|
--------------------------
Οι ηγέτες και των δύο
πολιτικών κομμάτων στις
Ηνωμένες Πολιτείες
συμφωνούν ότι η χώρα
βρίσκεται σε στρατηγικό
ανταγωνισμό με την Κίνα.
Η Εθνική Στρατηγική
Άμυνας της κυβέρνησης
Μπάιντεν που κυκλοφόρησε
το 2022, δήλωσε ευθέως
ότι η Κίνα αποτελεί «την
πιο ολοκληρωμένη και
σοβαρή πρόκληση για την
εθνική ασφάλεια των
ΗΠΑ». Για να μην τον
ξεπεράσει κανείς, ο
εκπρόσωπος του
Ουισκόνσιν, Μάικ
Γκάλαχερ, ο
Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος
της Ειδικής Επιτροπής
της Βουλής των
Αντιπροσώπων για την
Κίνα, μιας ειδικής
επιτροπής που συστάθηκε
τον Ιανουάριο,
περιέγραψε τον
ανταγωνισμό
Αμερικής-Κίνας ως «έναν
υπαρξιακό αγώνα για το
πώς θα μοιάζει η ζωή
στον εικοστό πρώτο
αιώνα». Σήμερα,
περισσότερο από ποτέ,
είναι εύκολο να
φανταστεί κανείς ότι ο
σημερινός ανταγωνισμός
με την Κίνα μετατρέπεται
σε μια παρατεταμένη
περιφερειακή σύγκρουση,
όπως ένας πόλεμος στα
Στενά της Ταϊβάν.
Αντιτορπιλικός πύραυλος
αμερικανικής κατασκευής
στην Hualien, στην
Ταϊβάν, τον Αύγουστο του
2022. Ann Wang / Reuters
-----------------------------------------------------------------------
Ο πόλεμος είναι πάντα
τρομακτικός, αλλά είναι
ακόμη πιο τρομακτικός
όταν η πλευρά σου δεν
είναι επαρκώς
προετοιμασμένη. Και
πράγματι, η αμυντική
βιομηχανική βάση των ΗΠΑ
είναι ανεπαρκής αν οι
Ηνωμένες Πολιτείες και η
Κίνα επρόκειτο να πάνε
σε πόλεμο. Το 2022, το
Κέντρο Στρατηγικών και
Διεθνών Σπουδών (Center
for Strategic and
International Studies
-CSIS), στο οποίο ο
συγγραφέας υπηρετεί ως
ανώτερος αντιπρόεδρος,
διεξήγαγε ένα πολεμικό
παίγνιο που περιελάμβανε
μια κινεζική αμφίβια
εισβολή στην Ταϊβάν το
2026. Οι ασκήσεις
αποκάλυψαν το πόσο
γρήγορα οι Ηνωμένες
Πολιτείες θα εξαντλούσαν
τον τρέχοντα ανεφοδιασμό
τους σε όπλα κατά τις
πρώτες εβδομάδες ενός
μεγάλου πολέμου.
Ορισμένα κρίσιμα
πυρομαχικά -όπως τα
πυρομαχικά μεγάλου
βεληνεκούς και
ακριβείας- πιθανότατα θα
εξαντλούνταν σε λιγότερο
από μια εβδομάδα. Για να
αποφύγουν αυτές τις
ελλείψεις, οι Ηνωμένες
Πολιτείες θα πρέπει να
αυξήσουν την παραγωγή
όπλων, αλλά αυτό θα ήταν
εξαιρετικά δύσκολο να
γίνει γρήγορα.
Εξίσου ανησυχητικό είναι
ότι τα κενά αυτά
υπονομεύουν την αποτροπή
-τον κεντρικό άξονα της
αμυντικής στρατηγικής
των Ηνωμένων Πολιτειών-
επειδή αποκαλύπτουν σε
όλους ότι οι Ηνωμένες
Πολιτείες δεν μπορούν να
αντέξουν έναν μακρόχρονο
πόλεμο. Η Κίνα δεν έχει
κάνει το ίδιο λάθος. Το
Πεκίνο αποκτά οπλικά
συστήματα και εξοπλισμό
υψηλής τεχνολογίας πέντε
έως έξι φορές ταχύτερα
από τις Ηνωμένες
Πολιτείες, σύμφωνα με
ορισμένες εκτιμήσεις της
αμερικανικής κυβέρνησης.
