Η Σαξονία, το ανατολικογερμανικό κρατίδιο του οποίου η Δρέσδη είναι η πρωτεύουσα, διεξάγει εκλογές την 1η Σεπτεμβρίου. Αν και ο κ. Calutcov εντυπωσιάστηκε από τον Michael Kretschmer, τον συντηρητικό πρωθυπουργό της Σαξονίας, θα επιλέξει το Sahra Wagenknecht Alliance (BSW), ένα νέο κόμμα που πήρε το όνομά του από την ιδρύτριά του, μια χαρισματική πρώην κομμουνίστρια. Το BSW, παρακλάδι ενός σκληρά αριστερού κόμματος, συνδυάζει την αριστερή οικονομία με συντηρητικές θέσεις για τον πολιτισμό. Κρίσιμο θέμα για τη Σαξονία -καθώς και για τη Θουριγγία και το Βραδεμβούργο, δύο ανατολικά κρατίδια που επίσης ψηφίζουν τον επόμενο μήνα- είναι ότι το BSW έχει μια διπλωματική γραμμή για τη Ρωσία η οποία, όταν η κ. Wagenknecht ενεργοποιεί τη δημαγωγία, μπορεί να είναι δύσκολο να τη διακρίνει κανείς από την προπαγάνδα του Κρεμλίνου (τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης την εξυμνούν ως μια σκληροπυρηνική αφηγήτρια της αλήθειας στην εξουσία).

Καθώς η προεκλογική εκστρατεία κορυφώνεται, η κ. Wagenknecht φαίνεται αρκετά αποτελεσματική. Το  BSW συγκεντρώνει διψήφια ποσοστά στα τρία κρατίδια που ψηφίζουν. Η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία -ένα άλλο φιλορωσικό κόμμα- θα μπορούσε να έρθει πρώτο και στα τρία, αλλά επειδή την αποφεύγουν όλα τα άλλα κόμματα, η κ. Wagenknecht έχει καλές πιθανότητες να μπει στην κυβέρνηση στη Σαξονία και αλλού. Ήδη θέτει όρους για τους πιθανούς εταίρους του συνασπισμού: πρέπει να απηχούν την έκκλησή της για διαπραγματεύσεις όσον αφορά τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία και να απορρίπτουν την πρόσφατη συμφωνία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για τη στάθμευση αμερικανικών πυραύλων στη Γερμανία από το 2026.

Η κ. Wagenknecht είναι ένα «μαύρο κουτί», δηλώνει στο Economist από την κρατική καγκελαρία της Δρέσδης ο επιφυλακτικός κ. Kretschmer. Ωστόσο, είναι τέτοια η δυναμική του κόμματός της, που έχει αρχίσει να τονίζει τις δικές του (επί μακρόν) «φιλοδιπλωματικές» θέσεις, εκνευρίζοντας έτσι τους φιλοουκρανούς Χριστιανοδημοκράτες συναδέλφους του. Ο κ. Kretschmer λέει ότι η Γερμανία θα πρέπει να στηριχθεί στην Κίνα και την Ινδία για να φέρει τη Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Λέει επίσης ότι η Γερμανία θα πρέπει να περικόψει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία. «Η ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί στο πεδίο της μάχης, μόνο με τη διπλωματία», λέει. «Πρέπει να σταματήσουμε τους σκοτωμούς». Πολλοί παρατηρητές αναμένουν ότι μετά τις εκλογές θα σχηματίσει μια ανίερη συμμαχία με το BSW.

Η κ. Wagenknecht αποκαλεί τις εκλογές «ψήφο για τον πόλεμο και την ειρήνη». Στην πραγματικότητα αφορούν την εκπαίδευση, τη στέγαση και την αστυνόμευση. Οι πολιτικοί των κρατιδίων δεν έχουν αρμοδιότητες εξωτερικής πολιτικής, αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φτάσει να σημαίνει κάτι άλλο σε μέρη της ανατολικής χώρας, λέει ο Jan Claas Behrends, καθηγητής Ιστορίας στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Βιαντρίνα στη Φρανκφούρτη. Βλέπει τον σκεπτικισμό απέναντι στην Ουκρανία ως κληρονομιά της ανατολικογερμανικής «προπαγάνδας για την ειρήνη», που αναμειγνύεται με την προκλητική στάση απέναντι στις ελίτ και τον αντιαμερικανισμό. Τέτοιοι ισχυρισμοί δεν προβληματίζουν απαραίτητα τους εξεγερμένους. «Αν οι άνθρωποι στην ανατολή που συμμερίζονται τις απόψεις μας ακούσουν ότι όποιος σκέφτεται έτσι αποτελεί πλεονέκτημα του Κρεμλίνου, θυμούνται την προπαγάνδα που άκουσαν στη Λαοκρατική  Δημοκρατία της Γερμανίας», λέει ο Fabio de Masi, βουλευτής του BSW.

Οι απόψεις αυτές δεν είναι καθόλου ομοιόμορφες στα ανατολικά, αλλά οι δημοσκοπήσεις εκεί διαπιστώνουν σταθερά λιγότερη υποστήριξη για την Ουκρανία και θερμότερα αισθήματα για τη Ρωσία. Τα κόμματα που, σε διάφορους βαθμούς, αντιτίθενται στην υποστήριξη της Γερμανίας προς την Ουκρανία κατέχουν σχεδόν ή και περισσότερο από το μισό των ψήφων στα κρατίδια που ψήφισαν τον Σεπτέμβριο. Εν τω μεταξύ, οι Πράσινοι, οι πιο σθεναροί αντίπαλοι του πολέμου του κ. Putin, κινδυνεύουν με εκδίωξη και από τα τρία κοινοβούλια.

Η είσοδος του BSW στην κυβέρνηση στη Σαξονία ή αλλού δεν θα υπονόμευε άμεσα τη σταθερή υποστήριξη της Γερμανίας προς την Ουκρανία. Ωστόσο, λέει η Sarah Pagung, αναλύτρια της Ρωσίας στο Ίδρυμα Körber στο Βερολίνο, θα μπορούσε να ενισχύσει τα χέρια εκείνων στους κυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες που δεν αισθάνονται άνετα με τη στάση της Γερμανίας στον πόλεμο. Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να επηρεάσει τη θέση του κόμματος στις ομοσπονδιακές εκλογές του επόμενου έτους. Ίσως σημαντικότερο, οι ψηφοφορίες του επόμενου μήνα θα μπορούσαν να καταδείξουν κάτι που προβληματίζει τους πολιτικούς σε όλη τη Γερμανία. Δηλαδή ότι 35 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η ανατολική και η δυτική Γερμανία φαίνεται ότι, αν μη τι άλλο, απομακρύνονται.

Πηγή: The Economist