«Οι κανόνες συνεχίζουν να εστιάζουν στην μεμονωμένη δημοσιονομική θέση των χωρών, με την πρόοδο της κάθε χώρας να αξιολογείται από την μεταβολή των καθαρών πρωτογενών δαπανών. Παραμένουν ατελείς σαν ένα πραγματικά ευρωπαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο», αναφέρει ο οίκος, τονίζοντας ότι η Ευρώπη θα πρέπει να εξετάσει τη δημιουργία ενός μόνιμου δημοσιονομικού ταμείου για την παροχή δημοσίων αγαθών σε ολόκληρη την Ε.Ε.

Σύμφωνα με την ανάλυση της Scope, η συμμόρφωση με τους αναθεωρημένους δημοσιονομικούς κανόνες θα οδηγούσε σε σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή, σε μία στιγμή που οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης της Ευρώπης είναι ήδη αδύναμες, γύρω στο 1,4%.

Με βάση τις εκτιμήσεις του Bruegel τις οποίες επικαλείται η Scope, η συμμόρφωση με τους κανόνες θα οδηγούσε σε μέση ετήσια δημοσιονομική προσαρμογή γύρω στο 0,8%-1,2% του ΑΕΠ σε μία 4ετία για τις χώρες υψηλού χρέους όπως είναι το Βέλγιο (μέση ετήσια προσαρμογή 1,19%), η Ιταλία (1,15%), η Ισπανία (0,88%) και η Γαλλία (0,86%). Σαφώς μικρότερη είναι η προσαρμογή που απαιτείται στην Ελλάδα.

Ανάμεσα στις λιγότερο χρεωμένες χώρες, η απαιτούμενη προσαρμογή είναι μεγαλύτερη στη Σλοβακία (1,61%) και τη Ρουμανία (1,12%).

Μάλιστα, η Scope τονίζει πως οι δημοσιονομικοί κανόνες παραμένουν πολύ πολύπλοκοι,  και ενώ υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία στο μονοπάτι της δημοσιονομικής προσαρμογής που θα ακολουθήσει μια χώρα, αυτή η πρόσθετη ευελιξία δεν αναμένεται να οδηγήσει σε μεγαλύτερη συμμόρφωση  με τους κανόνες.

«Συνολικά, περιμένουμε ότι τα μονοπάτια δημοσιονομικής προσαρμογής των χωρών-μελών θα συνεχίσουν να διαμορφώνονται από τις εκτιμήσεις των επενδυτών και των οίκων αξιολόγησης σχετικά με την αξιοπιστία τους, παρά να εξαρτώνται αποκλειστικά από τη συμμόρφωση με τους αναθεωρημένους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε.», σημειώνει η Scope.

Κατόπιν τούτων, ο οίκος μιλά για μια χαμένη ευκαιρία να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι επενδυτικές ανάγκες και οι στρατηγικές προκλήσεις της Ευρώπης, ενώ προβλέπει ότι η δημοσιονομική αξιοπιστία και η συμμόρφωση δεν θα βελτιωθούν, αλλά μπορεί ακόμα και να επιδεινωθούν, λόγω του μόνο συμβουλευτικού ρόλου που έχουν τα εθνικά ανεξάρτητα δημοσιονομικά συμβούλια καθώς και της πολυπλοκότητας των κανόνων.