Επιπλέον, η Κίνα θα
διεξάγει έναν πόλεμο στα
Στενά της Ταϊβάν στο
κατώφλι της, με εύκολη
πρόσβαση στην δική της
βιομηχανική βάση. Οι
Ηνωμένες Πολιτείες θα
έπρεπε να πολεμήσουν
7.000 μίλια [μακριά] από
τις ακτές της
Καλιφόρνιας.
Ο χρόνος περνάει. Τον
Μάρτιο του 2021, ο
ναύαρχος, Phil Davidson,
τότε διοικητής της
Διοίκησης Ινδο-Ειρηνικού
των ΗΠΑ, προέβλεψε ότι η
Κίνα θα μπορούσε να
εισβάλει στην Ταϊβάν
«κατά την διάρκεια αυτής
της δεκαετίας, στην
πραγματικότητα, μέσα στα
επόμενα έξι χρόνια». Και
ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο
Μπάιντεν, έχει δηλώσει
επανειλημμένα ότι οι
Ηνωμένες Πολιτείες θα
επέμβουν στρατιωτικά σε
περίπτωση κινεζικής
επίθεσης στην Ταϊβάν. Σε
αυτό το ανταγωνιστικό
διεθνές τοπίο, οι
Ηνωμένες Πολιτείες
χρειάζονται μια εθνική
στρατηγική που θα
αναζωογονήσει την
υστερούσα αμυντική
βιομηχανική βάση τους
-όπως η κυβέρνηση
Ρούσβελτ επέκτεινε την
στρατιωτική ικανότητα
της χώρας την δεκαετία
του 1930 και στις αρχές
της δεκαετίας του 1940.
Ευτυχώς, οι Ηνωμένες
Πολιτείες έχουν ένα
ισχυρό θεμέλιο πάνω στο
οποίο μπορούν να
βασιστούν, με μια
εξαιρετικά ικανή
βιομηχανική βάση και μια
πλούσια παράδοση
τεχνολογικής
καινοτομίας.
ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΤΑ
ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΑ
Ο πόλεμος στην Ουκρανία
αποτέλεσε μια από τις
πρώτες ενδείξεις ότι
υπήρχε πρόβλημα με την
αμυντική βιομηχανική
βάση των ΗΠΑ. Μετά την
εισβολή της Ρωσίας, οι
Ηνωμένες Πολιτείες
παρείχαν στον ουκρανικό
στρατό μια σειρά από
όπλα, από αντιαρματικά
συστήματα Javelin μέχρι
συστήματα πυραύλων
πυροβολικού υψηλής
κινητικότητας (High
Mobility Artillery
Rocket Systems -HIMARS)
και αντιαεροπορικά
συστήματα Stinger. Η
βοήθεια αυτή ήταν
κρίσιμη για να βοηθήσει
τον ουκρανικό στρατό να
σταματήσει την εισβολή
της Ρωσίας. Αλλά η
βοήθεια είχε κόστος. Ο
ρυθμός με τον οποίο οι
στρατιώτες χρησιμοποιούν
πυρομαχικά στην Ουκρανία
έχει επιβαρύνει την
αμυντική βιομηχανική
βάση των ΗΠΑ.
Ένα χρόνο μετά την
έναρξη της μάχης στην
Ουκρανία, η αμερικανική
στρατιωτική βοήθεια
έφτασε το ιλιγγιώδες
ποσό των 32
δισεκατομμυρίων
δολαρίων. Πολλά από τα
οπλικά συστήματα και τα
πυρομαχικά προέρχονταν
απευθείας από τα
αμερικανικά αποθέματα,
εξαντλώντας τα αποθέματα
της χώρας. Οι Ηνωμένες
Πολιτείες, για
παράδειγμα, παρείχαν
στην Ουκρανία πάνω από
8.500 αντιαρματικά
συστήματα Javelin, 1.600
αντιαεροπορικά συστήματα
Stinger, και 38 HIMARS
μεταξύ Φεβρουαρίου 2022
και Μαρτίου 2023. Η
παροχή αυτής της
βοήθειας ήταν η σωστή
απόφαση, διότι συνέβαλε
στην αποτροπή μιας
επιτυχημένης ρωσικής
εισβολής στην Ουκρανία.
