|
Και όλα
εξαρτώνται τώρα όχι μόνο από το αν η ανακωχή
αυτή θα τηρηθεί (καθώς παρατηρήθηκαν ήδη οι
πρώτες παραβιάσεις), αλλά κυρίως από το τι
τελικά θα ακολουθήσει, καθώς παραμένει πάντα
ανοιχτό το μέτωπο της Γάζας με τις 45.000 αθώα
θύματα και ο φόβος ότι τα χειρότερα μπορεί να
ακολουθήσουν είναι διάχυτος στα παλαιστινιακά
εδάφη.
Ας μην
ξεχνάμε άλλωστε ότι το πιο σημαντικό
χαρακτηριστικό της ισραηλινοπαλαιστινιακής
διαμάχης όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι ποτέ δεν
τηρήθηκαν όχι μόνο ανάλογες ανακωχές, αλλά και
αλεπάλληλες επίσημες συμφωνίες. Η διαπίστωση
αυτή δεν αναιρεί πάντως τη σημασία του κοινού
αμερικανογαλλικού σχεδίου, ιδιαίτερα επειδή
προτάθηκε τη συγκεκριμένη αυτή περίοδο. Δηλαδή
πριν ο Μπάιντεν παραδώσει σε λιγότερο από δύο
μήνες την εξουσία στον περιώνυμο Τραμπ.
Ενας
Μπάιντεν που πριν από λίγο καιρό είχε
κατηγορηθεί για την αμφιλεγόμενη πολιτική του
απέναντι στο Ισραήλ και την ανοχή του στα
αδυσώπητα χτυπήματα κατά των Παλαιστινίων από
τον ακραίο Νετανιάχου. Ενώ τώρα εμφανίζεται να
ελπίζει ότι η συμφωνία για τον Λίβανο θα ανοίξει
τον δρόμο για μια διαπραγμάτευση και για τη
Γάζα, τονίζοντας ότι «ιδανική λύση» θα ήταν η
άμεση επιστροφή των ομήρων και η δημιουργία ενός
παλαιστινιακού κράτους, χωρίς τη Χαμάς στην
εξουσία.
Και όλοι
γνωρίζουμε ότι χωρίς την οριστική λύση των δύο
κρατών δεν μπορεί να επέλθει ουσιαστική
ειρήνευση στη Μέση Ανατολή. Το πρόβλημα όμως
είναι ότι τη λύση αυτή συνεχίζουν να μην
αποδέχονται ο Νετανιάχου και οι ακροδεξιοί
σύμμαχοί του στην κυβέρνηση. Ενας Νετανιάχου που
παραμένει ατάραχος στην εξουσία παρά τη γνωστή
απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για τη
σύλληψή του, έχοντας αντιληφθεί ότι αυτή δεν
μπορεί πρακτικά να εφαρμοστεί.
Και
είναι χαρακτηριστικό ότι και η Γαλλία, ιστορικά
υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει βάλει
και αυτή νερό στο κρασί της, με το υπουργείο
Εξωτερικών να δηλώνει ότι η απόφαση του Διεθνούς
Δικαστηρίου δεν μπορεί να έχει εφαρμογή στην
περίπτωση του Νετανιάχου, επειδή η χώρα του δεν
έχει υπογράψει τη σύμβαση για την ίδρυση του
Διεθνούς Διακαστήριου. Μια απόφαση που προφανώς
ελήφθη για να μπορέσει ο πρόεδρος Μακρόν να
συμμετάσχει μαζί με τον πρόεδρο Μπάιντεν στην
εκπόνηση του σχεδίου ανακωχής, ώστε αυτό να μην
απορριφθεί από τον Νετανιάχου.
«Ομορφος
κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος» όπως θα
έλεγε και ο Διονύσιος Σωλομός. Αλλά φυσικά αυτά
είναι ασήμαντες λεπτομέρειες στον σημερινό κόσμο
που ζούμε, όπου ως γνωστόν έχουν έλθει τα πάνω
κάτω και οι ηθικές αξίες έχουν χάσει το νόημά
τους. Τρανό παράδειγμα ο επόμενος πρόεδρος των
Ηνωμένων Πολιτειών, του οποίου η απίστευτη
συμπεριφορά τον είχε οδηγήσει σε σειρά από
καταδίκες από τα αμερικανικά δικαστήρια, οι
οποίες σήμερα παύουν να ισχύουν, καθώς οι
εκλεγμένοι πρόεδροι έχουν το προνόμιο της
αμνηστίας.
Πράγμα
που οι δικηγόροι του κατάφεραν με συνεχείς
αναβολές, με τη στήριξη του Ανώτατου
Δικαστηρίου, την πλειοψηφία των μελών του οποίου
είχε διορίσει ο Τραμπ στην προηγούμενη θητεία
του. Και όλα αυτά τα ωραία στην υποτιθέμενη
μεγαλύτερη και ισχυρότερη δημοκρατία στον κόσμο.
Γιάννης
Καρτάλης (Το Βήμα)
|
