Δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Στη Νέα Υόρκη, όπου το ποσοστό των κενών γραφείων ανέρχεται στο 15,5% του συνόλου, ο δήμαρχος Ερικ Ανταμς ανακοίνωσε τον Ιανουάριο σχέδιο για τη δημιουργία 500.000 νέων κατοικιών του είδους. Και τα ποσοστά των κενών γραφείων αυξάνονται καθώς, σύμφωνα με τη μεσιτική CBRE, στο Σαν Φρανσίσκο φτάνουν στο 29,4%, στο Χιούστον στο 23,6%, στη Φιλαδέλφεια στο 21,7% και στην Ουάσιγκτον στο 20,3%.

Ετσι, σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ κτιριακές εγκαταστάσεις γραφείων μετατρέπονται σε διαμερίσματα όχι μόνο για να προσφέρουν προσιτή στέγη αλλά και για να τονώσουν την τοπική οικονομία των κεντρικών περιοχών που άλλοτε ζούσαν από τα γραφεία, τις επιχειρήσεις και το προσωπικό τους και τώρα μαραζώνουν. Η πανδημία, τα lockdowns και η τηλεργασία έχουν νεκρώσει αυτές τις περιοχές που ενδεχομένως δεν θα ανακάμψουν ποτέ πλήρως. Με αυτόν τον σκοπό οι Αρχές πολλών πόλεων της υπερδύναμης προσφέρουν σημαντικές φοροαπαλλαγές σε εργολαβικές εταιρείες για να ενθαρρύνουν τα έργα μετατροπής των γραφείων σε διαμερίσματα υπό τον όρο ότι ένα ποσοστό από αυτά τα διαμερίσματα θα πωλείται ή θα ενοικιάζεται σε προσιτές τιμές, κάτω από τις τιμές της αγοράς.

Τον Ιανουάριο το Πίτσμπουργκ εγκαινίασε διαδικασία υποβολής προσφορών για την κατασκευή προσιτών κατοικιών μέσω της «μετατροπής παλιών και ανεκμετάλλευτων χώρων γραφείων».

Η Βοστώνη, επίσης, ανακοίνωσε αντίστοιχο σχέδιο τον Οκτώβριο, με στόχο να αναθερμάνει την οικονομική ζωή του κέντρου της πόλης μέσω της μετατροπής γραφείων σε κατοικίες. Και μέσα στον Απρίλιο το Σιάτλ προκήρυξε διαγωνισμό μεταξύ ιδιοκτητών ακινήτων και εταιρειών σχεδιασμού για την παρουσίαση προτάσεων μετατροπής γραφείων σε κατοικίες.

Η δήμαρχος της Ουάσιγκτον, Μιούριελ Ελίζαμπεθ Μπάουζερ, έχει αναγάγει τις μετατροπές γραφείων σε ακρογωνιαίο λίθο του σχεδίου της για αναθέρμανση της ζωής και της οικονομικής δραστηριότητας στο κέντρο της πόλης. Το σχέδιό της που ανακοινώθηκε στις αρχές του έτους, έχει στόχο να προσελκύσει 15.000 νέους κατοίκους στο κέντρο της πόλης, όπου τώρα ζουν 25.000 άνθρωποι.

Ολος αυτός ο πυρετός της μετατροπής των γραφείων σε κατοικίες δέχεται, πάντως, και σφοδρές επικρίσεις. Οργανώσεις που ζητούν προσιτή στέγη εκφράζουν φόβους πως το σχέδιο θα εκτροχιαστεί από τον αρχικό του στόχο και θα εγκαταλειφθεί ο στόχος της φτηνής στέγης. Ακόμη, όμως, και οι υποστηρικτές του μοντέλου της μετατροπής επισημαίνουν πως οι φοροαπαλλαγές σε πλούσιους εργολάβους δεν είναι το καλύτερο μέσο για να επιτευχθεί ο στόχος. Και καθώς αρκετοί εργοδότες αρχίζουν να στρέφονται στο υβριδικό μοντέλο εργασίας, τίθεται το ερώτημα κατά πόσον θα θελήσουν οι άνθρωποι να εγκατασταθούν σε κεντρικές περιοχές των πόλεων εάν δεν χρειάζεται να βρίσκονται εκεί κάθε μέρα.

Οπως τόνισε σε πρόσφατο συνέδριο δημάρχων στην Ουάσιγκτον ο δήμαρχος του Πίτσμπουργκ, Εντ Γκέινι, «πρέπει να μετατραπεί το κέντρο σε πραγματική γειτονιά, σε τόπο στον οποίο μπορεί κανείς να ζει, να διασκεδάζει και να δραστηριοποιείται».

Υπήρξαν άνθρωποι που αποφάσισαν να εγκατασταθούν στο κέντρο της πόλης πριν από την πανδημία καθώς το δέλεαρ τότε ήταν πώς θα μπορούσαν να πηγαίνουν στη δουλειά τους με τα πόδια και γρήγορα. Ακολούθησε η πανδημία και το κέντρο μετατράπηκε σε σεληνιακό τοπίο. Ακόμη και πριν από τα lockdowns, όμως, πολλοί άνθρωποι αυτής της κατηγορίας βρέθηκαν ενώπιον δυσάρεστων εκπλήξεων όταν διαπίστωσαν πως δεν υπήρχαν στην περιοχή ορισμένες από τις συνήθεις ανέσεις που βρίσκει κανείς σε μια γειτονιά κατοικιών: σούπερ μάρκετ τροφίμων ή μαγαζιά με είδη για κατοικίδια.

Οπως τονίζει ο Τσακ ντ’ Απρίξ, στέλεχος της συμβουλευτικής εργολαβικών εταιρειών Downtown Economics, παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες το εγχείρημα της προσέλκυσης κατοίκων σε περιοχές πρώην γραφείων και επιχειρήσεων.

Το είδος καταστημάτων, παροχών και εταιρειών που χρειάζονται οι κάτοικοι διαφέρει από εκείνο των υπαλλήλων εταιρείας που περνούν λίγες ώρες της ημέρας στην περιοχή.