Αλλά αυτά είναι
συστήματα που οι
Ηνωμένες Πολιτείες θα
μπορούσαν να είχαν
χρησιμοποιήσει για να
εκπαιδεύσουν τα
αμερικανικά στρατεύματα
ή να τα μαζέψουν ως
απόθεμα στον
Ινδο-Ειρηνικό για έναν
μελλοντικό πόλεμο.
Ο αριθμός των Javelin
που μεταφέρθηκαν στην
Ουκρανία κατά τους
πρώτους έξι μήνες του
πολέμου είναι ο ίδιος
αριθμός που οι Ηνωμένες
Πολιτείες θα παρήγαγαν
κανονικά σε επτά χρόνια.
Αυτός ο όγκος επιβάρυνε
την γραμμή παραγωγής
Javelin, η οποία
χρειάστηκε μια σημαντική
εισροή χρηματοδότησης
από το Υπουργείο Άμυνας
για να αναπληρώσει τα
αποθέματα. Ακόμη και με
επιταχυνόμενους ρυθμούς
παραγωγής, είναι πιθανό
να χρειαστούν αρκετά
χρόνια για να
αναπληρωθεί το απόθεμα
των Javelins, των
Stingers, και άλλων
ζητούμενων ειδών.
Επιπλέον, ο ρυθμός με
τον οποίο εξάγονται
διάφορα οπλικά συστήματα
-όπως τα Javelins, τα
Stingers, τα HIMARS, τα
συστήματα κατευθυνόμενων
πυραύλων πολλαπλής
εκτόξευσης (Guided
Multiple Launch Rocket
Systems -GMLRS), και οι
αντιτορπιλικοί πύραυλοι
Harpoon- μπορεί να
σημαίνει ότι δεν θα
υπάρχουν αρκετά
πυρομαχικά σε απόθεμα
για να ανταποκριθούν
στις απαιτήσεις των
πολεμικών σχεδίων των
ΗΠΑ για την Κίνα και την
Ρωσία.
Γενικότερα, ο πόλεμος
στην Ουκρανία κατέδειξε
ότι οι πόλεμοι των
μεγάλων δυνάμεων
-ιδιαίτερα οι πόλεμοι
φθοράς- είναι
βιομηχανικές
συγκρούσεις. Η
προσπάθεια ανάπτυξης,
εξοπλισμού, τροφοδοσίας,
και εφοδιασμού των
δυνάμεων είναι ένα
μνημειώδες έργο, και η
μαζική κατανάλωση
εξοπλισμού, συστημάτων,
οχημάτων, και
πυρομαχικών απαιτεί μια
μεγάλης κλίμακας
βιομηχανική βάση για τον
ανεφοδιασμό. Σε
ορισμένες ημέρες, ο
ρωσικός στρατός έχει
εκτοξεύσει 50.000
βλήματα πυροβολικού
εναντίον ουκρανικών
στρατιωτικών και
πολιτικών θέσεων. Η
Ουκρανία χρησιμοποιεί
επίσης πυρομαχικά με
φρενήρη ρυθμό,
εκτοξεύοντας μέσα σε
πέντε ημέρες τόσα
βλήματα 155 χιλιοστών
όσα παράγουν οι Ηνωμένες
Πολιτείες σε ένα μήνα.
Εν τω μεταξύ, μαχητικά
αεροσκάφη, άρματα μάχης,
πυροβολικό, και μη
επανδρωμένα αεροσκάφη
έχουν επίσης καταστραφεί
ή έχουν χαλάσει και
πρέπει συνεχώς να
αντικαθίστανται ή να
επισκευάζονται.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΥΡΑΥΛΟΙ
Η αμυντική βιομηχανική
βάση των ΗΠΑ θα
αντιμετώπιζε ακόμη
μεγαλύτερες προκλήσεις
αν ξεσπούσε πόλεμος στην
Ασία. Για να βοηθήσει
στην κατανόηση της
πολυπλοκότητας και των
προκλήσεων ενός πολέμου
στα Στενά της Ταϊβάν, το
CSIS διεξήγαγε δύο
δωδεκάδες επαναλήψεις
μιας κινεζικής εισβολής
στην Ταϊβάν. Στο
πολεμικό παίγνιο,
απόστρατοι αξιωματικοί
και πολιτικοί
εμπειρογνώμονες έπαιξαν
τους ρόλους στρατιωτικών
ηγετών από την Κίνα, την
Ιαπωνία, την Ταϊβάν, και
τις Ηνωμένες Πολιτείες
και άλλων συμμετεχόντων.
