Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, οι αμυντικές δαπάνες της Ευρώπης αναμένεται να αυξηθούν σημαντικά. Επιπλέον, το κόστος ανοικοδόμησης της Ουκρανίας και των ειρηνευτικών προσπαθειών θα είναι εξίσου βαρύ. Για τη χρηματοδότηση αυτών των αναγκών, η Societe Generale εκτιμά ότι η κύρια επιλογή θα είναι η αύξηση του δανεισμού σε εθνικό επίπεδο. Ωστόσο, οι αμυντικές δαπάνες ποικίλλουν σημαντικά μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, με τα κράτη που γειτνιάζουν με τη Ρωσία να επενδύουν δυσανάλογα περισσότερα σε σχέση με τα δυτικά κράτη.

Ο οίκος ανέλυσε τρία σενάρια προσαρμογής των αμυντικών δαπανών στους στόχους του ΝΑΤΟ:

Μια σταδιακή αύξηση 0,1% του ΑΕΠ ετησίως, ακολουθώντας το ιστορικό μοτίβο, με εκτιμώμενο κόστος 70,8 δισ. ευρώ.

Μια ταχύτερη προσαρμογή 0,2% του ΑΕΠ ετησίως, ώστε οι χώρες που υπολείπονται να φτάσουν τον στόχο του ΝΑΤΟ (2% του ΑΕΠ) έως το 2028-2029, με εκτιμώμενο κόστος 109,4 δισ. ευρώ.

Μια επιθετική αύξηση που θα επέτρεπε την επίτευξη ή και υπέρβαση των στόχων του ΝΑΤΟ έως το 2026, με εκτιμώμενο κόστος 207,6 δισ. ευρώ.

Το τρίτο σενάριο θεωρείται απίθανο, καθώς οι περισσότερες χώρες δεν θα μπορούσαν να διαθέσουν τόσο μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ τους για την άμυνα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Στην πράξη, το τελικό κόστος αναμένεται να κινηθεί μεταξύ των δύο πρώτων σεναρίων. Οι χώρες με τη μεγαλύτερη συνεισφορά αναμένεται να είναι η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, ενώ στις χώρες του Νότου η αύξηση των αμυντικών δαπανών θα είναι πιο συγκρατημένη.

Δεδομένου ότι οι πρόσθετες δαπάνες θα πιέσουν τους κρατικούς προϋπολογισμούς, η Societe Generale επισημαίνει ότι οι δημοσιονομικοί κανόνες της Ε.Ε. θα χρειαστεί να προσαρμοστούν, με την πρόεδρο της Κομισιόν, Ursula von der Leyen, να δείχνει πρόθυμη να ενεργοποιήσει τη ρήτρα διαφυγής για τις αμυντικές δαπάνες.

Ωστόσο, η κοινή χρηματοδότηση δεν αναμένεται να καλύψει πλήρως τις ανάγκες και θα λειτουργήσει μόνο ως συμπληρωματικό εργαλείο. Οι πιθανές πηγές χρηματοδότησης περιλαμβάνουν:

Τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, ο οποίος δεν επιτρέπει άμεσα στρατιωτικές δαπάνες, αλλά θα μπορούσε να καλύψει έξοδα όπως η ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.

Την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (EIB), η οποία πλέον θεωρεί την άμυνα και την ασφάλεια στρατηγικές προτεραιότητες, αν και δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει άμεσα την αγορά όπλων.

Τα αδιάθετα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, καθώς παραμένουν 93 δισ. ευρώ αχρησιμοποίητα, τα οποία θα μπορούσαν να διοχετευθούν στην άμυνα.

Σε κάθε περίπτωση, η χρηματοδότηση των αυξημένων αμυντικών αναγκών της Ευρώπης παραμένει μια πολύπλοκη διαδικασία χωρίς εύκολες λύσεις.