Οι πρώτες μετρήσεις των διαθέσεων της κοινής γνώμης δεν δείχνουν «κανονικότητα» αφού χάνει, μεν, η κυβέρνηση αλλά προς το παρόν δεν ωφελείται η αντιπολίτευση, τουλάχιστον τα δυο μεγαλύτερα κόμματά της.

Όπως γράφει ο Διαμαντής Σεϊτανίδης στην Ημερησία:

Η στροφή των εκλογέων προς την «γκρίζα ζώνη» της αναμονής για το πώς θα συμπεριφερθεί κάθε πολιτική δύναμη και η τάση προς ενίσχυση μικρών, αντισυστημικών κομμάτων αποτελεί επίσης ζητούμενο, καθώς είναι άγνωστο εάν πρόκειται για κινήσεις «εν θερμώ» υπό το βάρος της τραγωδίας που ακόμα κατακλύζει την επικαιρότητα, ή αν πρόκειται για κινήσεις μονιμότερης πολιτικής- εκλογικής συμπεριφοράς, που ακόμα απλώς δεν έχουν μορφοποιηθεί.

Η αγωνία της ΝΔ

Η Νέα Δημοκρατία, αναμφίβολα, έχει τις μεγαλύτερες αγωνίες, καθώς παραμένει, μεν, πρώτη στις έρευνες που ως τώρα έχουν δημοσιοποιηθεί, ωστόσο η απόστασή της από τα ποσοστά που θα της εξασφάλιζαν αυτοδυναμία γίνεται τεράστια, ενώ κανένας στο Μέγαρο Μαξίμου ή την οδό Πειραιώς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η τάση αυτή δεν θα διευρυνθεί ακόμα περισσότερο.

Τα περισσότερα στελέχη εκτιμούν ότι η σωστή διαχείριση εκ μέρους της κυβέρνησης μπορεί να «επαναπατρίσει» ένα μεγάλο μέρος όσων τώρα δείχνουν ότι απομακρύνονται, ωστόσο δε μπορούν να κομίσουν αποδείξεις ή, τουλάχιστον, πειστικά σκεπτικά για αυτή τους την εκτίμηση. Άλλωστε, πολλοί εξ αυτών πίστευαν ότι μετά την πρώην, μεγάλη κινητοποίηση στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, η προσπάθεια για νέες συγκεντρώσεις θα αδυνατίσει, πράγμα που δεν συνέβη.

Πηγές της κεντρικής διοίκησης της Νέας Δημοκρατίας θεωρούν ότι όσοι απομακρύνθηκαν, έχουν δυνατότητα είτε να στηρίξουν μικρά, αντισυστημικά κόμματα, είτε να επιλέξουν την αποχή. Και τα δυο δυσκολεύουν πολύ την προσπάθεια του κυβερνώντος κόμματος για την αυτοδυναμία, παρά το γεγονός ότι ο βασικός πολιτικός αντίπαλος, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποκομίζει - ως τώρα…- πολιτικά κι εκλογικά οφέλη.

Ήδη το εκλογικό διακύβευμα έχει αλλάξει και από το «Τσίπρας ή Μητσοτάκης;» έχει γίνει «ποιος μπορεί να αλλάξει ριζικά το κράτος υπέρ του πολίτη;» ενώ η εντολή του πρωθυπουργού είναι να βγαίνουν στη δημοσιότητα καθημερινά, εάν αυτό είναι δυνατό, ευθύνες και καταλογισμοί.

Η «αντίσταση» του ΣΥΡΙΖΑ

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πρώτα από όλα να αποκρούσει την επιχείρηση της κυβέρνησης να διαχύσει τις ευθύνες σε όλους, στρέφοντας τη λαϊκή οργή και εναντίον της αντιπολίτευσης.

Η Κουμουνδούρου έχει αποφασίσει να αντισταθεί σε αυτή την προσπάθεια, γι αυτό δεν δέχεται την διερεύνηση ευθυνών στην περίοδο της δικής της διακυβέρνησης, με το σκεπτικό ότι το 2019 οι πολίτες πήραν μια συγκεκριμένη απόφαση και ο ΣΥΡΙΖΑ, με αυτήν ανέλαβε όλες τις ευθύνες της περιόδου 2015-2019.

Παράλληλα πρωταγωνιστεί με βουλευτές και κομματικά στελέχη στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προσέλευση πολιτών στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, σε μια προσπάθεια να επικεντρωθούν οι ευθύνες στο κόμμα που κυβερνά σήμερα και μόνον, ώστε να μειωθεί ακόμα περισσότερο στις δημοσκοπήσεις η απόσταση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας να μιλά όλο και περισσότερο για πολιτική αλλαγή.

ΠΑΣΟΚ «η υπεύθυνη δύναμη»

Το ΠΑΣΟΚ από τη δική του μεριά καταβάλλει προσπάθεια να «ενοχοποιήσει» για τις όποιες παθογένειες των κρατικών σιδηροδρόμων τα δυο μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν κατά την τελευταία δεκαετία, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να εμφανιστεί ως η υπεύθυνη δύναμη που δεν αναλίσκεται σε «κοκορομαχίες» αλλά και δεν κάνει εκπτώσεις στην προσπάθεια ανάδειξης των παθογενειών και των ευθυνών που έχουν τα κόμματα γι αυτές.

Όλα αυτά, όμως, τελούν υπό την αίρεση της συμπεριφοράς που θα επιδείξει τις επόμενες εβδομάδες η κοινωνία ως προς το ποια πολιτική στάση θα κρατήσει μετά την τραγωδία των Τεμπών. Οπότε πολλά μπορεί να αλλάξουν ακόμα και σε τακτικές, πολιτικές επιλογές και συμπεριφορές που τα κόμματα σήμερα θεωρούν ότι είναι οι σωστές. Κοινώς, η πολιτική ρευστότητα είναι η μόνη σταθερά των ημερών μας…