Χρησιμοποιώντας έναν
επιχειρησιακό χάρτη του
δυτικού Ειρηνικού και
έναν χάρτη της Ταϊβάν
για τις χερσαίες μάχες,
οι παίκτες διεξήγαγαν
εναλλάξ στρατιωτικές
ενέργειες, όπως η
εκτόξευση βαλλιστικών
πυραύλων και η ανάπτυξη
αεροπλανοφόρων.
Σχεδόν σε κάθε επανάληψη
του πολεμικού παιγνίου,
οι Ηνωμένες Πολιτείες
χρησιμοποίησαν
περισσότερους από 5.000
πυραύλους μεγάλου
βεληνεκούς διαφόρων
τύπων σε τρεις εβδομάδες
σύγκρουσης. Μεταξύ των
πιο σημαντικών
πυρομαχικών για την
αποτροπή μιας κινεζικής
κατάληψης ολόκληρης της
Ταϊβάν είναι οι πύραυλοι
ακριβείας μεγάλου
βεληνεκούς,
συμπεριλαμβανομένων των
πυραύλων που
εκτοξεύονται από
αμερικανικά υποβρύχια,
και αυτοί εξαντλήθηκαν
γρήγορα στο πολεμικό
παίγνιο. Το ίδιο ισχύει
και για τα πυρομαχικά
πλοίων, όπως το SM-6, τα
οποία επίσης θα
αναλώνονταν σε μεγάλες
ποσότητες σε μια τέτοια
σύγκρουση.
Οι πύραυλοι κρουζ
προσφέρουν μια χρήσιμη
μελέτη περίπτωσης. Σε
κάθε επανάληψη του
πολεμικού παιγνίου του
CSIS, οι Ηνωμένες
Πολιτείες εξάντλησαν το
απόθεμα των αντιπλοϊκών
πυραύλων κρουζ εντός της
πρώτης εβδομάδας της
σύγκρουσης. Αυτοί οι
πύραυλοι ήταν ιδιαίτερα
χρήσιμοι λόγω της
ικανότητάς τους να
πλήττουν τις κινεζικές
ναυτικές δυνάμεις από
απόσταση πέραν της
εμβέλειας της κινεζικής
αεράμυνας. Αυτά τα
συστήματα αεράμυνας
είναι πιθανό να είναι
τρομερά -ειδικά στις
αρχές μιας σύγκρουσης-
και ίσως να είναι σε
θέση να εμποδίσουν τα
περισσότερα αεροσκάφη να
κινηθούν αρκετά κοντά
ώστε να ρίξουν
πυρομαχικά μικρού
βεληνεκούς. Τα
βομβαρδιστικά που
χρησιμοποιήθηκαν στο
πολεμικό παίγνιο
χρησιμοποίησαν γενικά
αυτά τα πυρομαχικά
επειδή μπορούσαν να
σταθμεύουν εκτός της
εμβέλειας των κινεζικών
πυραύλων.
Δεν υπάρχουν γρήγορες
λύσεις για την αύξηση
της παραγωγικής
ικανότητας πυραύλων ώστε
να καλυφθούν αυτές οι
ανάγκες, αλλά αυτός
είναι ένας ακόμη λόγος
για να ξεκινήσουμε τώρα.
Το πρώτο βήμα είναι να
δοθούν κίνητρα στις
αμερικανικές αμυντικές
εταιρείες να
κατασκευάσουν
περισσότερα. Όμως οι
εταιρείες αυτές είναι
γενικά απρόθυμες να
αυξήσουν την παραγωγή
όπλων και να αναλάβουν
οικονομικά ρίσκα χωρίς
να υπάρχουν συμβάσεις,
ιδίως πολυετείς.
