάχους και αντιπάλους που
εκβιάζει συλλήβδην με δασμούς, εμπορικούς
πολέμους ή/και με νεο-ιμπεριαλιστικές αξιώσεις.
Τεχνηέντως
ή μη, δε, ενισχύει την εικόνα ενός εξαιρετικά
απρόβλεπτου νέου «σερίφη στην πόλη», που θέλει
de facto να επιβάλει τον νόμου του ισχυρού, αλλά
αφήνει φίλους και εχθρούς να αναρωτιούνται μέχρι
πού είναι διατεθειμένος να φτάσει και πόσα από
όλα όσα έχει πει μέχρι στιγμής είναι
αποφασισμένος να εφαρμόσει.
Το μόνο
σίγουρο είναι ότι στο μυαλό του Ντόναλντ Τραμπ
όλα -από τη διακυβέρνηση, μέχρι τις διεθνείς
σχέσεις- δείχνουν να ανάγονται σε «παζάρι» με
όρους επιχειρηματικής συναλλαγής, χωρίς όρια και
κανόνες.
Και δη με
γνώμονα μια κοσμοθεωρία «think big» -από την
οποία «ξεχειλίζει» το εν μέρει αυτοβιογραφικό
βιβλίο του «The Art of the Deal» (Η Τέχνη της
Συμφωνίας)- συνδυασμένη με μια γερή δόση
πολιτικού και γεωπολιτικού… ριάλιτι.
Ων πρόεδρος
των ΗΠΑ, άλλωστε, δείχνει να συμπεριφέρεται όπως
έκανε επί σειρά ετών ως συμπαραγωγός και
παρουσιαστής του σόου «The Apprentice»,
φωνάζοντας «Απολύεσαι!» σε όποιον από τους
παίκτες και υποψήφιους συνεργάτες του δεν
ταίριαζε στα «χνώτα» του και στις προδιαγραφές
του.
Ήταν μέσα
από αυτό το τηλεοπτικό σόου που ο Τραμπ
αναδόμησε την εικόνα του και μετατράπηκε στα
μάτια της αμερικανικής κοινής γνώμης από
αμφισβητούμενος επιχειρηματίας σε ικανός
διαχειριστής, μεταπηδώντας έκτοτε στην πολιτική
αρένα.
Μόνο που ο
κόσμος δεν είναι ριάλιτι, ούτε οι διεθνείς
σχέσεις απλώς business που θα κάνουν MAGA την
Αμερική στην εποχή Τραμπ 2.0. Ήτοι «ξανά
σπουδαία».
Μπορεί
άλλωστε μέχρι στιγμής να δείχνουν να περνούν τα
διεθνή «νταηλίκια» του Τραμπ, όμως δεν πρέπει να
ξεχνάμε ότι ακόμη τον «μετρούν» οι πάντες.
Πολλώ
μάλλον όταν αυτό που υπόσχεται στους Αμερικανούς
ως «χρυσή εποχή» μοιάζει όλο και περισσότερο με
γκρέμισμα της μεταπολεμικής «τάξης βασισμένης σε
κανόνες», που επικαλείται πρωτίστως η Δύση.
Και δη σε
έναν κόσμο που μεταβάλλεται, γίνεται όλο και πιο
άναρχος καθώς αναζητά νέες ισορροπίες και σε
σημαντικό πλέον βαθμό δεν αντιμετωπίζει τις ΗΠΑ
ως ανεξέλεγκτο «παγκόσμιο χωροφύλακα» στα διεθνή
«αλώνια».
(*) «Make
America Great Again» («Κάντε την Αμερική
Σπουδαία Ξανά»)
Μαργαρίτα
Βεργολιά (in.gr)
|
