Αν και δεν είναι όλες οι λεπτομέρειες διαθέσιμες, όπως αναφέρει η χρηματιστηριακή, η πιθανή πρόταση θα επιδιώξει την επιβολή ενός ανώτατου ορίου στα επιτόκια των στεγαστικών δανείων, με βάση το μηνιαίο και τριμηνιαίο (1M και 3M) Euribor ή το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ, χρησιμοποιώντας την 31η Μαρτίου 2023 ως επιτόκιο αναφοράς για μια αρχική δωδεκάμηνη περίοδο. Τα περισσότερα στεγαστικά δάνεια είναι κυμαινόμενα στην Ελλάδα, γεγονός που σημαίνει ότι τα υπόλοιπα των στεγαστικών δανείων που περιλαμβάνονται σε αυτή τη ρύθμιση θα ήταν περίπου 24 δισ. ευρώ.

«Οι δύο βασικές παραδοχές που θα καθορίσουν τις απώλειες σε όρους καθαρών εσόδων είναι:

α) το μέσο επίπεδο κάλυψης, το οποίο θέτει σε 2,9%, χρησιμοποιώντας την 31η Μαρτίου 2023 για το 1M Euribor ως σημείο αναφοράς και

β) το τελικό επιτόκιο διευκόλυνσης αποδοχής καταθέσεων της ΕΚΤ (DFR), το οποίο τοποθετεί σε 3,5%, δηλαδή, άλλη μια αύξηση κατά 50 μ.β. σε σχέση με τα τρέχοντα επίπεδα. Με βάση αυτές τις παραδοχές, τα θεωρητικά «χαμένα» έσοδα από τόκους των τραπεζών θα μπορούσαν να ανέλθουν σε 146 εκατ. ευρώ ή 31-41 εκατ. ευρώ ανά τράπεζα ή 2,2% του επιδιωκόμενου NII για το 2023.»

Η επίδραση της απόφασης είναι αμελητέα και πρέπει επίσης να τονιστεί ότι αυτό το παραπάνω καθαρό έσοδο δεν είχε προϋπολογιστεί στους στόχους των τραπεζών για το 2023, καθώς οι τέσσερις τράπεζες υπέθεταν ένα DFR 2,5%, δηλαδή χαμηλότερα από το ανώτατο όριο. Οι στόχοι για τα καθαρά έσοδα των τραπεζών εξακολουθούν να ισχύουν και οι ελληνικές τράπεζες πιθανότατα θα τους ξεπεράσουν, καθώς άλλα δάνεια, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρηματικών, δεν θα έχουν ανώτατο όριο, εκτιμά η Axia.

Δεδομένου ότι πρόκειται για μια πρωτοβουλία των τραπεζών (και όχι μια κυβερνητική οδηγία), δεν θα οδηγήσει σε καμία ρυθμιστική επίπτωση, δηλαδή δεν θα υπάρξει επιδείνωση της ποιότητας των περιουσιακών στοιχείων, καταλήγει η Axia.