Δεδομένων των μεγάλων
επενδύσεων κεφαλαίου και
προσωπικού που
απαιτούνται, δεν είναι
υγιής επιχειρηματική
απόφαση να παραχθούν
περισσότερα πυρομαχικά ή
όπλα χωρίς σαφές σήμα
ζήτησης και σαφείς
οικονομικές δεσμεύσεις
από την κυβέρνηση των
ΗΠΑ. Αν και το Υπουργείο
Άμυνας υπογράφει
πολυετείς συμβάσεις για
πλοία και αεροπλάνα,
γενικά δεν υπογράφει
πολυετείς συμβάσεις για
πολλά πυρομαχικά.
Επιπλέον, οι
στρατιωτικές υπηρεσίες
των ΗΠΑ συχνά
περικόπτουν πυρομαχικά
από τους προϋπολογισμούς
τους στο τέλος κάθε
οικονομικού έτους για να
δημιουργήσουν χώρο για
άλλες προτεραιότητες ή
για να διορθώσουν
προβλήματα που
προκύπτουν κατά την
απόκτηση μεγαλύτερων
οπλικών συστημάτων.
Οι περιορισμοί στο
εργατικό δυναμικό και
στην αλυσίδα εφοδιασμού
εμποδίζουν επίσης τις
εταιρείες να αυξήσουν
την παραγωγή οπλικών
συστημάτων και
πυρομαχικών που θα
χρειάζονταν σε έναν
μεγάλο πόλεμο. Οι
εταιρείες πρέπει να
προσλαμβάνουν, να
εκπαιδεύουν, και να
διατηρούν τους
εργαζομένους. Επιπλέον,
οι αλυσίδες εφοδιασμού
για τον αμυντικό τομέα
των ΗΠΑ δεν είναι τόσο
ασφαλείς όσο θα έπρεπε.
Σε ορισμένες
περιπτώσεις, μια μόνο
εταιρεία κατασκευάζει
ένα βασικό εξάρτημα. Το
Javelin, για παράδειγμα,
βασίζεται σε έναν
πυραυλοκινητήρα που
σήμερα παράγεται
αποκλειστικά από την
εταιρεία Aerojet
Rocketdyne. Μόνο μια
εταιρεία, η Williams
International,
κατασκευάζει κινητήρες
turbofan για τους
περισσότερους πυραύλους
κρουζ.
Υπάρχουν επίσης
σημαντικά τρωτά σημεία
με ορισμένα μέταλλα
σπάνιων γαιών, στα οποία
η Κίνα έχει σχεδόν
μονοπώλιο, τα οποία
είναι ζωτικής σημασίας
για την κατασκευή
διαφόρων πυραύλων και
πυρομαχικών. Η Κίνα
κυριαρχεί στις
προηγμένες αλυσίδες
εφοδιασμού μπαταριών σε
όλο τον κόσμο,
συμπεριλαμβανομένου του
εξευγενισμού κοβαλτίου,
χαλκού, λιθίου, και
νικελίου, καθώς και της
παραγωγής ανοδίων,
διαχωριστών, και
ηλεκτρολυτών. Η Κίνα
είναι ο παγκόσμιος
ηγέτης στα προϊόντα
χύτευσης, τα οποία
χρησιμοποιούνται στις
περισσότερες
στρατιωτικές πλατφόρμες
και στα πυρομαχικά από
τα πλοία έως τους
πυραύλους. Το Πεκίνο
παράγει περισσότερα από
όσα οι εννέα επόμενες
χώρες μαζί,
συμπεριλαμβανομένων πάνω
από πέντε φορές
περισσότερων από τις
Ηνωμένες Πολιτείες. Το
Υπουργείο Άμυνας
εξαρτάται από ξένες
κυβερνήσεις,
συμπεριλαμβανομένης της
Κίνας, για μεγάλα χυτά
και σφυρήλατα προϊόντα,
τα οποία
χρησιμοποιούνται σε
ορισμένα αμυντικά
συστήματα και
εργαλειομηχανές.
Τέλος, ο χρόνος
παράδοσης αποτελεί
σημαντικό περιορισμό. Οι
πύραυλοι, τα διαστημικά
συστήματα, και τα πλοία
εμφανίζουν τους
μεγαλύτερους χρόνους
αντικατάστασης. Μπορεί
να χρειαστούν περίπου
δύο χρόνια για την
παραγωγή πολλών τύπων
πυραύλων, και αυτό
βασίζεται γενικά στον
χρόνο που απαιτείται για
την παράδοση των πρώτων
πυραύλων -όχι των
τελευταίων.
ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ
ΤΩΡΑ
Οι Ηνωμένες Πολιτείες
χρειάζονται μια νέα
στρατηγική βιομηχανικής
βάσης, σχεδιασμένη για
την παραγωγή επαρκών
ποσοτήτων των πιο
σημαντικών οπλικών
συστημάτων και
πυρομαχικών για την
αποτροπή και -αν η
αποτροπή αποτύχει- την
αποτελεσματική
καταπολέμηση όχι μόνο
της Ρωσίας αλλά και της
Κίνας. Στόχος θα πρέπει
να είναι η αξιολόγηση
των απαιτήσεων σε καιρό
πολέμου για ένα
περιορισμένο σύνολο
οπλικών συστημάτων και
πυρομαχικών, καθώς και η
δημιουργία ενός πιο
ασφαλούς μέλλοντος
παραγωγής για την
κατασκευή όπλων. Η
προστιθέμενη ικανότητα
είναι επίσης σημαντική
για την αποτροπή
αντιπάλων, όπως η Κίνα,
και για να καταδειχθεί
αξιόπιστα ότι οι
Ηνωμένες Πολιτείες και
οι σύμμαχοί τους έχουν
την ικανότητα να
διεξάγουν μια συνεχή
στρατιωτική εκστρατεία,
αν χρειαστεί. Η
μεγαλύτερη βιομηχανική
ικανότητα θα υποστήριζε
επίσης τις προσπάθειες
των ΗΠΑ να παράσχουν
πρόσθετη ικανότητα στους
Ασιάτες και τους
Ευρωπαίους συμμάχους.
Το κλειδί για την
βελτίωση της ικανότητας
της αμυντικής
βιομηχανικής βάσης είναι
η επανεκτίμηση των
συνολικών απαιτήσεων σε
πυρομαχικά για την
αποτροπή και τον πόλεμο
κατά της Κίνας και της
Ρωσίας. Σημαντικά
ερωτήματα σχετικά με τα
πυρομαχικά που πρέπει να
εξεταστούν περιλαμβάνουν
το κατά πόσον ο
στρατιωτικός σχεδιασμός
είναι ευθυγραμμισμένος
με την πραγματικότητα
μιας μάχης υψηλής
έντασης σε ένα ή
περισσότερα από ένα
θέατρα. Αυτό θα μπορούσε
να περιλαμβάνει τη
μοντελοποίηση των ρυθμών
εξάντλησης κρίσιμων
κατευθυνόμενων
πυρομαχικών μεταξύ
χερσαίων, ναυτικών, και
αεροπορικών δυνάμεων σε
μια μείζονα σύγκρουση σε
διάφορα επίπεδα έντασης
και διάρκειας,
συμπεριλαμβανομένου του
χρόνου που θα χρειαζόταν
για την επανεκκίνηση ή
την αύξηση της
παραγωγής. Σήμερα, το
Υπουργείο Άμυνας βασίζει
τις προμήθειές του σε
επιχειρησιακά του
σχέδια, τα οποία είναι
γενικά για μικρής
διάρκειας πολέμους. Αντί
να ζητά από τις
αμυντικές βιομηχανίες να
αξιολογήσουν την
ικανότητά τους να
παράγουν συγκεκριμένα
πυρομαχικά ή οπλικά
συστήματα, όπως
συμβαίνει μερικές φορές,
μια καλύτερη επιλογή θα
ήταν το Υπουργείο Άμυνας
να αναλύσει τι
χρειάζεται με βάση
σενάρια και αναλύσεις
πολέμου. Το Πεντάγωνο θα
μπορούσε στην συνέχεια
να παρέχει κατευθύνσεις
και πόρους στους
προμηθευτές αμυντικών
προϊόντων για να
καλύψουν τα κενά.
Ένα άλλο βήμα θα ήταν η
επιτάχυνση της
κατασκευής με την χρήση
συμφωνιών προαγοράς και
πολυετών συμβάσεων.
Αυτές οι επιλογές έχουν
συχνά περιοριστεί σε
μεγάλα προγράμματα, όπως
πλοία και αεροσκάφη,
αλλά θα μπορούσαν να
βοηθήσουν με τα
πυρομαχικά. Αυτό θα
πρέπει να περιλαμβάνει
την υπογραφή πολυετών
συμβάσεων για
συγκεκριμένα πυρομαχικά
και οπλικά συστήματα που
είναι απαραίτητα για την
αποτροπή -και για την
καταπολέμηση σε
περίπτωση αποτυχίας της
αποτροπής- αντιπάλων
όπως η Κίνα και η Ρωσία.
