Μεταξύ αυτών, όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής», προτείνονται η µετατόπιση της ζήτησης στις ώρες υπερπροσφοράς των ΑΠΕ, η συγκράτηση σε εύλογα επίπεδα του κόστους ρυθµιζόµενων χρεώσεων που σχετίζονται µε την ανάπτυξη δικτύων σε συνδυασµό µε τη σταδιακή µείωσή έως την εξάλειψη των χρεώσεων που σχετίζονται µε τις ΑΠΕ (ΕΤΜΕΑΡ) και την επιδότηση των καταναλώσεων στα νησιά (ΥΚΩ). Επίσης, µέσω της µεταφοράς του χαµηλού κόστους ΑΠΕ στον τελικό καταναλωτή µε PPAs και ανάπτυξη αυτοπαραγωγής κατά το µοντέλο των δράσεων που έχουν σχεδιαστεί για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Το µέσο κόστος ηλεκτρικού ρεύµατος, σύµφωνα µε τις προβλέψεις του ΕΣΕΚ, θα βαίνει µειούµενο καθώς θα διεισδύουν οι ΑΠΕ και θα αποσβένονται οι επενδύσεις, ωστόσο λόγω της στοχαστικότητας των ΑΠΕ, θα υπάρχουν έντονες διακυµάνσεις στις τιµές, τόσο εποχιακές όσο και εντός της ηµέρας. Οι προβολές του ΕΣΕΚ δείχνουν υψηλές τιµές την πρώτη περίοδο της ενεργειακής µετάβασης (20252030) σε ένα εύρος της τάξης των 145-139 ευρώ/MWh και σταδιακή αποκλιµάκωση στη συνέχεια, για να φτάσουν στο τέλος της περιόδου (2050) στα 96 ευρώ/ MWh. Με προϋπόθεση το ύψος των τιµών και συνολικότερα την ελαχιστοποίηση του κόστους της ενεργειακής µετάβασης, ο στρατηγικός σχεδιασµός για το Net Zero το 2050 µεταφέρει από τη δεύτερη περίοδο και µετά την επιτάχυνση του εξηλεκτρισµού κλάδων που χαρακτηρίζεται δύσκολη η απανθρακοποίησή τους (hard to abate), όπως η βαριά βιοµηχανία και οι µεταφορές, αναµένοντας την ωρίµανση νέων τεχνολογιών όπως το υδρογόνο.

Στη βιοµηχανία, ειδικά στους τοµείς που δεν έχουν εναλλακτική λύση (τσιµεντοβιοµηχανία, διυλιστήρια) ενθαρρύνονται και διευκολύνονται τα προγράµµατα δέσµευσης και αποθήκευσης ή χρήσης CO2, για τα οποία έχουν εγκριθεί και κοινοτικές χρηµατοδοτήσεις. Η αποθήκευση CO2 προβλέπεται να λάβει χώρα στα υποθαλάσσια εξαντληµένα κοιτάσµατα πετρελαίου του Πρίνου (υπάρχει σχετικό έργο σε ωρίµανση) ενώ εξετάζονται ο εντοπισµός και η ανάπτυξη και άλλων κατάλληλων γεωλογικών σχηµατισµών σε αποθήκες CO2 ή και η αποθήκευση σε άλλους γεωλογικούς σχηµατισµούς γειτονικών χωρών. Η ανάγκη για διείσδυση υδρογόνου στη βιοµηχανία εκτιµάται ότι είναι περιορισµένη και τα επόµενα χρόνια. Ενδεικτικά, σήµερα σχετική ανάγκη παρουσιάζεται µόνο για µία µονάδα αµµωνίας (η οποία βάσει των υποθέσεων του ΕΣΕΚ θα χρησιµοποιεί πράσινο υδρογόνο από το 2035). Παράλληλα, τα δύο υφιστάµενα διυλιστήρια προχωρούν ήδη στην υλοποίηση επενδύσεων που θα επιτρέψουν τη µετατροπή του «γκρι» υδρογόνου που παράγουν σε «µπλε» (δηλαδή µε δέσµευση και αποθήκευση του CO2). Για τις βαριές οδικές µεταφορές στο ΕΣΕΚ γίνεται η υπόθεση µερικής υδρογονοκίνησης από το 2040, µε την ηλεκτροκίνηση να έχει τον κύριο λόγο, και αυτό διότι η υδρογονοκίνηση, µολονότι έχει τεχνικά πλεονεκτήµατα, έχει το πρόβληµα της χαµηλής συνολικής ενεργειακής απόδοσης και του υψηλού κόστους ανάπτυξης σταθµών ανεφοδιασµού. Η υπόθεση αυτή θα επανελέγχεται κατά τις περιοδικές αναθεωρήσεις του ΕΣΕΚ ανάλογα µε την εξέλιξη της τεχνολογίας.

Στην αεροπλοΐα και τη ναυτιλία προβλέπεται να προχωρήσει η χρήση προηγµένων βιοκαυσίµων (όπως το bio-SAF και το bio-diesel, των οποίων το κόστος παραγωγής είναι χαµηλότερο από αυτό των συνθετικών καυσίµων) λόγω των υποχρεώσεων που έχουν τεθεί από την ενωσιακή νοµοθεσία. Στο ΕΣΕΚ θεωρείται ότι στη ναυτιλία θα προηγηθεί η χρήση συνθετικής µεθανόλης, ενώ από το 2045 θα υπάρξει σηµαντική εµπορική ανάπτυξη και της συνθετικής αµµωνίας. Για την αεροπλοΐα θεωρείται επέκταση της συνθετικής κηροζίνης.

Πηγή: Money Review