Όχι πολύ, απαντάει ο CEO της JPMorgan, Τζέιμι Ντάιμον. Σύμφωνα με τον ίδιο, ακόμη και αν δούμε και άλλη χρεοκοπία στον κλάδο, η τραπεζική κρίση στις ΗΠΑ πλησιάζει στο τέλος της. Χωρίς να αποκλείει την πιθανότητα να δούμε νέες χρεοκοπίες, υποστηρίζει πως ακόμα και αν υπάρξουν, «ξέρω ειλικρινά ότι θα επιλυθούν και πιθανότατα θα είναι οι τελευταίες. Νομίζω ότι πλησιάζουμε στο τέλος αυτής της συγκεκριμένης κρίσης».

Εξηγώντας το σκεπτικό του, σε συνέντευξή του στο CNN, o Ντάιμον αναφέρεται στην ιδιαίτερη περίπτωση της SVB, καθώς δεν υπάρχουν πολλά τραπεζικά ιδρύματα που αντιμετωπίζουν τα προβλήματά της. Παράλληλα, εκφράζει την αισιοδοξία του για τα τριμηνιαία κέρδη που αναμένεται να ανακοινώσουν οι τράπεζες την επόμενη εβδομάδα. «Τα νούμερα πιθανότατα θα είναι καλά», λέει χαρακτηριστικά.

Πάντως, αναγνωρίζει την ζημιά που έχει γίνει στην αμερικανική οικονομία, αναφέροντας πως η αναταραχή που είδαμε στον χρηματοπιστωτικό κλάδο πιθανότατα έκανε πιο πιθανή την ύφεση στις ΗΠΑ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ύφεση θεωρείται δεδομένη.

Στον αντίποδα, βρίσκουμε τον πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) που προέβλεψε την παγκόσμια οικονομική κρίση πριν από από μια δεκαετία, Ρατζουράμ Ρατζάν.

Όπως γράφει η Ναυτεμπορική, ο Ρατζάν προειδοποιεί ότι το τραπεζικό σύστημα οδεύει προς μια περίοδο με πολλές αναταραχές. Σύμφωνα με τον ίδιο, η δεκαετία εύκολου χρήματος και παροχής ρευστότητας από τις κεντρικές τράπεζες, που αφήνουμε πίσω μας, έχει προκαλέσει «εθισμό» και ευθραυστότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα καθώς οι κεντρικές τράπεζας προχωρούν σε σύσφιξη της πολιτικής τους με επιθετικές αυξήσεις επιτοκίων, για να δαμάσουν τον πληθωρισμό που παραμένει υψηλός και άρα πρόβλημα.

«Ελπίζω για το καλύτερο, αλλά είναι πιθανό να ακολουθήσουν περισσότερα, εν μέρει επειδή μερικά από αυτά που είδαμε ήταν απροσδόκητα», εξήγησε μιλώντας από τη Γλασκώβη. «Η όλη ανησυχία είναι ότι το πολύ εύκολο χρήμα (και) η υψηλή ρευστότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα δημιουργεί διεστραμμένα επίμονα κίνητρα και επίμονες δομές που γίνονται εύθραυστα όταν ανατραπούν τα πάντα».

Ο Ρατζάν σημειώνει την ευκολία με την οποία οι κεντρικοί τραπεζίτες αντιστρέφουν γρήγορα την εξαιρετικά διευκολυντική στάση που ελήφθη τη δεκαετία μετά την οικονομική κρίση. «Αυτή η αίσθηση ότι οι δευτερογενείς επιπτώσεις της νομισματικής πολιτικής είναι τεράστιες και δεν αντιμετωπίζονται με την εποπτεία που συνηθίζεται, μας έχει ξεφύγει τα τελευταία τόσα χρόνια», λέει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας ότι οι τράπεζες είναι ευάλωτες στην αλλαγή της πολιτικής επειδή οι κεντρικές τράπεζες «πλημμύρισαν το σύστημα με ρευστότητα».

«Είναι ένας εθισμός στον οποίο έχουν εξαναγκάσει στο σύστημα επειδή τον πλημμύριζαν με ρευστά περιουσιακά στοιχεία χαμηλής απόδοσης και οι τράπεζες αναρωτιούνται ”πρέπει να το κρατήσουμε αυτό, αλλά τι κάνουμε με αυτό; Ας βρούμε τρόπους να βγάλουμε χρήματα από αυτό”, και αυτό τους κάνει ευάλωτους στον περιορισμό της ρευστότητας».