Ο νόμος περί
Εξουσιοδότησης της
Εθνικής Άμυνας (National
Defense Authorization
Act) του 2023 ήταν μια
καλή αρχή για την
έγκριση πολυετών
συμβάσεων για ορισμένα
πυρομαχικά, αλλά το
Κογκρέσο πρέπει να
επεκτείνει αυτές τις
προσπάθειες.
Τέλος, το Υπουργείο
Άμυνας πρέπει να
αναζητήσει περισσότερες
ευκαιρίες για την
ανάπτυξη και συμπαραγωγή
οπλικών συστημάτων με
φιλικές χώρες, αυτό που
ορισμένοι αποκαλούν
«συμμαχική υποστήριξη».
Οι εγκαταστάσεις
συμπαραγωγής μπορούν να
έχουν πολλαπλά οφέλη,
συμπεριλαμβανομένης της
ενίσχυσης της
παραγωγικής ικανότητας
των συμμάχων και της
αύξησης των οικονομιών
κλίμακας. Και οι
αμερικανικές εταιρείες
το έχουν κάνει και στο
παρελθόν:
συμπεριλαμβανομένης της
κατασκευής HIMARS με την
Πολωνία˙ ενός νέου
τακτικού βαλλιστικού
πυραύλου, γνωστού ως
PrSM, με την Αυστραλία˙
ενός νέου αντιπλοϊκού
πυραύλου με τη Νορβηγία˙
και εξαρτημάτων SM-6 και
Tomahawks με την
Αυστραλία και την
Ιαπωνία.
Ο στρατός κάνει κάποια
ελπιδοφόρα πρώτα βήματα.
Ο αμερικανικός στρατός
σχεδιάζει τώρα να
αυξήσει τη μηνιαία του
ικανότητα παραγωγής
βλημάτων 155 χιλιοστών
από περίπου 14.000 σε
30.000 το 2023 και
τελικά σε 90.000. Το
Πεντάγωνο δαπανά 80
εκατομμύρια δολάρια για
να θέσει σε λειτουργία
μια δεύτερη πηγή για τον
πυραυλοκινητήρα του
πυραύλου Javelin και
σχεδιάζει να διπλασιάσει
την παραγωγή σε περίπου
4.000 ετησίως. Συνολικά,
ο αμερικανικός στρατός
ελπίζει να αυξήσει την
παραγωγή βλημάτων
πυροβολικού κατά 500%
μέσα σε δύο χρόνια για
να αναπληρώσει τα
αποθέματα που στάλθηκαν
στην Ουκρανία -η
μεγαλύτερη επέκταση της
παραγωγής από τον πόλεμο
της Κορέας.
Μετά από δύο δεκαετίες
επιχειρήσεων κατά της Αλ
Κάιντα και του Ισλαμικού
Κράτους (επίσης γνωστού
ως ISIS), οι Ηνωμένες
Πολιτείες έχουν αλλάξει
ριζικά την αμυντική τους
στρατηγική από την
καταπολέμηση της
τρομοκρατίας στον
ανταγωνισμό με την Κίνα
και την Ρωσία. Αλλά τα
λόγια δεν αρκούν. Η
αμυντική βιομηχανική
βάση των ΗΠΑ υστερεί
σημαντικά. Χωρίς
επείγουσες αλλαγές, οι
Ηνωμένες Πολιτείες θα
βρεθούν σε αδυναμία να
πολεμήσουν έναν
παρατεταμένο πόλεμο ή να
αποτρέψουν την ρωσική ή
την κινεζική
επιθετικότητα.
Ο SETH G. JONES είναι
ανώτερος αντιπρόεδρος
και διευθυντής του
Προγράμματος Διεθνούς
Ασφάλειας στο Center for
Strategic and
International Studies.
Foreign Affairs
https://foreignaffairs.gr/articles/74087/seth-g-jones/i-epikeimeni-krisi-pyromaxikon-tis-ameriki?page=show
https://www.foreignaffairs.com/united-states/americas-looming-munitions-crisis |
